Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 30: Zoete wraak ✔️

POV Percy

Plots viel mij de donker vlek op de skinny jeans van Alexa op. "Hoe is dat gebeurd" vraag ik aan haar als ik wijs naar de bloedvlek op haar skinny jeans.

"Oh dat...ik ben daarnet over een steentje gestruikeld toen ik naar jou toeging" antwoordt ze terug.

"Over een steentje" zeg ik dan al lachend terug aan haar, "Ja ja lach maar ja" zegt ze dan op een sarcastische toon terug.

Ze kreeg een grijns op haar gezicht en zegt: "wacht maar af, wie het laatst lacht, lacht het beste". Daarna keek ze me kwaad aan, waardoor ik alleen maar harder begon te lachen. Zo hard dat ik er buikpijn van had gekregen.

Terwijl ik een beetje bedaard was van het lachen, begon ze met haar ogen te knipperen en keek lieflijk naar mij. Ze had nog steeds een grote grijns op haar gezicht zo leek het alsof ze een geniepig plannetje had uitgevogeld in haar hoofd. Uiteindelijk schoot zij ook in de lach waardoor ik terug begin te lachen, omdat haar lach zo aanstekelijk was.

Vervolgens gaf ze me een schouderklop, maar dat was harder dan ik had verwacht. Waardoor ik mijn evenwicht verloor en in het meer terechtkwam. Daar zat ik nu in het meer helemaal doorweekt.

Alexa kwam overeind en schiet keihard in de lach. Daardoor had ze geen aandacht meer voor wat ik aan het doen was. Ik zwem terug naar de rand van de dijk en zeg: "zoete, zoete wraak". Ik nam haar benen vast en trok haar mee over de rand van de dijk, waardoor zij nu ook in het meer was beland.

Ze komt terug met haar hoofd boven en zegt: "Oh...koud". Nu waren we allebei in het meer aan het lachen tot we er letterlijk niet meer van boven konden blijven, omdat we zo buitenadem waren.

Daarna begint ze te spetteren met het water, ik begon dit terug naar haar te doen. Als ze dan gestopt was, stopte ik ook. Vervolgens zwom ze naar me toe en gaf me een knuffel. "Dankje, om er altijd voor mij te zijn" zegt ze terwijl ze me de knuffel gaf.

"Altijd" zeg ik terug al fluisterend in haar oor. Daarna merkte ik op dat ze een beetje aan het trillen was van de kou in mijn armen. Terwijl ik er nog uren in kon blijven zitten. Ik laat haar los uit de knuffel en nadat zwom ze naar de rand. Waar ze zich vervolgens ophief.

Nu dat ze rechtstond, kon je zien dat ze echt helemaal doorweekt was. Daarna klim ik ook uit het meer. "Moet ik zo helemaal doorweekt over het plein lopen" zegt ze dan met grote ogen, omdat ze bang is voor de reactie van de anderen. Ze was nu nog harder aan het trillen, want er kwam net een windvlaag voorbij.

"Wacht ik weet daar wel iets op. Kom hier" zeg ik dan terug tegen haar terwijl ik gebaarde dat ze dichter moest komen. Vervolgens deed ik mijn armen om haar heen. Hierdoor begonnen we op te drogen en dat kon dit zien aan de waterdamp die onze kleren verliet. Ik had misschien een beetje misbruik gemaakt van de situatie, want ik kon dit ook zonder haar in mijn armen te slagen. Ik kon dit zelfs zonder haar aan te raken, maar dat hield me niet tegen om misbruik te maken van de situatie zodat ik haar terug dichtbij me had. Nu waren we allebei terug volledig droog en daarvoor bedankte ze mij.

Het was ondertussen al middag geworden. Dat wilde zeggen dat het tijd was om met Chiron naar Olympus te gaan om de queeste te bespreken. Wat zouden de goden denken als ze horen dat Alexa niet meer wilde gaan. We namen afscheid van elkaar en gingen allebei naar ons huis.