Friends // BTS // Jeon Jungkook

Rozdział 37

Szykuję się parę tygodni wolnego, pozwoliłam sobie zjechać do domu. Kontakt z chłopakami ograniczył się do minimum po naszej ostatniej rozmowie, która była prawie 4 miesiące temu, stało się coś czego się bałam. Rozumiem, że każdy z nas ma mnóstwo pracy, ale odpisanie na wiadomość nie zajmuję dużo czasu prawda? Więcej dowiaduję się od ARMY na Twitterze.

Chłopaki nie wiedzą, że przyjeżdżam. Poprosiłam ich menadżera o spotkanie w sprawie współpracy, zgodził się bez wahania i obiecał że mnie nie wyda.

Zamierzałam odwiedzić jeszcze rodziców podczas mojego pobytu, liczę że unikniemy sprzeczek. Trochę brakuje mi ich marudzenia, w LA spędzam większość czasu w studiu i na próbach. Brakuje mi chłopaków, ich marudzenia a nawet denerwowania mnie.

Starałam się niezauważalna dostać się do domu, samochód postawiłam w garażu, weszłam do domu i zaniosłam od razu walizkę do domu. Z informacji jakie zostały mi przekazane, to codziennie na zmianę jeden z chłopaków przychodzi podlewać kwiaty do mnie. Sprawdziłam wszystkie kwiaty czy mają mokrą ziemię, niestety pech był taki że usłyszałam silnik auta przed bramą.

Spojrzałam przez zasłony, by sprawdzić kto przyjechał dzisiaj. Serce zaczęło bić mi w szybkim tempie, Jungkook zablokował samochód i kierował się w stronę domu. Czy można być jeszcze przystojniejszym niż się było pół roku temu? Jeon pieprzona perfekcja Jungkook, pokazuje że można.

Uderzyłam się w czoło lekko w czoło i schowałam się do szafy w pokoju, walizkę położyłam zaraz obok mnie. Musiałam się schować, by zostać niezauważoną, bo w moim pokoju też są kwiaty.

Słyszałam jak chłopak nucił sobie piosenki pod nosem kierując się w stronę mojego pokoju, dziękowałam bogu że nie naprawiłam drzwi od szafy przed wyjazdem, dzięki temu mogłam obserwować chłopaka co robi.

Jungkook podlał wszystkie kwiaty i serce stanęło mi na chwilę słysząc powiadomienie telefonu, musiał też usłyszeć, bo rozejrzał się i sięgnął do kieszeni swoich spodni sprawdzając telefon.

- To już choroba JK, jak słyszysz powiadomienia telefonu - powiedział do siebie.

Pierwszy raz chciałam, aby chłopak oddalił się na bezpieczną odległość. Spędziłam około 20 minut w szafie, wyszłam gdy usłyszałam jak trzaska drzwiami. Postanowiłam się szybko ogarnąć i ruszyć do wytwórni.

Siedziałam w biurze i okręciłam się na krześle tak by nie widzieli mnie, dostałam informację że chłopaki zmierzają w moim kierunku. Usłyszałam otwierające się drzwi, na samym wejściu zrobili szum, kłócąc się o to kto pierwszy wejdzie.

- Jesteśmy pierwsi - odezwał się Tae.

- To niemożliwe, powiedzieli że już na nas czeka owa osoba. Może pomyliliśmy biuro? - odpowiedział Joon.

Odchrząknęłam i odwróciłam się zerkając na zegarek.

- Spóźnieni jesteście. Za dużo czasu spędzacie z Jiminem.

- Ej! To było niemiłe - uśmiechnęłam się na jego wyraz twarzy.

Chłopaki stanęli w szoku i patrzyli na mnie, zaśmiałam się jak Tae zdjął okulary i przetarł oczy.

- Ja pieprze! - Joon rzucił się w moim kierunku i przytulił.

- Co ty tu robisz Y/N? Dlaczego nie pisałaś!?

- Bo nie masz czasu odpisać od tygodni. Przyjechałam na kontrolę.

Przywitałam się z każdym i zostałam w uścisku Jungkooka, nie chciał mnie puścić. Nie narzekałam, ale zaczynało mi brakować powietrza.

- Udusisz mnie JK! - zaśmiałam się.

- Nie interesuje mnie to. Zadbam by tlenu ci nie brakowało.

Tae wyrwał mnie z uścisku Kooka, chłopak zrobił smutną minę.

- Już byś chciał się do niej przyssać glonojadzie!

- Przecież ty tego nie zrobisz! Nawet mnie nie denerwuj Taehyung! - pociągnął mnie w swoją stronę.

Byłam między młotem a kowadłem, za jedną rękę ciągnął mnie Tae, a za drugą JK. Joon widząc moją minę proszącą o pomoc, odciągnął mnie w swoje ramiona.

- Nikt się nie przyssie do mojej siostry! Nie, jak patrzę! - oburzył się.

- To odwróć wzrok i nie patrz - Jimin się zaśmiał - Bo już chciałem szykować popcorn by zobaczyć te komedię.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dziękuję za każde wyświetlenie opowiadania, skomentowanie i zagłosowanie ♥

Miłego czytania !

P.S

WYBACZCIE ZA TE SKOKI CZASOWE W OPOWIADANIU!