Percy Jackson: De Queeste ✔️

Hoofdstuk 20: Anton ✔️

POV Alexa

Na dat maakte ik van mijn handen vuisten om haar daarmee te kunnen slaan, maar mijn uithaal ontweek ze en daardoor sloeg ze recht in mijn gezicht. De klap was zo hard dat ik op de grond viel...

Mijn hoofd begint te tollen en ik sta op het punt van flauw te vallen, maar iets in mij wilde niet zomaar ten ondergaan dus kwam ik weer overeind. Als ik opkijk, zie ik dat Clarisse al met haar handen in de lucht aan het juichen was. Daardoor raakte de menigte opgejut en hadden ze alleen nog maar aandacht voor haar.

Na dat ik overeind was gekomen, ging ik achter haar staan en haalde naar haar uit met mijn elleboog. Hierdoor viel ze neer en lag ze met haar rug op de grond. Ze kijkt verbaasd op en zegt: "maar niemand komt nog overeind na zo'n klap".

Ik haalde mijn hoofd op en haalde mijn schouders op. "Misschien toch wel" zeg ik dan tegen haar en beëindigde het gevecht door haar in het gezicht te slaan waardoor ze bewusteloos werd.

Anton kwam onder de indruk naar mij toe en zegt: "we hebben een winnaar". Nu focuste ik eindelijk eens mijn aandacht ergens anders dan op Clarisse en zag de menigte verbaasd naar mij kijken. Ik was zelf geschrokken van mezelf, omdat ik niet wist dat ik het in me had.

Chiron kwam aan gegaloppeerd waardoor de menigte plaatsmaakte voor hem. "Goed gewerkt Anton en Alexa" zegt Chiron dan terug. Ik kon eindelijk op adem komen of dat dacht ik toch.

"Ze is klaar voor de echte wereld na dat ze met mij heeft gevochten" zegt Anton dan.

Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen, omdat ik niet kon geloven wat hij net gezegd had. Verbaasd en met grote ogen zeg ik: "wát".

Chiron knikt en zegt: "Oké, begin maar dan".

Ik had nog maar net een paar minuutjes op adem kunnen komen en ik moest al terug vechten. Mijn lichaam had nog maar net veel geleden en wordt dan terug uitgebuit. Ik zuchtte en zette me gewoon over alles heen.

Hij zag er nog steeds even onoverwinnelijk uit dan toen ik hem voor het eerst zag. Hoe ga ik hem in hemelsnaam verslaan, dacht ik bij mezelf. Hij kwam voor me staan en deed dan zijn T-shirt uit. Het was nog erger dan ik had verwacht, maar ik kan niet ontkennen dat hij geen mooi lichaam had.

Ik schudde snel die gedacht van me af, omdat ik niet afgeleid wou worden. Iedereen stond nog altijd rond ons, maar er brak een stilte over iedereen. Alsof iedereen benieuwd was, wie er zou winnen maar in mijn ogen had ik al lang verloren.

Het gevecht begint dan en hij haalde als eerste uit naar mij, maar ik kon hem nog net op tijd ontwijken. Ik observeerde en analyseerde elke stap die hij maakte en ontdekte zo precies een patroon in zijn vechttechniek. Na dat ik zeker wist dat mijn ontdekking juist was, kon ik anticiperen op iedere uithaal dat hij deed.

Als ik klaarsta om links te ontwijken, haalde hij ineens uit met rechts. Hierdoor viel ik op de grond en merkte ik op dat ik een bloedneus had, omdat er bloeddruppels vielen op de grond. Ik veegde het bloed af met mijn hand en zag hem op mij afkomen.

Hij wilde uithalen, maar dan begon iedereen mij plots aan te moedigen. Dit gaf me weer kracht en op die manier kon ik nog net op tijd naar opzij rollen waardoor zijn vuist de grond raakte. Op een professionele manier veegde ik mijn been over de grond waardoor hij zijn evenwicht verloor en viel.

Snel kwam ik op hem af en haalde uit naar hem. Zo bleef ik uithalen tot hij een bloedneus kreeg. Dan kwam Chiron eraan en roept: "zo is het genoeg geweest, ik denk wel dat je jezelf hebt bewezen".

Ik kon de pijn in mijn vuist voelen als ik gestopt was met slaan. Ik stak een hand naar Anton uit en die accepteerde hij ook waardoor ik hem recht overeind trok. "Goed gedaan je hebt mij verslagen" complimenteert hij mij dan.

Ik glimlachte naar hem en zeg: "dankje, dat was echt heel sluw van die val". Hij moest grijnzen en zegt: "je moet niet altijd je verstand gebruiken, geef ik je nog als laatste advies. Ik denk dat je er nu wel klaar voor bent dus hopelijk tot nog eens".

Ik was zo blij en begon te juichen. "Het is me gelukt" zeg ik dan trots op mezelf en stak mijn vuist in de lucht.