Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 56: Feest ✔️

POV Alexa

Na een paar uur zijn we dan eindelijk terug aangekomen aan de berg van Kamp halfbloed. Alsof hij wist dat we er waren, wordt Percy wakker. "We zijn er" zeg ik dan blij, maar ook bang om Chiron onder ogen te komen. Ik weet zeker dat ze Annie niet gaan straffen, als ik uitleg wat er gebeurd was. Maar ik denk dat Percy ook straf zal krijgen zoals mij. Hopelijk kregen we samen straf. Als we aankwamen zagen we overal versiering hangen, wat is er hier in hemelsnaam aan de hand...

Als ik rond mij kijk, zie ik overal versiering hangen. Hadden we soms iets te vieren, dacht ik dan. Samen staken we de grens over en kwam iedereen naar ons toe gerend. Daarna tilde ze ons op en zette ons op hun schouders. Zo droegen ze ons door het kamp. Als ik dan Grover tussen de massa zag, riep ik naar hem.

"Grover, wat is de gelegenheid" vraag ik dan al roepend aan hem, zodat hij mij kon horen. Hij keek om naar mij, maar antwoordde niks terug. Waarom doet die nu zo geheimzinnig, dacht ik bij mezelf na. Ik kon wel zien dat hij enthousiast was, maar de reden was nog onbekend voor mij. Vervolgens keek ik naar Annie en Percy, ze waren even verward als ik. Ze hadden ons helemaal gedragen naar het plein. Daar zag ik Chiron staan, maar ik kon aan zijn gezicht niet aflezen of hij blij was of kwaad. Ik hield mijn adem in en bereidde me al voor op het ergste.

We werden van hun schouders gehaald en iedereen begon te applaudisseren. Ik zag dat ze een pad van bloemen hadden gemaakt, waar we over moesten wandelen. De halfbloeden van Aphrodite hadden daar waarschijnlijk voor gezorgd.

We kwamen steeds dichter en dichter bij Chiron. Uiteindelijk stonden we allemaal naast elkaar en begon Chiron met praten. "Welkom, terug van jullie reis. Iedereen is enthousiast dat jullie terug veilig zijn aangekomen in het Kamp" begint hij.

Ik voelde me trots op wat ik had bereikt tijdens deze reis. Daarna keek ik naar Percy en zag hem ook kijken naar mij. Percy, Annabeth en ik hadden allemaal een glimlach op ons gezicht trots en blij met wat we samen bereikt hadden.

"Jullie hebben jullie queeste voltooid" begint hij terug, "maar jullie hebben niet geluisterd naar wat ik zei. Daarvoor zal ik jullie later wel voor straffen" vervolgt hij zijn speech.

Voor Chiron verder kan praten onderbrak ik hem. "Meneer" begin ik, hij knikt en gebaarde aan mij dat ik verder mocht praten.

"Annabeth, dochter van Athena" begin ik met vertellen. "Heeft mij gered over de grens als zij er niet had geweest, was ik gevangengenomen door Luke" praat ik verder. "Dus vind ik dat zij geen straf zou moeten krijgen, omdat zij mij heeft geholpen" eindig ik mijn verhaal.

"Is dat zo Annabeth" vraagt Chiron dan aan haar. Ik richtte mijn aandacht op haar en ik zag dat ze knikte naar Chiron. "Wel dan krijgen jullie alleen straf" zegt hij dan terwijl hij verwees naar Percy en ik.

Ik schaamde me een beetje om het feit, wat ik had uitgestoken. Als ik had geluisterd en gewoon op queeste had gegaan met Percy hadden we waarschijnlijk geen straf gekregen.

"Maar eerst moeten we jullie heldendaad vieren dus hebben we een feest georganiseerd" vertelt hij aan iedereen. "Er zijn ook speciale gasten aanwezig op het feest" zegt hij dan.

Speciale gasten wie zou hij daarmee bedoelen dacht ik na bij mezelf. Ik zag dat Annie en Percy ook even verward waren als ik. Na dat worden mijn ogen verblindt door gouden lichtflitsen. Als ik terug kon zien, kon ik mijn ogen niet geloven.

Het waren Athena, Poseidon en Zeus. Mijn mond viel open van verbazing en ik had nog nooit zo een grote ogen getrokken. Ik zag dat iedereen begon te buigen voor de goden dus neem ik daar een voorbeeld aan en boog ook voor hen. Ik wachtte op een teken van de goden wanneer we terug recht mochten komen. Dan voel ik plots een hand op mijn schouder en als ik omhoogkeek zag ik mijn vader voor mij staan.

