Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 16: Te Pletter Vallen ✔️

POV Alexa

Na dat ik afscheid had genomen van Chiron ben ik naar huis gegaan. Omdat ik geen honger had, was ik niet van plan om middag te eten. Daarom ben ik ineens naar huis gegaan. Als ik aankom deed ik de voordeur open en deed deze daarna achter mij ook weer dicht. Ik denk terug aan wat er gisteren is gebeurd. Van wie zou de stem zijn die vanuit de diepte komt, vraag ik me af. Is het misschien Luke of nog iemand anders, dacht ik bij mezelf na.

Ik laat me dan vallen op mijn bed en kijk naar het plafond. Ik had zoveel vragen door mijn hoofd spoken dat ik er gewoon gek van werd. Als ik terug rechtkom in mijn bed, ga ik met mijn handen door mijn haar. Misschien kan een verfrissende douche mij wel kalmeren en mijn geest eindelijk tot rust brengen.

Al een geluk heb ik een paar reservekleren gekregen van halfbloeden die eender dood zijn of weg zijn gegaan van het kamp. Anders had ik niet echt iets anders dan de kleren waarin ik ben aangekomen in het kamp. Ik deed mijn kast open en nam er een zwarte skinny jeans uit samen met mijn nieuwe kamp-halfbloed T-shirt. Deze had ik gekregen toen ik aangekomen was in het kamp.

Ik stap richting de badkamer en laat het water mijn lichaam afkoelen. Ik sluit mijn ogen en verloor zo de tijd uit het oog. Na wat voor mij leek op enkele minuten, stapte ik uit de douche. Terwijl ik me afdroog, merk ik dat ik al uren onder de douche stond. Dus kleed ik me snel terug aan en kam snel mijn haar. Daarna deed ik snel mijn zwarte converse aan en wandelde richting de eetzaal.

Ik was bij de eetzaal en nam mijn eten. Om vervolgens een deel van het eten in het vuur te gooien. Waarna ik smeek: "Alstublieft, praat".

Het bleef stil aan de andere kant dus ging ik terug zitten. Deze keer ging ik gewoon ergens zitten waar er plaats was, want ik had niet echt zin om sociaal te doen. Als ik alles had opgegeten sta ik terug recht en ging naar huis. Daar eenmaal aangekomen, maakte ik me klaar om te gaan slapen. Het duurde niet lang voor mijn ogen dichtvielen zodra mijn hoofd het hoofdkussen had geraakt…

Ik deed mijn ogen terug open en het was helemaal donker. Ik zag helemaal niets, ik werd omgeven door een groot zwart gat. Tot die ene stem uit de diepte weer tot mijn sprak. "JE WILT JE VADER TOCH NIKS AANDOEN DOOR JE NIET BIJ ONS AAN TE SLUITEN".

"Nee, ik wil eerst trainen. Wacht, ik bedoelde dat ik een aanwinst wil zijn voor u" antwoord ik dan terug en probeer zo tijd te winnen voor mezelf.

"JA INDERDAAD, DAT IS GOED. DAT IS HET BESTE VOOR JE VADER" zegt de stem terug.

Mijn nieuwsgierigheid gaat mezelf te boven, dus vraag ik: "Wie bent u".

Ik bleef wachten en wachten, maar er kwam nooit een antwoord terug. Ik keek rond en zag alleen maar zwart voor mijn ogen. Leegte was het eerste dat door mijn hoofd spookte, ik had niemand die mijn vragen kon beantwoorden…

Ik schiet terug wakker en keek rond in mijn kamer. Als ik dan buiten kijk zie ik dat het nog donker was buiten. Dus probeerde ik terug inslaap te geraken, maar dat lukte me niet meer. Ik kroop uit mijn bed en besloot om even naar buiten te gaan. Dus pakte ik mijn vest en schoenen en ging naar buiten, dit mag niet volgens de regels. Maar wat niet weet, wat niet deert zegt men dan. Ik liep het bos in en klom in een boom.

Vervolgens ging ik op een tak zitten en begon naar de hemel te staren. De lucht was zo open dat het maanlicht alles verlicht had. Er waren ook sterren te zien aan de hemel en in mijn hoofd klopte heel het plaatje. Ik voelde me thuis op een rare manier.

Daarna besloot ik de hoogte terug op de zoeken dus vloog ik de lucht in. Daar maakte ik mijn hoofd leeg en genoot gewoon van het wonderschone uitzicht. Ik genoot echt van de vrijheid en de rust die ik kreeg als ik zo hoog de lucht invloog. Maar ik ben tenslotte ook de dochter van Zeus, heerser over de hemel.

Voor het eerst is mijn hoofd helemaal leeg en daalde ik terug neer. Dan liet ik voor het eerst mijn hart spreken in plaats van mijn hoofd. Er is al lang iets waar ik meezat en ik weet niet goed wat ik ermee moet doen. Dus hoopte ik dat ik advies kon krijgen van mijn vader dus sprak ik tot hem. “Ik weet niet wat ik moet met deze gevoelens, ik heb dit nog nooit eerder gevoeld voor iemand. Ik weet dat dit niet echt het moment is om verliefd te worden, maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Moet ik het vertellen aan deze persoon of beter niet… ”.

"JE MAG HET DOEN" zegt een stem plots tegen mij.

Ik schrik een beetje en vraag: "vader bent u dat".

"NEE, DIT IS POSEIDON VADER VAN PERCY" antwoordt de stem terug op mijn vraag.

"Mag ik op queeste gaan" vraag ik dan verbaasd aan hem.

"JA, DAT KLOPT, MAAR ONDER EEN VOORWAARDE. DAT JE NIET ALLEEN GAAT" zegt hij terug.

Ik laat een zucht en bedacht bij mezelf dat het zo moeilijker gaat zijn om mijn vader te redden dus schudde ik met mijn hoofd. "Ik wil niemand in gevaar brengen dus ik denk niet dat dit de beste oplossing is" vertel ik aan hem.

"DAT IS WAAR, MAAR NIET ALS HET MIJN EIGEN ZOON IS" beargumenteerd hij.

“Wat… ”roep ik als ik schrok van zijn antwoord. Omdat ik zo hard geschrokken was, verloor ik ook mijn concentratie. Waardoor ik nu regel recht te pletter ging vallen…