Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 24: Bijna op weg ✔️

POV Percy

"Wat was er met jouw aan de hand, het leek precies alsof je bezeten was" vraag ik dan aan haar.

Ze was aan het nadenken en zei dan tegen mij dat ze me nooit had willen pijn doen.

Dan zegt ze: "Maar ik weet zelf niet wat of hoe dat in hemelsnaam is kunnen gebeuren, maar ik weet dat iemand mij onder controle had".

Ik wist niet wat ik hierop terug moest reageren of zeggen, maar ik kon wel zien dat er nog iets scheelde met haar.

"Ik moet je iets vertellen" zegt ze dan op een doodserieuze toon tegen mij...

"Ik ga op queeste" zegt ze dan.

Ik ben tegelijkertijd verbaasd en nieuwsgierig dus vraag: "Echt waarom".

"Ik ga mijn vader zoeken" antwoordt ze vastberaden terug en ik kan zien dat ze het meende. Alsof dat het enige was dat telde voor haar en dat was haar vader vinden.

"Dus je wist wat er aan de hand was met Chiron" zeg ik dan terug als ik nadenk over ons gesprek met Chiron en waarom hij ons alleen wilden spreken.

Ze knikte en zegt: "ik heb hiervoor toestemming gevraagd aan je vader, omdat hij hier nu over beslist". Ik voelde dan een 'maar' opkomen dus vraag: "maar".

" Maar ik mag alleen op queeste op één bepaalde voorwaarde" begint ze te vertellen. "Als jij mee op queeste gaat met mij" eindigt ze.

Ik begon na te denken over waarom, mijn vader haar slechts liet gaan als ik meeging. "Waarom" vraag ik dan aan haar, omdat ik zelf geen reden vindt over waarom ik mee moest gaan.

"Omdat je al ervaring hebt met de buitenwereld, ik ook maar niet met de monsters daarbuiten" antwoordt ze dan op mijn vraag.

Ik knikte en kan begrijpen waarom mijn vader dus wilde dat ik meeging. Dan schiet er mij nog een vraag te binnen. "Hoe ben je daar allemaal achter gekomen" vraag ik.

"Ik ben naar Olympus gegaan en daar heeft je vader de situatie aan mij uitgelegd" begint ze. "Ik wist toen nog niet zeker of ik op queeste mocht. Uiteindelijk ging hij akkoord met mijn voorstel, maar alleen als jij meegaat" zegt ze.

Ik was aan het nadenken of dit wel een goed idee is op queeste gaan. Maar niet lang erna bedenk ik me dat ik ook hetzelfde zou gedaan hebben als het om mijn vader ging. Dan merkte ik dat ze nog steeds geduldig op mijn antwoord wachtte.

Ze keek me hoopvol aan met haar grijsblauwe ogen en vraagt: "dus ga je mee op queeste".

Ik legde mijn hand op mijn kin en deed alsof ik hierover moest nadenken. Ik zag dat ze haar schouders liet hangen en zeg: "Ja, tuurlijk. Ik doe alles voor jou". Daarna kwam ze naar mij en gaf me een knuffel, omdat ze heel blij en opgelucht was dat ik meeging, denk ik.

POV Alexa

Ik ben blij en opgelucht dat hij ja zei. Daarna gaven we elkaar een knuffel. "Kom morgen na het middageten op het plein met alles dat je nodig hebt" zeg ik dan tegen hem. Ik was heel enthousiast en benieuwd hoe de queeste gaat verlopen. Ik hoop maar dat ik nog op tijd ga zijn.

Hij knikte en zegt: "ja, afgesproken".

"Percy" zeg ik dan, "ja, A." vraagt hij terug aan mij. Ik moest glimlachen om de bijnaam dat hij aan mij had gegeven.

"Ik ben echt heel blij dat je nog leeft, ik had het mezelf nooit vergeven als je er niet meer had geweest" vertel ik dan met tranen in mijn ogen aan hem. Hij glimlacht en gebaarde dat ik naar hem toe moest komen voor een knuffel.

