Friends // BTS // Jeon Jungkook

Rozdział 28

Weszłam do domu z Bamem na rękach, na kanapie ujrzałam następnego ulubieńca. Jak zawsze wyglądał uroczo.

- Awww.. Yeontan!!

Podeszłam sie przywitać, pogłaskałam i uściskałam psiaka.

- Chyba jestem w raju! Zabieram swoje dzieci i idę na ogród! - krzyknęłam przechodząc na ogród.

Przez chwilę czułam się świetnie, dopóki nie zrobiło mi się słabo. Położyłam się na trawie by odpocząć. Za dużo chciałam zrobić na raz, leżałam i wpatrywałam się w niego.

Dwa słodziaki zajmowały miejsca obok mnie. Przez te parę chwil byłam po prostu sobą, nie musiałam martwić się wyzwiskami, opiniami innych. Jungkook ma rację po części, nie powinnam myśleć i brać do siebie tego co myślą o mnie inni. Ważne jest to co ja sobie pomyślę, ale dlaczego on nie może pomyśleć tak o naszej relacji jeśli chodzi o hejt? Cóż, mogę szczerze przyznać że mieszkanie z nim pod jednym dachem, może okazać się ciężkie dla mnie. Świadomość tego że coś do mnie czuje, ale nie wie co, nie pomaga.

Mój spokój został przerwany, otworzyłam oczy i spojrzałam na brata. Zaburzył mój spokój i jest ostatnią osobą, która chce oglądać.

- Porozmawiajmy - usiadł ze skrzyżowanymi nogami na przeciwko mnie.
- Nie wiem czy to dobry pomysł, trochę słabo się czuje.
- Nie czułaś się słabo siedząc tutaj i bawiąc się z psami. Będziesz się czuła słabo zawsze jak będę chciał porozmawiać?
- To nie jest głupi pomysł Joon.
- Nie żartuj, jesteś moją siostrą i chce cię przeprosić.
- Za co? - uniósłam brew i się podniosłam do siadu.

Przez chwilę panowała cisza między nami, myślał co chce mi powiedzieć, widziałam to po nim, ale chciałam dać mu szansę na wytłumaczenie.

- Za to jak się do ciebie odnosiłem, nie rozumiejąc sytuacji dlaczego postąpiłaś tak a nie inaczej. Jest mi przykro naprawdę, nie jesteś osobą która codziennie napotyka falę krytyki na swój temat i powinienem to zrozumieć. Mimo wszystko chce w jakiś sposób ci z tym pomóc, nie możemy tak tego zostawić.
- To zaraz minie, nie musimy nic robić. Nie chcę się tłumaczyć z tego nikomu.

- Nie musisz się tłumaczyć, jesteś moją rodziną i nie pozwolę by takie ataki były kierowane w twoją stronę. Nie jesteś niczemu winna, masz prawo mieć przyjaciół tak jak chłopaki - złapał mnie za ręce - Przepraszam że nie zauważyłem, że coś się dzieje. Nie chcę się z tobą kłócić, to mi nie sprawia przyjemności.

- Chyba wyolbrzymiam Joon - załamał mi się głos - Powinnam od razu powiedzieć o co chodzi, a nie kłamać i uciekać.
- Po prostu wyciągnijmy oboje wnioski z tego, następnym razem bądź proszę szczera.
- A ty obiecaj, że będziesz uważał na słowa kierowane w drugą osobę.
- Obiecuje - złożyliśmy przysięgę na mały paluszek.
- Kocham cię Joon - wtuliłam się w brata.
- A ja ciebie Y/N - odwzajemnił uścisk - Porozmawiaj z Jiminem, trochę zdjęć o was krąży w internecie. Uważają was wszyscy za parę.

Jęknełam z irytacji. Ja tylko chciałam mieć dobre wyjście na kawę i zakupy.

- Fuj! Nie rób tak! To okropnie brzmi - Joon zaśmiał się zniesmaczony.
- Twój kumpel nie narzeka - wybuchłam śmiechem z reakcji Joona.

Cieszę się, że wszystko sobie wyjaśniliśmy, mi może duma by nie pozwoliła wyjaśnić tego, ale każdy powinien dostać możliwość wytłumaczenia się. Jak dobrze że to on jest osobą, która potrafi schować dumę do kieszeni.

Weszłam do domu i skierowałam się w stronę salonu, usłyszałam jak Jimim i JK urządzili sobie karaoke.

- Y/N siadaj! - zadowolony Jimin pokierował mnie na kanapę - Jungkookie ci zaśpiewa piosenkę! Chyba że wolisz bym to ja zrobił - poruszył brwiami - Wiesz to o mnie mówią, że jestem twoim chłopakiem.
- Jimin-ssi, nie przeginaj - Jungkook zwrócił się w jego stronę.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dajcie znać co myślicie!

Miłego czytania ♡