Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 36: De vage droom ✔️

POV Alexa

Na dat ik gecontroleerd had of er niemand in het meer zat, ben ik kwaad teruggevlogen naar de boom. Mijn bloed was maar aan het koken van woede en ik denk dat het bijna op het punt stond over te koken. Ik ben nog nooit zo kwaad geworden in heel mijn leven. Ik was niet meer kwaad, maar ziedend. Ik denk dat de stilte erger was dan een reactie dus dat was de druppel die de emmer deed overlopen.

Er kwam een kracht vrij in me die te sterk was om onder controle te houden dus moest die er op een of andere manier uit. De kracht was aan het stromen door mijn aderen dus baalde ik mijn vuisten. Ik keek terug naar de hemel en schreeuwde: "waarom". Op dat moment vloog ik terug de lucht in, maar deze keer kon ik me niet meer inhouden.

POV Percy

Ik zag dat Alexa het uitschreeuwde naar de hemel. Ze was helemaal overstuur dat merkte ik doordat ze haar vuisten baalden. Na dat vloog ze terug de lucht in dus dook ik weer diep in het meer. Vanuit het meer zag ik haar ogen gloeien net zoals die ene keer bij het gevecht met de hellehonden aan de grens van het kamp.

Daarna richtte ik mijn aandacht op het weer, dat precies 180 graden gedraaid was. De zon was verdwenen en er kwamen donderwolken in de plaats. Het begon te donderen en dat binnen de magische grens van het kamp. Met open mond keek ik naar het schouwspel van wolken, ik was onder de indruk van haar kracht. Maar wat komt er na de donder, dacht ik bij mezelf. Net als ik daaraan denk, hoorde ik ergens een bliksem inslaan.

Ik voelde dat mijn hart sneller begon te slaan, omdat ik verschoten was van de blikseminslag ondanks dat ik wist dat dat ging gebeuren. De kracht die ze deze keer had opgewekt was nog sterker dan tijdens ons gevecht met de vlaggenroof of tijdens het verjagen van de hellehonden bij de grens. Ik veronderstel dat de woede die ze had er nu wel allemaal uit was.

Misschien lijkt ze dan toch meer op haar vader dan dat ik dacht, omdat hij ook zo snel kwaad wordt. Ze zat terug in de boom dus zwom ik terug naar de oppervlakte. Als ze dan met haar hoofd in haar knieën zat, greep ik mijn kans en kroop terug uit het meer via de rand. Geruisloos maar snel verplaatste ik me terug en ging achter de boom staan. Ik analyseerde de omgeving ook even rond mij zodat ik me zeker snel terug kan verstoppen als ze uit de boom komt. Ik zag een struik achter mij dat wel voldeed om me terug in de verstoppen. Daarna begon ik aandachtig te luisteren naar wat ze allemaal aan het vertellen was...

POV Alexa

Ten einde raad begin ik tegen mezelf te praten, want ik wist het allemaal even niet meer. Ik zat met mijn hoofd in mijn knieën. "Ik kan mijn vader toch niet zomaar aan zijn lot overlaten" begin ik. "Of toch wel" praat ik verder. Maar snel schudde ik dat idee van me af.

"Hij vraagt speciaal aan mij om hulp" beargumenteer ik dan mijn laatste idee. Ik wist het gewoon niet meer. Wat was nu het beste om te doen, dacht ik bij mezelf na. "Ik moet hem toch helpen, ik bedoel straks heb ik geen moeder of vader meer" vertel ik dan verder.

Ik heb nog nooit over mijn moeder met iemand gepraat. De droom die ik had over Hades, Poseidon en mijn vader heeft me wel aan het denken gezet. Wat zou er met haar gebeurd zijn, vraag ik me af. Ik wist niet eens hoe mijn moeder heette. Als ik daar aan begin te denken, werd ik een beetje verdrietig.

Misschien moet ik eens meer uitleg vragen over haar en over hoe ze doodt is gegaan en hoe ze elkaar hadden leren kennen. Dan denk ik verder na over die droom. Na dat ik de goden zag praten zag ik, ik een baby in een wieg liggen. Ik ging ervan uit dat ik dat wel geweest moest zijn die baby. Dan was het centje gevallen. De vrouw die toen bij de wieg stond, was waarschijnlijk mijn moeder. "Zij was mijn moeder" roep ik dan euforisch uit.

Dus moest mijn gedachtegang tot nu toe kloppen, weet ik nog altijd niet hoe of waarom ze doodt is gegaan. "Mijn kennis loopt hier nu tot zijn einde" zeg ik dan tegen mezelf. Ik ging met mijn handen door mijn haar, omdat ik eindelijk een doorbraak had gemaakt. Ik kon eindelijk iets maken van mijn dromen.

"Ik weet het nu, ik weet wat ik ga doen nu..." zeg ik dan trots op mezelf.

POV Percy

Als ik luister naar wat ze helemaal had verteld. Moest ik toegeven dat ze het nog harder te verduren had dan ik. Ze was helemaal alleen in de mensenwereld, ik zou niet weten wat ik zonder mijn moeder had gedaan. Hierdoor begon ik terug aan mijn moeder te denken, ik miste haar eigenlijk wel. Daarna begon ik weer verder te luisteren en ik kon niet geloven wat er toen uit haar mond kwam. Ze wilt alleen op queeste gaan.

Dan was ze toch niet aan het liegen. Ik was verbijsterd van wat ze allemaal gezegd had. Ze had al een heel plan uitgedokterd en wist zelfs waar ze haar vader moest gaan zoeken. Ik kan haar niet anders dan volgen, ik zal ervoor zorgen dat haar niets gaat overkomen.

Vanavond wilde ze al weggaan, ze was van plan om al vliegend te gaan. Zo kon ik haar onmogelijk bijhouden, dacht ik dan bij mezelf na. Ik zal zeker hulp nodig hebben tijdens de reis. Ik probeerde nu terug verder naar haar te luisteren, maar het was stil. Ik keek dan naar boven en zag dat ze naar beneden aan het dalen was dus verstopte ik me snel in de struik.