Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 47: "Gesprek" met Luke ✔️

POV Percy

Ik was de weg helemaal kwijt. Sinds ik Alexa uit het oog ben verloren, want het is niet dat ik een kaart heb die ik kan volgen. Alexa was mijn wegwijzer, maar die is er niet meer. Dus zit ik maar wat doelloos vooruit te lopen zoals een kip zonder kop. Ik hoop maar dat ik ergens een plaats vind om te slapen. Uiteindelijk was ik aangekomen in een bos en zag ik een grote boom staan. Dus ben ik naar daar gestapt en liet me ertegen zakken. Ik was zo moe dat ik ineens inslaap viel. 

POV Alexa

Buiten de nu koude nuggets van de McDonald's had ik niet echt iets bij van eten en om te drinken was het gewoon water. Als ik dan gebaar naar Luke over dat hij wat water wilt of hij een nugget wilde, schudde hij zijn hoofd. Na dat wist ik niet echt wat ik moest doen of zeggen. Maar uiteindelijk breekt hij de stilte die tussen ons hing.

"Je lijkt meer op je vader dan dat je denkt" zegt hij dan al lachend tegen mij. Ik rol met mijn ogen en werd een beetje kwaad om zijn opmerking. "Dat kan, ik zou het niet weten want ik heb hem nog nooit in het echt gezien" zeg ik bot terug, omdat ik terug kwaad was geworden om het feit dat geen enkele halfbloed zijn goddelijke ouder mocht ontmoeten. Niet zo zeer om zijn opmerking.

Ondanks we ons kampvuur hadden, begon ik toch een beetje te rillen van de kou. Dat komt omdat het 's nachts enorm hard kan afkoelen. Ik zie Luke dan dichterbij komen. Ik frons met mijn wenkbrauwen en kijk hem aan met een blik van je-moet-niks-proberen-of-ik-hak-je-aan-stukjes. Hij moest grijnzen van mijn reactie, maar nu dat hij dichterbij was apprecieerde ik zijn lichaamswarmte, omdat ik hem best kon gebruiken.

Uiteindelijk brak ik de stilte terug. "Waar-" begin ik, maar ik kon niet meer verder praten omdat Luke mij onderbrak. 

"Waarom ik je help" zegt hij dan snugger terug, omdat hij wist wat ik wilde vragen. Ik rol met mijn ogen en knik dan naar hem. "Omdat je belangrijk bent voor mij" antwoordt hij dan terug. Ik snapte niet wat hij daarmee wilde zeggen dus frons ik met mijn wenkbrauwen naar hem. "Met jou in ons team zijn we niet meer te stoppen" zegt hij dan terug op een kwaadaardige manier.

Ik weet niet goed hoe ik hierop moet reageren, omdat ik weet dat ik een soort van deal moet sluiten om mijn vader te kunnen redden en dat is misschien een goede deal. Na dat ik dat dacht schudde ik het idee al snel terug van me af, we hebben het hier wel over de mensen die mijn vader hebben ontvoerd. 

Hij was terug stil geworden, maar ik snackte zo hevig naar menselijk contact met iemand. Ik hou gewoon van vertellen en nu dat ik eindelijk iemand heb om mee te praten, is hij stil geworden. 

"Zeg, wat is er heb ik iets verkeer gezegd" vraag ik dan aan hem. "Nu heb ik eindelijk iemand om mee te praten" zeg ik opgelucht tegen hem.

Hij lijkt te schrikken van mijn plotse uitbarsting, omdat hij dit waarschijnlijk niet verwacht had. "Ik weet niet of dit allemaal wel goed is" zegt hij dan terug tegen mij of tegen zichzelf. Aan zijn stem kon ik horen dat het een gevoelig onderwerp was.

"Wat denk jij" vraagt hij dan aan mij, omdat hij waarschijnlijk advies wou veronderstelde ik. Omdat ik dit niet echt verwacht had, wist ik niks uit te brengen op zijn vraag. Waarna hij direct terugkomt op zijn vraag. "Tuurlijk, denk je er slecht over" zegt hij dan al lachend met zichzelf, omdat hij zo een domme vraag had gesteld.

Ik wist niet goed wat ik hiermee moest dus bood ik hem terug een koude nugget aan met wat water. "Je hebt het nodig voor morgen, want we hebben nog een lange weg te gaan"" zeg ik. 

Hij keek op en neemt dan uiteindelijk toch mijn nugget een flesje water aan. Het moment dat zijn vingers de mijne aanraakte liep er een hele rilling door mijn lichaam. Ik wendde mijn aandacht van mijn vingers en keek op. Waardoor ik nu recht in zijn ogen aan het kijken ben, omdat hij al naar mij aan het staren was. Ik glimlach naar hem en ergens in zijn ogen zich ik een glinstering en dat was geen duistere glinstering, dacht ik. Daarna bedankte hij mij en begint zijn nugget op te eten en zijn flesje water op te drinken. Na dat grijp ik terug in mijn rugzak om de laatste nugget op te eten die nog in de zak zat.