♡Pragma♡

15

*** یونگی ویو***

با حس درد شدید زیر دل و کمرم، چشم هامو باز کردم که با چشمهای بسته ی هوسوک روبرو شدم.
اين بار واقعا خودم توی بغلش بودم و مانگ رو یواشکی بغل نکرده بود. از اين که حداقل برای یه شب من جای مانگ رو گرفتم لبخندی زدم و خودم رو بیشتر توی بغلش جا دادم. سرم روی توی گردنش فرو بردم و تمام ریه ام رو با عطر شیرینش پر کردم.
عطری نزده اما، پوستش بوی شیرینی داره که بهترین عطر دنیاست و میتونه منو تا مرز جنون ببره.

با دیدنش دردم رو کاملا فراموش کردم و در همون حال دوباره داشت خوابم میبرد اما وقتی که هوسوک محکم تر بغلم کرد و موهای توی پیشونیم رو کنار زد، نفسم حبس شد... راستش به این همه توجه از هوسوک عادت ندارم. ضربان قلبم شدت گرفت، با این حال سعی کردم نظم نفس هام رو حفظ کنم تا متوجه بیداریم نشه، اما با حرفی که زد کنترل نفس هام رو هم از دست دادم :

+ چرا تا الان نفهمیده بودم که اینقدر خوشگلی؟

هر لحظه ممکن بود از خوشحالی گریه کنم... هوسوک داشت این حرفها رو در مورد من می‌گفت؟ چجوری باور کنم؟ هنوز سعی داشتم خودم رو آروم نگه دارم که این بار دستش رو روی گونه ام گذاشت، ولی یهو با شتاب از جاش بلند شد... نمیدونستم چه اتفاقی افتاده اما همچنان چشمهام رو بسته نگه داشتم... چند ثانیه بعد تکونم داد و صدام زد :

+ یونگی...یونگی بیدار شو.

به آرومی چشمامو باز کردم، تقریبا نگرانش نگاه کردم و پرسیدم :

_ جانم؟ چیزی شده؟

+ تو داری توی تب میسوزی... پاشو باید ببرمت دکتر.

با دیدن مارک های روی گردنش لبخندی زدم و جواب دادم :

_ من خوبم عزیزم... دیشب نتونستم بیدار بمونم... بیا ببرمت حموم.

با اخم پرسید :

+ اینجا رئیس کیه؟

_ تو.

پیروزمندانه گفت :

+ پس پاشو ببرمت دکتر.

واقعا نمیتونستم تکون بخورم. آهی کشیدم و نالیدم :

_ حداقل بگو نامجون بیاد... همینجاست. بدنم درد میکنه اصلا نمیتونم بلند شم.

+ از دست تو چیکار کنم من... باشه پس نخواب تا بیام. میترسم توی خواب از حال بری.

_ چشم.

و با سرعت لباس هاشو پوشید و از اتاق بیرون دوید.
.
.
.
ده دقیقه بعد با نامجون برگشت و در حالی که به من اشاره میکرد توضیح داد :

+ خیلی داغه... صورتش هم همیشه سفید بود اما الان از شدت حرارت سرخ شده... بی حال هم هست از حالت حرف زدنش فهمیدم... تازه گفت بدن درد داره... نمیدونم چشه.