Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 7: Problemen in Olympus ✔️

POV Percy

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Alexa die hysterisch begon te trillen, het leek alsof ze een aanval kreeg. Dan merkte ik dat ze begon te glimmen van het angstzweet dat zich gevormd had op haar voorhoofd. Wat is er in hemelsnaam aan het gebeuren, is ze aan het dood gaan...

Zo leek het er in ieder geval op, maar dat kon ik niet laten gebeuren. Zij en ik hebben te veel meegemaakt om hier zomaar een einde aan te laten komen.

Dus pakte ik haar hand vast en zeg: "je kunt nu niet opgeven, anders was alles wat we hebben moeten doorstaan voor niks".

Ze moest daar toch ergens in zitten, ze is misschien niet wakker maar bij bewustzijn is ze in ieder geval wel. Ik hoopte maar dat ze me kon horen.

Haar ogen gaan plots open en ze begint te schreeuwen. Haar ogen scannen de ruimte en ze begint te hyperventileren.

"Rustig in en uit ademen Alexa" zeg ik dan tegen haar. Ze probeerde het maar het lukte haar niet ze was te erg in schok. Dus pakte ik haar hand vast en legde die op mijn borstkas. "Volg mij" zeg ik dan en langzaam maar zeker begint de ademhaling van Alexa te vertragen. Vervolgens is ze helemaal gekalmeerd en kijkt ze angstig rond haar.

"Zijn we in het kamp" vraagt Alexa dan.

"Ja, je bent veilig er kunnen hier alleen maar halfbloeden binnen" antwoord ik dan om haar zo gerust te stellen. "Had je een nachtmerrie" vraag ik, omdat ik bezorgd was over haar. Want ik heb nog nooit zo iemand in schok gezien na een nachtmerrie.

Ze aarzelde en probeerde terug te denken aan de nachtmerrie. Ze lijkt diep na te denken over wat ze gaat zeggen. "Ik weet het niet, ik kan het me niet meer herinneren" antwoordt ze dan uiteindelijk. Iets in mij denk dat ze iets aan het achterhouden was, maar dat kon ik natuurlijk niet met honderd procent zekerheid zeggen.

"Wat is het laatste wat je je nog herinnerd" vraag ik.

"Je zei dat alles goed ging komen en vanaf dan is alles zwart" antwoordt ze terug.

Ik vertelde haar dat ik zag dat ze gewond geraakt was en dat ik haar dan naar het kamp had gedragen. Daar legde ik haar in het water en genas haar. Toen de wond dicht was heb ik haar naar de ziekenboeg gebracht.

Dan herinnerde ik mij die afspraak met Chiron dus zei dat ik vlug iets moest doen, maar ik haar een rondleiding zou geven in het kamp zodra ze uit bed mocht. Daarna ging ik naar buiten en vertrok ik naar Chiron...

Ik was op weg naar Chiron. Als ik aankwam bij Chiron zag ik dat Grover en Annabeth er al waren.

"En is ze al wakker" vraagt Grover aan mij en in zijn stem kon ik horen dat hij benieuwd was.

"Ja, ze is net wakker geworden maar ze is nog heel zwak" antwoord ik dan op zijn vraag.

"Heb je vertelt wat er is gebeurd en wie mogelijk haar vader kan zijn" vraagt Annabeth.

"Neen, maar dat zal ik haar nog zeggen. Ze houdt iets achter vermoed ik en we weten het ook nog niet zeker, want hij moet haar eerst nog erkennen" antwoord ik.

"Wat houdt ze dan achter" vraagt Grover.

"Dat is juist hetgeen dat ik niet weet" antwoord ik terug.

Annabeth zegt: "Chiron, waarom denken jullie dat hij ons hierheen heeft gevraagd".

"Ik weet het niet" antwoord ik. Grover  bekrachtigde mijn mening door hetzelfde te zeggen.

"Ja, ik weet het ook niet waarom" zegt ze terug en toen kwam Chiron aan gegaloppeerd.

Hij bedankte ons omdat we gekomen waren. Daarna vertelde hij ons dat er iets erg gebeurd was op de berg van Olympus. Ik sta perplex en Annabeth vroeg dan wat er dan gebeurd was, maar op die vraag kon Chiron ons geen antwoord geven. "Ik moet straks wel naar Olympus" zegt Chiron dan tegen ons.

"Waarom heeft u ons dan geroepen" vraag Annabeth geïrriteerd.

"Jullie moeten haar trainen en helpen" antwoordt Chiron dan op de vraag van Annabeth.

"Wie moeten we helpen trainen" vraagt Grover dan omdat hij echt geen benul had over wie Chiron het had.

Ik keek Grover aan met een ben je nu serieus gezicht en dan heeft hij het door over wie het gaat. "Oh, je bedoelt Alexa" zegt Grover dan terug.

"Ja, inderdaad" zegt Chiron. "Willen jullie dat doen voor mij" vraagt hij dan.

"Ja, natuurlijk" zeg ik dan voor ons allemaal. Annabeth en Grover knikten.

"Oké, dat is dan geregeld" antwoordt Chiron dan terug en je kon horen dat hij opgelucht was. "Jullie kunnen gaan" zegt Chiron terug. Grover en Annabeth gingen weg, maar ik bleef staan. Er waren nog zoveel vragen onbeantwoord dus wilde ik antwoorden.

Chiron merkte op dat ik bleef staan en vraagt dan: "wat is er Percy".

"Waarom is Alexa nooit naar het kamp gebracht" vraag ik dan nieuwsgierig.

"Sommige dingen kun je nu op dit moment niet echt verklaren, daar heb je nu eenmaal tijd voor nodig" antwoordt Chiron terug op mijn vraag waarna ik direct een andere vraag stelde.

"Zou ze ook een kind zijn van de Grote Drie".

"Dat kan, maar dat kan ik nu niet met zekerheid zeggen" antwoordt hij terug. "Oké, genoeg vragen voor vandaag" zegt hij dan terug. "Wacht er niet iemand op je bij de ziekenboeg" vraagt hij dan.

"Je hebt gelijk, ik kan maar beter gaan" antwoord ik terug. Dus ging ik terug naar de ziekenboeg. Daar was Alexa al op mij aan het wachten.