Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 18: hij?! ✔️

POV Alexa

Ik word wakker en merk dat ik me heb verslapen dus in een versneld tempo maakte ik me klaar. Om daarna te gaan ontbijten in de eetzaal.

Als ik aankwam, nam ik een kom cornflakes en at deze kom helemaal leeg. Vervolgens ging ik naar het plein om met Chiron te praten over het nieuws dat ik gisteren had gekregen.

"Chiron, ik mag op queeste gaan" vertel ik aan hem.

"Dat is goed nieuws, maar dat wilt zeggen dat je sneller klaar moet zijn dan ik dacht" antwoordt hij terug.

"Ik mocht wel alleen op queeste onder één voorwaarde... er moet iemand mee en met die iemand bedoel ik Percy" zeg ik terug tegen hem.

Hij knikte en begreep ergens wel waarom Poseidon hem meestuurde met mij. Chiron zegt: "Oké, dan zal ik hem wel inlichten".

"Ik kan dat wel doen, ik zie hem toch na het avondeten omdat we samengaan werken aan onze zwaardvecht-techniek" stel ik dan voor aan hem.

"Dat is goed" antwoordt hij al knikkend. "Laten we nu maar nog eens oefenen op je krachten" praat hij dan verder. "Er is iets dat ik je kan leren en dat misschien van pas kan komen bij je queeste" vertelt hij verder.

"Oké, is goed als het handig is, kan ik het maar beter leren" zeg ik.

"Eerst moet je je hoofd leegmaken" begint hij. Ik focuste me en daardoor lukte het mij ook meteen.

Dus vraag ik: "wat dan".

"Je moet je concentratie op de gedachten van iemand vestigen en daarna moet je met je vingers knippen" geeft hij mij als instructies.

Ik knikte en herhaalde: "hoofd leegmaken en dan-". Ik wilde verdergaan, maar Chiron waarschuwt: "wacht! Je mag dit alleen op stervelingen gebruiken".

Ik knikte en begreep dat ik de truc alleen kan oefenen door hem uit te voeren, maar ik kende geen stervelingen.

"Dus je hebt met Poseidon gepraat" vraagt hij.

Ik knik en zeg: "Ja, ik kon niet slapen dus ben ik naar buitengegaan en toen heb ik hem gesproken".

"Hij was in het kamp" zegt hij dan verbaasd tegen mij.

"Nee, hij communiceert met mij in mijn gedachten" begin ik mijn uitleg. "Dat heeft hij de vorige keer ook zo gedaan toen ik Percy moest helpen van hem" eindig ik mijn verhaal.

Hij knikt en zegt: "Ahzo... Ga maar het is bijna middag".

Ik bedankte hem snel en liep al richting mijn huis. Dan hoor ik hem nog roepen naar mij dat ik na de lunch terug moest komen om te trainen. "Ja, ja" roep ik dan en ging naar huis.

Ik sta voor mijn deur en stond op het punt naar binnen te gaan, maar dan hoor ik iemand mijn naam roepen.

Als ik dan achter mij keek zag ik dat Annabeth kwam aangelopen. "Ja, wat is er" vraag ik.

Ze staat nu voor me en legt haar hand op mijn schouder. "Ik wilde even kwijt dat ik er voor je ben" zegt ze. Dit zei ze terwijl ze me een warme glimlach gaf.

Ik bedankte haar hiervoor en gaf haar een knuffel. "Als je vragen hebt, kun je altijd bij mij terecht" begint ze met praten.

Ik knikte en liet haar verder praten. "Merk je wel op hoe hij naar je zit te kijken" zegt ze dan.

Ik wist niet eens waarover of over wie het ging dus fronste ik met mijn wenkbrauwen. "Wie" vraag ik, omdat ik echt niet wist waarover ze het had.

"Zie je het dan echt niet" vraagt ze dan verbaasd aan mij.

Ik schudde mijn hoofd en zeg: "nee, over wat heb je het".

"Niks, laat maar het is toch niet zo belangrijk. Weet dat ik er voor je ben" zegt ze dan terug.

Ik glimlach naar haar en vraag: "kom je mee middageten".

"Ja, tuurlijk" antwoordt ze terug als ze knikt.

Samengingen we naar de eetzaal en namen ons eten en gingen zitten.

POV Annabeth

Alexa en ik gingen zitten aan een tafel. Om daarna samen te eten. Ik was blij om haar als vriendin te hebben. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk iemand ken die mij begrijpt en volgt hoe ik denk.

"Heb je soms nog vragen over van alles en nog wat of iets dat je dwarszit" vraag ik eerder bezorgd omdat ze er de laatste tijd, maar vermoeid uitziet.

"Op welke manier kan je hier laten zien aan iemand wanneer je veel om die persoon geeft" antwoordt ze terug op mijn vraag.

"Geen idee, ik ben niet zo goed in het aspect gevoelens" zeg ik dan eerlijk terug tegen haar, maar ik was benieuwd over wie het ging dus vraag ik: "over wie gaat het".

Ze liet haar hoofd steunen op haar handen en zuchtte. "Het is alleen niet goed voor ons allebei of toch niet verstandig in ieder geval" zegt ze dan.

Er dook een kille stilte op en ik wist echt niet hoe of wat de beste manier was om hierop te reageren. Dus begon ik bij mezelf na te denken en over wat het probleem zou zijn.

Maar ik kon in ieder geval zien dat ze wel inzat met heel de situatie. Ze zag er echt verdrietig uit die persoon moet wel veel voor haar betekenen, dacht ik bij mezelf. We waren al even klaar met eten en toen ging ze weg. Ik kijk haar richting uit en zie wat er aan de hand was. "Wat, nee dat kan niet... "zeg ik.