Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 39: Het schild van...✔️

POV Alexa

Ik was naar huis gegaan, maar niet om te gaan slapen. Meteen begon ik mijn rugzak te maken en nam enkel het noodzakelijke mee. Zodat mijn rugzak zo licht mogelijk woog. Na dat keek ik naar buiten door mijn raam om te zien of er iemand buiten was. Daarna ging ik stilletjes naar buiten en voorzichtig deed ik de deur achter me dicht. De adrenaline begint door mijn lichaam te stromen, omdat ik kamp-halfbloed ging verlaten. Voor ik vertrokken was, had ik ook nog de tijd genomen om mijn plan ergens op te schrijven, zodat ik altijd een duidelijk beeld heb over wat er volgt. Ik neem mijn lijst en kijk wat er als eerste opstaat.

1. Opzoek gaan in de zolder van het grote huis

Ik moest opzoeken wat mijn vader nou precies bedoeld had met het woord Atlas. Was het een persoon en plaats of nog iets anders, dacht ik bij mezelf na. Dus wandelde ik stilletjes naar het grote huis... 

POV Percy

Na dat ik naar huis ben gegaan, was ik bij mijn raam gaan zitten. Zodat ik een oog in het zeil kon houden. Ik kreeg moeite met het openhouden van mijn ogen. Mijn oogleden werden steeds zwaarder en zwaarder. Dan zag ik plots iemand op het plein. Als ik dan beter kijk, merk ik dat het Alexa is met een rugzak op haar rug. Daarna viel het me op dat ze naar een papiertje aan het staren was en stapte dan richting het grote huis. Dus nam ik snel mijn rugzak en stak Doemtij in mijn broekzak. Na dat volgde ik haar stilletjes....

POV Alexa

Na dat ik was binnengeslopen in het grote huis, zag ik de pinochletafel van Meneer Dionysos staan. Ik ben nu al een tijdje in het kamp, maar ik heb Mr. D nog steeds niet ontmoet. De rest vertelde me wel dat hij niet echt gaf om de halfbloeden hier. Eén meer of minder het kon hem helemaal niet schelen. Vervolgens sloop ik voorzichtig naar de hoogste verdieping, omdat ik niet wilde dat Chiron of Mr. D mij zouden horen. Als ik boven ben, merk ik dat ik nog niet op de zolder was.

Als ik dan boven kijk, zag ik een groene valdeur boven mij. Daaraan hing een touwtje aan. Dus voorzichtig trok ik hieraan, zodat ik zeker niet te veel geluid maakte. Plots kwam er een walm van warme lucht vrij. De walm rook naar schimmel, verrot hout en slangen bij elkaar. Ik kreeg een rilling over mijn rug als ik nadenk over het woord 'slangen'. Gezellig dacht ik bij mezelf, vervolgens hield ik mijn adem in en klom dan naar boven via een niet al te stevige trap. Als ik boven ben, zie ik overal spullen van Griekse helden. Het viel me op dat er veel oude wapenuitrustingen stonden die onder de spinnenwebben zaten.

Dan zag ik een schild staan dat bedekt was onder een dikke laag stof. Ik ging er naartoe en probeerde zo veel mogelijk van het stof weg te vegen. Vervolgens merkte ik dat er een soort tafereel opstond. Ik herkende de taferelen die erop stonden, we hadden over dit schild geleerd tijdens de lessen van Griekse mythologie.

Er stonden dansende jonge meisjes en jongens op. Ze hadden elkaar vast bij de pols. De meisjes hadden fijne linnen aan terwijl de jongens goed gesponnen chitons aanhadden die aan het glanzen waren van de olie. Sommige van de meisjes hadden ook nog eens een mooie diadeem aan. Waarbij de jongemannen een draagriem droegen met een mes erin. Om het tafereel te volgen draaide ik constant met het schild.

Nu zag ik dat iedereen heel licht van voet en bedreven in het rondliep zoals de draaischijf van een pottenbakker goed in zijn handen past. Vervolgens gaat een man zitten om na te gaan of zij wel allemaal soepel rondlopen. Daarna liepen ze weer in rijen naar elkaar toe. Er had zich nu een grote menigte gevormd rond hen, de menigte keek toe naar de liefelijke dans. De menigte zag er vreugdevol uit. Op de buitenrand stond er een grote en sterke stroom van Okeanos uitgebeeld.

Het was een schild dat met zorg gesmede was. Het zag er echt oogverblindend uit, dit moet zeker het smidswerk zijn van Hephaistos. Dus kan dit niets anders zijn dan het schild van...