Little Star | Changlix ✓

15. Seni aldattığımı mı ima ediyorsun?

"Versene Changbin, ben taşırım kendi bavulumu. Alt tarafı sapından tutup çekeceğim."

Felix,arabanın bagajından çıkarılan bavulunu almak için elini bavulun sapına uzattığında Changbin, Felix sapı tutamadan onun elini tuttu ve boştaki eliyle bavulun sapını kavrayıp yürüdü. İki adımlık yer için bunun tartışmasını yapmalarının garip olması yetmez gibi bugünkü doktor randevusundan sonra durumun çok daha garipleşeceği Felix'e göre yeterince ortadaydı.

"Doktoru düzgün dinlemedin mi? Kızımızın sağlığı ve senin sağlığın için yorulmaman gerekiyor."

"Ama yorulmam ki. Bu kadar abartın da dememiştir eminim."

"Olsun, geldik zaten." deyip hafifçe omuzlarını silkti Changbin. Kahverengi saçlının elini bırakmamaya yemin etmiş gibi onun elini tutmaya devam ederken boştaki eli ile duvarda asılı olan cihaza şifreyi yazıp kapının açılmasını sağladı. Çok geçmeden ikili, alt kattan asansöre binerek sekizinci kata çıktı ve Changbin'in evine girdi.

Sanki ilk defa siyah saçlının evine gelmiş gibi gözlerini etrafta gezdiren Felix, Changbin'le beraber yaşayacak olmanın nasıl hissettireceğini henüz bilmiyordu. Yıllardır annesiyle beraber yaşıyorken şimdi onu yalnız bırakmış olmanın verdiği bir burukluğun yanında Changbin'le olmanın verdiği bariz bir huzur da vardı. Annesinin söylediklerinden sonra bu durumu çok da dert etmek istemiyordu. Zaten Soojin, oğlunun evden ayrılma meselesi hakkında ne düşüneceğini tahmin ettiği için o, evden çıkmadan önce onunla küçük bir konuşma yapmıştı.

"Sakın benim için üzülmeye kalkma tamam mı Felix? İstediğin zaman buraya gelebilirsin, burası her zaman senin de evin oğlum. Unutma sakın."

Sadece bu sözler yüzünden bile biraz daha iyi hissediyordu Felix. Ne de olsa annesini terk etmemişti. Sık sık onun yanına gidecek ve onu ziyaret edecekti. Zaten daha dün net olarak sonucunu öğrendiği üniversite kayıt dondurma başvurusunun kabul edildiğini görmesi bundan sonra vaktinin dolu olmayacağını belli ediyordu.

Gerçi o geçen günlerde bu boş vakit konusunu Changbin'e açmıştı. Eğer fakülteye gidemiyorsa kendisinin de çalışabileceğini zaten yaz dönemlerinde çalıştığı için buna alışık olduğunu dile getirmişti. Fakat siyah saçlı, Felix hamile olduğu için bu konuyu o kadar net bir tavırla reddetmişti ki kahverengi saçlı bir daha aynı soruyu sorma gereği duymamıştı. Changbin ne zaman bir şey için net konuşsa söylediğinin aksine hiçbir şey olmuyordu. Felix'in bebeği konusunda onu fikrinden döndürmesi sadece mecburi bir istisnaydı.

"İşte burası artık bizim evimiz oldu." dedi Changbin sanki Felix bunu bilmiyormuş gibi. Aynı evde yaşamak için o kadar hevesli görünüyordu ki Felix onun bu halini istemsizce sevimli buldu.

Büyük olan yanındaki Felix'le beraber yatak odasına geçip bavulu dolabın önüne bıraktı ve konuştu.

"Dolapta yer açtım ben senin için, zaten sadece benim eşyalarım için büyüktü. Bugünlük sadece kıyafetlerini ve birkaç eşyanı getirdik, kalan eşyaların varsa onları da zamanla getiriz olur mu?"

"Olur."

Felix gülümsedi. Her gün onunla beraber uyuyacak, onunla beraber uyanacaktı. Şimdiden tam anlamıyla bir çift gibi hissetmeye başlamıştı ve bu alışık olduğu bir his değildi.

Siyah saçlının kollarının beline yerleşmesiyle o da kollarını Changbin'in boynuna sardı. Büyük olan yine Felix'in tabiriyle küçüğüne aşık gibi bakmaya başlamış, bu da Felix'in karnının kasılmasına sebep olmuştu. Bazen küçük olanının bedeni bu yaklaşımlara onun beklemediği tepkiler verebiliyordu.