Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 15: Deel 2 van de training ✔️

POV Percy

“Hey, Percy wat doe je nog zo laat op" hoor ik de stem van Alexa vragen aan mij. Ik deed mijn ogen open en zag haar voor mij staan. Ik kon door de maneschijn de kleine zweetdruppeltjes die op haar voorhoofd plakten zien.

“Hey, ik kan maar niet inslaap geraken dus ben ik naar buiten gegaan om een frisse neus te halen” antwoord ik terug op haar vraag. “Waarom zie je er zo bezweet uit” vraag ik aan haar.

"Ah, ik had training van Chiron na het avondeten" antwoordt ze.

"Oh... daarom" antwoord ik dan terug op haar antwoord en vraag dan verder door. "En op wat heb je geoefend dan" vraag ik nieuwsgierig.

"Ik heb mijn krachten geoefend" antwoordt ze dan als ze uiteindelijk naast mij is komen zitten. Waardoor onze benen elkaar raakte en hierdoor krijg ik weer een warm gevoel vanbinnen. Ik keek haar aan en glimlachte naar haar. Als ik knikte als reactie op haar antwoordt, waag ik mijn kans dan nog eens.

"En wat ga je morgen doen" vraag ik.

"Ik moet na het ontbijt terug oefenen met Chiron” antwoordt ze terug op mij vraag met rollende ogen. Waarschijnlijk omdat ze dan terug uitgeput gaat zijn na die training.

"Waarom vraag je dat" vraagt ze dan plots terug aan mij.

Ik legde mijn hand in mijn nek en antwoord: “Ja, ik wou vragen of je morgen tijd had om samen aan onze zwaardvecht-techniek te werken".

"Oh ja ik had dat wel graag gewild, maar ik denk niet dat het mij gaat lukken sorry" zegt ze dan terug, maar ik zei dat ze zich daarvoor niet moest verontschuldigen. Het was ondertussen als heel laat geworden dus hebben we allebei afscheid genomen van elkaar en zijn we naar huis gegaan om te gaan slapen.

Als ik ’s morgens wakker word en me begin klaar te maken om te gaan ontbijten, zie ik Alexa al wachten op het plein. “Kom je mee naar de eetzaal" vraagt ze dan als ik naast haar sta.

"Ja, is goed" antwoord ik terug, dus wandelden we samen naar de eetzaal.

Ik nam mijn eten en ging al aan een tafel zitten. Als Alexa haar eten had genomen, kwam ze naast mij zitten. We beginnen allebei te eten en als ik kijk in de richting van Alexa merkte ik dat haar iets dwarszat of dat ze ergens meezat. Dus vraag ik: "alles goed".

"Euh... ja, maar mag ik je een vraag stellen" zegt ze dan tegen mij.

Ik knikte en ze vertelde dan dat het over mijn vader ging. Daar had ik geen enkel probleem mee dus zeg ik: "Stel je vraag maar".

"Jij hebt jouw vader toch al eens ontmoet" vraagt ze dan aan mij om iets van bevestiging te krijgen vermoed ik.

"Ja, ik moest op queeste gaan, want ze dachten dat ik de bliksemschicht van je vader gestolen had. Dat was niet waar, maar lang verhaal kort gehouden. Iemand genaamd Luke had de bliksemschicht gestolen" antwoord ik terug.

"Luke" vraagt ze dan nieuwsgierig.

"Ja, Luke Castellan, hij is de zoon van Hermes. Hij zat vroeger hier ook op het kamp" vertel ik aan haar.

"Wat is er met hem gebeurt of waar is hij nu dan" vraagt ze aan mij omdat ze meer wou weten over Luke.

"Hij is naar de slechte kant gegaan" vertel ik dan.

Ze fronst met haar wenkbrauwen en schrikt een beetje van mijn antwoord, waarschijnlijk omdat ze niet goed kon vatten waarom iemand naar de slechte kant kon overlopen vermoed ik.

"Waarom" vraagt ze verder door.

"Hij wou de goden tegen elkaar opzetten, zodat de halfbloeden konden heersen over de wereld" antwoord ik dan terug op haar vraag.

Na dat ik antwoord had gegeven op haar vraag, heeft ze verder niks meer gevraagd over Luke. Als we gedaan hebben met eten, nam Alexa afscheid en zei dat ze terug naar Chiron ging om verder te trainen.

“Oké, tot de volgende keer" zeg ik dan nog terug en dan vertrok ze terug richting Chiron.

POV Alexa

Ik was blij dat ik met Percy kon praten. Door ons gesprek ben ik een paar dingen te weten gekomen. Ik zou niet de eerste zijn die zou overlopen wel niet met slechte bedoelingen zoals Luke. Als ik afscheid nam van Percy, wandelde ik richting de afgesproken plaats.

Als ik aankwam, zag ik Chiron al wachten. "We gaan nu over naar deel 2 van de training, om op queeste te gaan in de echte wereld" vertelt hij aan mij. "We gaan aan je conditie werken door te lopen. Je gaat dit circuit afleggen totdat je erbij neervalt. Zodat ik weet hoe het staat met je conditie" vertelt hij verder aan mij.

Ik had niet echt zin om letterlijk de benen van mijn lichaam te lopen, maar in een levensgevaarlijke situatie kan een goede conditie je leven misschien wel reden. Dus protesteerde ik niet en ging ik mijn uiterste best doen.

Ik knikte en daarna legde hij het circuit dat ik moest afleggen uit. Het circuit begon op het plein en daarna was er een pad dat ik moet volgen dat door het bos loopt. Waarna ik dan rond het meer moest lopen en zo terug naar het begin moest terugkeren.

Voor mij was het circuit best wel lang en ik had echt geen idee hoe lang ik het ging volhouden. Ik stond aan de start en Chiron signaleerde dat ik mocht beginnen met lopen.

Dus op een rustig tempo begin ik te joggen zodat ik zeker niet al mijn energie al verspil na één rondje. Als Chiron dan riep dat de monsters ook niet op een rustig looptempo achter mij aan gingen rennen, begin ik sneller en sneller te rennen.

Zo had ik al snel een rondje gemaakt, dit lukte nog zonder problemen. Maar na het derde rondje begonnen de spieren in mijn benen te branden, maar zo snel geef ik niet op dus bleef ik doorlopen. Ik voel dat mijn hart steeds meer en meer zijn best doet om genoeg bloed rond te pompen in heel mijn lichaam. Waardoor het bloed en de warmte naar mijn wangen kroop en mijn aanzicht helemaal rood werd.

Na het derde rondje was ik de tel verloren, omdat ik meer aan het focussen was op mijn ademhaling dan op iets anders. Als ik dan aankwam volledig buiten adem en mijn benen mijn lichaamsgewicht niet meer konden dragen viel ik neer op de grond.

“En hoeveel… rondjes… heb… ik… gelopen” vraag ik dan helemaal buitenadem aan Chiron. Na ieder woord pauzeerde ik even om diep in en uit te kunnen ademen.

"Je hebt in totaal 5 rondjes gelopen. Wat niet slecht is voor een beginner" zegt hij terug. "Je hebt een redelijk goede conditie” complimenteert hij mij dan en ik wist nog een ‘dank u’ uit te brengen.

“Je hebt genoeg getraind voor vandaag, ga maar" zegt hij dan terug als ik blij ben dat de training er vandaag al opzat. Ik bedankte hem en nam afscheid van hem.