Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 55: Terug in het kamp ✔️

POV Percy

Ik wachtte en wachtte, maar er gebeurde niets. Ik was te laat dus zakte ik huilend in elkaar en laat me op haar vallen. Waarna ik plots iets voelde bewegen dus schrok ik terug overeind. Als ik dan naar Alexa keek, zag ik dat de wonde helemaal wegwas. "Alexa" roep ik dan naar haar als ik haar zachtjes wakker probeerde te maken.

Ik hield mijn adem in tot het moment dat ik haar prachtige blauwe ogen terugzag. "Alexa" zeg ik dan opgelucht en knuffel haar praktisch dood. Ik was euforische over het feit dat ik haar toch niet kwijt was. Ik was echt zo blij dat ik haar nog had.

Ze kuchte even, omdat ze niet meer kon ademen en zegt: "wow, rustig". Als ik haar dan loslaat vroeg ik of ze wilde rechtstaan. Ze knikt dus hielp ik haar overeind. Als ze overeind wilt komen, valt ze bijna dus hield ik haar overeind. Het volgende wat ik dat deed, was zo onbewust dat ik zelf van mijn eigen actie verschoten was...

POV Alexa

Terwijl ik overeind wil komen, verloor ik mijn evenwicht en viel ik bijna op de grond. Al een geluk was Percy daar om mij overeind te houden, maar wat hij dan deed had ik totaal niet verwacht.

Het moment dat zijn zachte lippen de mijne raken, kreeg ik vlinders in mijn buik. Het was totaal onverwachts en ik schrok daarmee ook in begin, maar daarna voelde ik iets dat ik nog nooit eerder gevoeld had bij iemand. Ik kus terug en laat onze liefde voor zich spreken.

Als we wegtrokken, trok ik Percy dichterbij mij en gaf hem een knuffel. "Ik ben zo blij dat je er nog bent" fluistert hij dan in mijn oor. Terwijl we knuffelen kijk ik omhoog en maakte een gebaar naar mijn vader om hem te bedanken. "Nu zullen onze ouders wel beter met elkaar overweg moeten" zegt Percy al lachend tegen mij. Ik moest lachen en zei dat hij een punt maakte.

"Kom we gaan, maar eens terug" zeg ik dan tegen hem waarop hij mijn hand vastpakte. "Nu laat ik je niet meer gaan" zegt hij dan tegen mij en samen hand in hand liepen we naar beneden via de trap. Ik moest glimlachen om zijn opmerking en daarna gingen we naar Annabeth.

Als Annabeth ons zag aankomen, vloog ze ons om de nek. Eerst gaf ze Percy een knuffel en zag dan dat we elkaars handen vasthielden. Vervolgens kwam ze naar mij toe en gaf me een knuffel. "Eindelijk" fluistert ze dan in mijn oor terwijl we aan het knuffelen waren. Ik moest glimlachen en vond het grappig dat iedereen het letterlijk doorhad buiten wij twee zelf.

Na dat neem ik wat nectar en ambrozijn uit mijn rugzak voor Percy, omdat hij terug op krachten moest komen na zijn gevecht met Luke. Hij dronk en at alles meteen op, hij voelde zich al direct wat beter.

"Gaat het al wat beter" vraag ik dan bezorgd aan Annie. Ze knikt en ik stel voor dat ik wel ging rijden. Percy vond het een goed idee dus stapten we in en reden we terug richting het kamp. Ik was wel nog maar zestien jaar dus had ik nog niet echt mijn rijbewijs behaald.

Achteraf bleek het idee minder goed te zijn, maar wie kan het schelen zolang er geen ongevallen gebeuren, dacht ik bij mezelf na. Tijdens de rit waren Percy en Annie aan het bijpraten en legde ze alles aan hem uit. Van wat er bij Luke gebeurd was bij het kamp en na dat vertelde Percy over wat hij allemaal tegen was gekomen tijdens zijn reis. Ik was aan het rijden en luisterde tegelijkertijd. Ik was de tijd al uit het oog verloren.

Percy en Annie waren na dat ze hadden bijgepraat inslaap gevallen in de auto. Ze zijn nu al eventjes aan het slapen. Ik probeer me nog steeds goed te concentreren op de weg, want ik moet toegeven dat de moeheid toch bovenkomt drijven. Met moeite kon ik mijn ogen nog openhouden.

"Moet ik overnemen" kwam er plots vanachter mij. Ik schrok en was direct terug wakker en antwoord: "Nee, slaap nog maar even". Nadien kon ik mijn ogen bijna niet meer openhouden en Percy zegt: "kom zet u aan de kant".

Ik reed aan de kant en wisselde van plaats met Percy. Hij ging nu rijden en ik ging zitten in de passagiersstoel naast hem, want Annie had de hele achterbank ik gepalmd. Voor hij vertrok legde hij een deken over mij en plantte nog een kus op mijn voorhoofd. "Slaapwel" zegt hij dan tegen mij als hij mijn wang streelt. Ik glimlach nog naar hem en daarna viel ik direct inslaap.

Als ik terug wakker kom, zie ik dat we al in New York waren. Annie zat nu achter het stuur en als ik achter mij keek zag ik een slapende Percy op de achterbank. Ik steek mijn hand uit en wreef met mijn hand over zijn hoofd en fluister: "Slaapwel".

Daarna draai ik me terug om naar Annie en beginnen stilletjes te praten zonder Percy wakker te maken. "Ik ben blij dat je nog leeft" zegt ze dan tegen mij.

"Ik ook anders kon ik mijn allerbeste vriendin nooit bedankt voor alles dat ze voor mij had gedaan" zeg ik terug tegen haar. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht.

Na een paar uur zijn we dan eindelijk terug aangekomen aan de berg van Kamp halfbloed. Alsof hij wist dat we er waren, wordt Percy wakker. "We zijn er" zeg ik dan blij, maar ook bang om Chiron onder ogen te komen. Ik weet zeker dat ze Annie niet gaan straffen, als ik uitleg wat er gebeurd was. Maar ik denk dat Percy ook straf zal krijgen zoals mij. Hopelijk kregen we samen straf. Als we aankwamen zagen we overal versiering hangen, wat is er hier in hemelsnaam aan de hand...

_______________________________________________________________________________

De tekening komt van Deviantart.com, er staan daar soms mooie kunstwerken tussen deze tekening is daar een voorbeeld van.