"Sta recht" zegt mijn vader dan tegen mij. Ik kom terug overeind en zie dat de ouders van Annie en Percy hetzelfde hadden gedaan. Ik was nieuwsgierig wat de gelegenheid was en wat de reden was dat ze hier persoonlijk tijd voor vrijmaakte. Dan begint mijn vader te vertellen.

"Halfbloeden, centauren, nimfen, saters en goden" begint hij. "Ik kom de avonturiers bedanken dat ze me zijn komen redden. Ze hadden hun eigen leven gewaagd, omdat van mij te redden" vertelt hij aan iedereen. Ik kon horen aan zijn stem dat hij hiervoor trots en dankbaar was. "Ik ben iedereen hier dankbaar, de leiders die de jonge halfbloeden begeleiden in hun ontwikkeling tot waardige strijders" richt hij zich specifiek toe op Chiron en Mr. D. "De kampers die telkens hun waarde willen bewijzen door op queeste te gaan zoals deze. We zullen jullie nog nodig hebben, daarom wilde ik jullie hier persoonlijk voor bedanken" eindigt hij dan met zijn uitleg.

Hij neemt even pauze en praat dan verder. "Maar dat was niet de enige reden dat ik hier ben" zegt hij dan. Ik vroeg me af wat hij nog aan te kondigen had.

"De wet die verbiedt dat de goddelijke ouder geen contact mogen opnemen met hun halfbloedzonen of -dochters, wordt afgeschaft" kondigt hij dan aan. Er ontstaat een gemompel in de menigte. Ze waren waarschijnlijk geschrokken van die openbaring. Net zoals ik was ik ook geschrokken van wat hij aangekondigd had.

Maar ik herpakte mezelf en vroeg beleefd aan mijn vader of ik een paar mensen in het speciaal kon bedanken. Zeus gebaarde dat de kampers terug stil moesten worden dus gehoorzaamden zij ook. "Ik wil iedereen bedanken die me geholpen heeft, maar er zijn een paar mensen die ik in het bijzonder wil bedanken voor alles" begin ik.

"Annie en Grover" zeg ik, ze kwamen naar voor gestapt en na dat begin ik verder te praten. "Bedankt voor de vriendschap, bezorgdheid en steun die jullie me gaven" bedank ik hen. Ze moesten glimlachen en knikten naar mij. Daarna stapte ze terug naar achteren.

Dan vervolg ik mijn bedanking met de volgende persoon die ik wilde bedanken voor zijn hulp. "Chiron" zeg ik dan, "U was een goede mentor. U heeft me geleerd om mijn krachten te leren gebruiken. U maakte van mij een waardige krijger. U was als een soort vader voor mij" eindig ik mijn bedanking. Ik kon zien dat mijn bedanking wel iets had losgemaakt bij hem. Hij moest zelfs een traan wegvegen.

Ik ging dan over tot de volgende persoon die mij altijd door dik en dun gesteund had in mijn reis. "Percy" begin ik en hij ook stapte naar voor. "Je hebt me geholpen een beter zwaardvechter te worden, je was altijd een luisterend oor voor mij en daarvoor wil ik je bedanken" bedankt ik hem dan. Hij moest precies een beetje blozen door de lieve woorden die ik tegen hem had gezegd. Ik glimlach naar hem en na dat stapt hij ook terug naar achter.

"En nu als laatste wil ik de persoon bedanken die er altijd was om advies te geven mij te helpen in mijn reis en mij te behoeden van de dood" begin ik met vertellen. "Ik dank u vader" eindig ik dan, ik zag dat hij geschrokken was. Door heel het gebeuren, hecht ik nog steeds heel veel waarde aan zijn bestaan. Als hij er niet had geweest, was ik waarschijnlijk dood geweest of ergens op straat beland. Hij knikt en gebaarde dat het goed was. Ik dacht zelfs misschien een klein glimlachje te zien.

Als ik klaar was, stap ik terug achteruit en gebaar dat mijn vader weer verder kon praten. Hij deed alsof hij moest nadenken en dan zegt hij: "Oh ja en nu feesten". Dat moest hij geen tweede keer zeggen. Het plein was omgetoverd in een dansvloer en iedereen begon te dansen op de muziek die aansprong.

Chiron kwam naar mij toe en zegt: "ik ben blij dat je niet naar mij geluisterd hebt". Ik moest grijzen van zijn opmerking en laat hem verder praten. "Iemand die zo zeker was van zijn zaak en dat plots niet meer was, dat riep vragen bij me op". Ik keek snel naar Percy en gebaarde naar hem of hij iets gezegd had aan Chiron. Ik zie Percy zijn hoofd schudden en richt mijn aandacht terug op Chiron. "Ik begrijp het nu" zegt hij dan terwijl hij met zijn hand in zijn baard wreef en vervolgens ging hij weer weg.