Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 59: De ceremonie ✔️

POV Alexa

In de armen van Percy voelde ik me veilig en geborgen. Ik zou misschien samen met hem bij zijn moeder intrekken, ik hoop maar dat ik een niet te grote last ben. Denkend over alles dat nog moet komen, laat ik mijn ogen even rusten. Even later en ik was inslaap gevallen op de schouder van Percy. "Alexa" fluistert hij dan in mijn oor. Ik glimlach naar hem en druk een kus op zijn lippen.

"De ceremonie gaat beginnen" zegt hij dan tegen mij. Ik vroeg me af over welke ceremonie hij het had, maar alsof hij mijn gedachten kon lezen zei hij dat ik het wel ging begrijpen als ik het zag.

Hij stond recht en daarna hielp hij mij ook overeind komen. Samen hand in hand liepen we terug naar het plein, waar de ceremonie plaats ging vinden. De kampers hadden hun aandacht al terug op Chiron gevestigd. Daarna begon Chiron met zijn speech en eindelijk zagen we Grover en Annie tussen de menigte staan dus stapten we erop af. Grover zag ons aankomen hand in hand en zijn ogen werden groot. Dan valt het muntje en zegt hij: "schattig". Ik gaf hem een knuffel en daarna ga ik naar Annie en doe hetzelfde bij haar. Dan gaf Percy Grover ook een knuffel. Wat ik dan weer schattig vond.

Dan merkt Annie mijn ketting op en zegt: "wow, die ketting is echt prachtig". Ik bedank haar voor het compliment en zei dat het een geschenk was dat ik van mijn vader had gekregen. Na die opmerking richtten we allemaal onze aandacht op de ceremonie.

"Ik wil iedereen bedanken, het was een geweldig jaar en er is weer een queeste afgerond" vertelt Chiron. Waarop hij vervolgt: "Ieder jaar dat jullie hier afronden krijgen jullie een bedeltje bij voor aan jullie armband".

"Dit jaar is het bedeltje een miniatuur beeld van Atlas die Uranus omhooghoudt" zegt hij terwijl hij aan iedereen het bedeltje uitdeelde.

Als hij bij mij kwam gaf hij mij een armbandje met één bedeltje eraan. Ik bedankte hem hiervoor en nam de armband met een glimlach op mijn gezicht aan. Na dat iedereen een bedeltje had gekregen vervolgde hij zijn speech. "Tegen de ochtend wordt er verwacht dat degene die niet hier blijven hun spullen inpakken en ophoepelen" eindigt hij zijn speech. Na de speech kwam het feest ook tot zijn einde. Het was ondertussen al aan het schemeren buiten. Dan vroeg ik uit interesse wat de rest ging doen.

Grover zei dat hij hier ging blijven in het Kamp en Annie ging naar haar vader. Ik zal mijn vrienden tien maanden lang moeten missen. "Ik ga jullie missen" zeg ik dan tegen hen met tranen in mijn ogen. Ik had dat nooit gekund als ik Percy voor tien maanden niet meer kon zien.

"Groepsknuffel" roept Grover dan, dus namen we elkaar vast en gaven we elkaar een knuffel. Daarna namen we afscheid van elkaar. Annie en Grover gingen naar huis en ik bleef alleen over met Percy. "Kom je nog even mee met mij naar het meer" vraagt Percy aan mij.

"Ik zou eerst nog wat spullen in willen pakken, maar als je even kunt wachten kan ik wel meegaan" zeg ik dan terug tegen hem. Hij knikt en ik gebaar dat hij meekon komen. Ik deed de deur open en liet hem binnenkomen zodat hij binnen kon wachten op mij.

Ik pakte mijn rugzak en pak vervolgens al mijn kleren om die erin te steken. Percy was benieuwd hoe het er vanbinnen in mijn huis uitzag, dus hij keek heel nieuwsgierig rond. De enige kleren die ik meehad genomen waren mijn jeansbroeken en mijn T-shirts van Kamp halfbloed. Hij neusde wat rond in mijn kast en zag het witte kleedje er dan in hangen. Hij keek ernaar met open mond en gebaarde dat ik het moest meenemen. "Neem dit ook maar mee voor speciale gelegenheden" zegt hij tegen mij met een grijns op zijn gezicht.

Ik vond het mooi, maar ik was niet iemand die veel kleedjes droeg. Niet alleen omdat ik daar geen geld voorhad, maar ik voelde me er ook gewoon niet zo comfortabel in. "Dat" zeg ik dan tegen hem als ik wees naar het kleedje dat hij in zijn handen had. Het zag er echt duur uit alsof het een fortuin had gekost om het te laten maken.

POV Percy

Ze zei tegen mij dat ik het terug in de kast moest leggen, maar ik had het stiekem in haar rugzak gestoken. Ik kijk naar haar en beeld me in hoe ze met dat kleedje zou staan. "Percy" hoor ik een stem mij uit mijn gedachten halen. Ik keek richting Alexa en ze zegt: "stop met staren". Ik moest glimlachen en zeg: "mag ik mijn vriendin niet bewonderen". Ze moest door mijn opmerking blozen en dat vond ik wel schattig. Ik ging naar haar toen en nam haar in mijn armen. "Ik zou niet willen dat er iets gebeurt met jou dat zou ik niet aankunnen" zeg ik dan tegen haar.