"Ik blijf altijd bij je, je moet niet verdrietig zijn" begint hij. "Je bent een sterke meid vanbinnen en vanbuiten" vertelt hij verder. Die woorden zorgde ervoor dat ik een warm gevoel vanbinnen kreeg. Ik was echt opgelucht dat hij nog leeft, omdat hij altijd degene is die mij kalmeert en zegt dat alles wel goed gaat komen.

"Weet je wat me echt dwarszit" begin ik aan hem uit te leggen. Hij schudde zijn hoofd en dan begon ik verder te praten. "Afscheid te moeten nemen van mijn vrienden" beken ik dan aan hem.

Aan zijn gezicht te merken, vond hij dat ook niet leuk om te doen. Daarna was het even stil geworden. Ik moest lachen om heel de situatie, omdat we hier eigenlijk kwamen om te zwaardvechten. Percy keek raar op, omdat hij niet kan volgen en vraagt: "waarom lach je".

"We kwamen hier om te zwaardvechten en zie ons hier nu staan" zeg ik dan terug al lachend.

"Je heb inderdaad wel een punt" zegt hij dan terug. Samen schieten we in de lach na dat zei ik dat ik moe was en ging slapen.

"Slaapwel, A." zegt hij dan tegen mij en daarna namen we afscheid van elkaar. Op weg naar huis keek ik nog eens achter mij en glimlachte nog eens naar hem. Wat is hij toch schattig, dacht ik bij mezelf na.

Als ik terug thuis was, deed ik mijn natte kleren uit. Waarna ik vervolgens mijn pyjama aandeed.

Het was nu 4:00 s' morgens dus we konden nog even slapen. Maar ik bleef maar piekeren en woelen in mijn bed. Ik kon niet geloven dat hij ja zei op mijn voorstel, we gaan praktisch over acht uur op zoek naar mijn vader.

Ik ben echt in de war over heel de situatie, het beste was toch dat ik mij ging aansluiten bij de kidnappers van mijn vader, niet? Maar hoe weet ik waar en hoe en wat ik moet doen. Moet ik mij wel aansluiten bij hun. Misschien wil Percy mij wel helpen hem te bevrijden, dacht ik verder na. Met die gedachten val ik inslaap.

Ik zie Poseidon, Hades en Zeus voor mij staan. Als ik naar Hades kijk, heeft hij een soort van triggerfinger kledingstijl en ik moet toegeven dat staat hem echt steengoed. Poseidon is dan eerder een grotere versie van Percy, maar dat hangt ervan af op welke manier je het wilt bekijken. Hij had nog wel een drietand in zijn hand vast. Mijn vader, Zeus lijkt niet echt op mij, vind ik persoonlijk. Ik veronderstel hierdoor dat ik vooral het uiterlijk van mijn moeder haar kant had en dan de krachten van mijn vader had gekregen.

"ZE MAG NIET BLIJVEN LEVEN, ZE GAAT TE STERK WORDEN" zegt Hades plots tegen zijn twee broers. Zouden ze het over mij hebben, dacht ik. Uit nieuwsgierigheid kwam ik dichterbij om beter te kunnen luisteren naar wat ze aan het zeggen waren.

"DAT GELDT EVENGOED VOOR PERCY" beargumenteert mijn vader terug dus het ging inderdaad over mij.

Ik zag dat mijn vader zich aangevallen voelde. Hades gaf mijn vader gelijk en zegt: "ZE MOGEN ALLEBEI NIET BLIJVEN LEVEN".

Ze waren hevig in discussie geraakt. Hierdoor werd de sterfelijke wereld geteisterd door vloedgolven, onweer, aardbevingen,... Nog even en de doden gingen terug opstaan uit de dood. Hades en Poseidon bleven verder discussiëren.

Dan was ik plots op een totaal andere plek. Ik keek rond mij en zag dat ik in een kamer stond en in die kamer stond een wieg. Daar zag ik mijn vader en een andere vrouw bij de wieg staan. Zou dit mijn moeder geweest zijn, dacht ik bij mezelf. Plots ging mijn vader weg waardoor de vrouw nu in huilen was uitgebarsten. Als ik dan beter kijk zie ik dat ze een kind vasthield...