Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 21: Klaar voor de buitenwereld ✔️

POV Alexa

Na het gevecht was ik terug helemaal op adem gekomen en was ik van plan om te gaan eten, maar Chiron hield me tegen. Hij wilde me even onder vier ogen spreken dus wachten we tot de menigte rond ons weg was.

Dan begint Chiron te praten. "Je hebt jezelf en de andere zeker overtroffen. Je hebt iedere keer goed gepresteerd en dit heb ik nog nooit eerder gezien bij een halfbloed. Je mag trots zijn op jezelf".

Ik bedankte hem en dan geeft hij nog een laatste advies. "Volg altijd je gevoel dan komt het meestal goed" zegt hij dan.

Ik keek naar hem op en om hem dit te horen zeggen, deed toch wel iets met mij. Ik glimlachte naar hem en bedankte hem voor zijn laatste advies.

"Kom het is al laat en je hebt waarschijnlijk honger. Ik denk dat je nu wel klaar bent voor de buitenwereld. Ik kan je niks meer bijleren" zegt hij tegen mij.

Ik bedankte hem voor wat hij had gedaan voor mij en ging daarna naar de eetzaal.

Als ik daar was pakte ik mijn eten en zeg: "vader, ik kom je redden". Daarna ging ik zitten en at alles rustig op. Op een versneld tempo wandelde ik naar huis om me nog snel even op te frissen.  Ik was echt uitgeput, maar ik had nog afgesproken met Percy dus spijtig genoeg kon ik niet blijven liggen.

Hij staat waarschijnlijk al te wachten op mij dus ging ik naar het bos. Daar zag ik hem in de verte al staan. Ik zie hem precies ijsberen dus vraag ik me af waarom hij dat doet.

Als ik eindelijk aankwam bij Percy. Zie ik hem opkijken en vraag: "Hey, gaat het".

Hij denkt even na over zijn antwoordt, maar zegt dan: "Ja, ja".

Ik keek hem nog even aan, maar ik wist dat hij me nog iets niet vertelde. Maar ik laat het dan maar vallen, omdat hij er duidelijk niet met mij over wilde praten.

"Oké, laten we beginnen met de training zou ik zeggen" zeg ik dan tegen hem.

Hij knikte en zegt: "Ja, dat is goed". Hij trok zijn zwaard Doemtij te voorschijn en daarna begint hij zijn uitleg.

"Je moet altijd stevig op de grond staan" vertelt hij aan mij als hij gebaart dat ik een pose moest aannemen. Dan kwam hij naar mij toe om mij een zwaard te geven.

Hij observeerde mijn houding en komt daarna achter mij staan. Hij doet zijn handen rond de mijne en bracht ze dichterbij mijn lichaam. "Zo is je houding steviger" gaf hij dan als opmerking.

Ik voel de warmte die hij uitstraalde in mijn lichaam naar binnengaan. Door die nabijheid voelde ik mezelf echt tot rustkomen, ik weet niet wat hij precies doet maar het werkt wel. Ik knikte en hield mijn pose aan.

Dan komt hij terug voor mij staan en vertelde verder. "Nu, moet je je één ding realiseren dat je ADHD je kan reden in een gevecht".

Ik keek verbaasd naar hem en wist niet dat ik ADHD had, maar dat verklaart wel waarom ik altijd zo zenuwachtig was na een les. Ik moest gewoon even kunnen rechtstaan na die vijftig minuten les.

Hij praat verder: "dat kan ervoor zorgen dat je sneller reflexen hebt dan de andere die geen ADHD hebben". Dan geeft hij nog wat uitleg: "je moet altijd gefocust blijven en je moet op je gevoel afgaan". "Begin nooit een gevecht waar je niet zeker over bent" eindigt hij zijn uitleg. 

"Nu moet je tegen mij vechten" zegt hij en pakte zijn zwaard steviger vast. Daarna haalde hij direct uit wat ik niet verwacht had, maar ik kon zijn zwaard nog net op het nippertje ontwijken.

Hij was een sterke tegenstander, hij was snel en behendig. Ik kon dit gevecht sowieso niet winnen, dacht ik bij mezelf. Maar dan voelde ik een kracht in mij naar boven komen.

Het voelde niet zoals de vorige keren dat ik deze kracht had gevoeld. Ik voelde me leeg en koud vanbinnen. Ik wist niet wat er met mij gebeurde. En dan viel ik bewusteloos...