Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 48: Een angstaanjagend konijntje ✔️

POV Alexa

Als hij zijn water had opgedronken en zijn nugget had opgegeten, begint hij voor zich uit te turen en is het weer stil. "Ik hoorde iets" zegt hij dan plots uit het niets. Na dat hij dat gezegd had, hoorde ik geritsel in een struik achter mij. Hij trekt zijn zwaard en haalt uit naar de struik. Daarna kwam er een klein, schattig konijntje uit gehuppeld. 

Het konijntje was geschrokken, maar bleef stilstaan naast mij. Dus kwam ik stilletjes dichterbij en begon het konijntje te aaien.

"Het moeten niet altijd afgrijselijke monsters zijn" zeg ik dan met een liefelijke stem tegen het konijntje alsof het konijntje terug kon antwoorden. Dan keek ik op naar Luke en ik zag dat hij nog steeds angstig rond zich aan het kijken was. Na dat hoorde ik terug iets en sprong direct recht, het konijntje schrok van mijn plotselinge beweging en huppelde er vandoor.

"Heb jij dat ook gehoord" vraag ik dan bang aan Luke. Hij knikt en zegt: "ons kampvuur heeft de monsters gelokt". Terwijl hij dat zei verwees hij naar het kampvuur dat hij gemaakt had. Dus ging ik naar het kampvuur en trap het uit. 

Daarna zag ik iets uit de bosjes tevoorschijn komen. "Gorgonen" zegt Luke dan tegen mij.

Ik haal mijn schouders op en vraag: "euh...wat". Na dat ik dat zei zag ik twee vrouwen. Op het eerste zicht zagen ze er heel normaal uit, maar als ik beter kijk, merk ik dat hun haren geen haren waren Het waren eigenlijk slangen die uit hun hoofd staken. Ik schrok en daarna viel mij op dat ze allebei een mooi paar gouden vleugels hadden die uit hun rug kwamen. Al snel begreep ik dacht ik geen voordeel zou hebben als ik zou vliegen. Ze kwamen dichterbij en één van de Gorgonen begon te spreken. "Onze meester wil dat je met ons naar het hof komt" zegt de Gorgon tegen mij.

Ik wist niet waarover ze het hadden, maar om dat nog eens aan hen te vragen was niet echt een slim plan, denk ik. Dus bleef ik gewoon stil en keek naar Luke. Hij merkt dat ik aan het staren was en maakt een gezicht van ik-zei-het-je-toch. Ik rolde weer met ogen, waarom moet hij toch altijd zo bijdehand doen.

Ik was wel blij dat ik Luke nu bij mij had, anders had ik alleen tegen deze monsters moeten vechten. Hij trekt zijn zwaard en ik trek het mijne, zo stonden we zij aan zij. De adrenaline begon door mijn aderen te stromen en maakte zich dus klaar voor een strijd. De vrouwen of beter gezegd monsters kwamen op ons af. Ik haal uit naar een van hen, maar dan merk ik dat hun armen van brons waren en dat ze deze gebruikte als schild.

"Richt op het lijf, niet op de armen" roep ik naar Luke. Dan zie ik hoe Luke moeiteloos de aanval van de vrouw ontweek.

"K., dat gaat hier niet gemakkelijk ssssijn. We hadden gehoopt dat je alleen wasss Alexa" siste de vrouw naar mij. Hun aandacht was alleen maar gefocust op mij nu. De twee vrouwen kwamen aangelopen en wilden net aanvallen, maar ik deed snel een stap achteruit. Waardoor ik hun aanval heb kunnen ontwijken. Maar nu was ik wel ingesloten tussen een boom en de twee vrouwen.

Dus draai ik me snel om, zodat ik met mijn neus tegen de boom aanzat. Vervolgens deed ik een salto langs achteren waarbij ik gebruikmaakte van de boom om op te lopen. Zo tuimelde ik naar achteren en kwam recht achter de vrouwen. "We gaan je niet kwijt geraken" sissen ze dan allebei naar mij. Ik keek achter mij en zag Luke afstormen op de vrouwen. 

Ze zagen zijn aanval al van ver aankomen dus konden ze hem met gemak ontwijken. Dit kan niet voor eeuwige duren, dacht ik bij mezelf na. Dus concentreerde ik me op de lucht en maakte mijn gedachten leeg zodat ik mijn krachten kon oproepen. Na en seconde of twee sloeg er ineens bliksem in op de twee vrouwen. Waardoor ze als sneeuw voor de zon verdwenen waren. De adrenaline was stilletjes aan het leeglopen. Ik voel dat ik duizelig werd en dat mijn benen nog na trilden van wat er net gebeurd was. Na dat ging ik onder een boom zitten anders was ik waarschijnlijk in elkaar gedoken door de zware inspanning.

"Daar zijn we nu gelukkig van af" zeg ik dan opgelucht.