Fuck her

Ερωτευμένος

Στέφανος POV

"Τελευταία φορά που έρχομαι σε αυτό το μάθημα. Δεν αντέχω να το ζω αυτό. Είναι βασανιστήριο. Προτιμώ να το χρωστάω όλη μου την ζωή." Γκρινιάζει ο Χάρης καθώς πηγαίνουμε στην καφετέρια της δίπλα από την σχολή για να συναντήσουμε την Ζωή τον Παναγιώτη και την Αλεξία.

"Μου αρέσει που λένε ότι η γλωσσολογία είναι οι πιο εύκολη από τις τρεις κατευθύνσεις. Φαντάσου πως είναι οι υπόλοιπες." Λέει και η Άννυ η οποία καθόλη την διάρκεια του μαθήματος απλά κοιμόταν. Ναι... Για εκείνη είναι η ζωή...

"Εντάξει δεν είναι και λογοτεχνία με την Κυριαζή για να κάνουμε έτσι... Που αυτή η σκυλα μας έκοψε όλους πέρσι." Λέει και η Νανσυ η οποία στο τέλος χασμουριέται όπως και εγώ. Γενικά νυστάζω πολύ.

"Δεν καταλαβαίνω γιατί ερχόμαστε κάθε φορά στο μάθημα των εννιά. Αφου κοιμόμαστε όλοι μας. Γιατί δεν ερχομαστε κατευθείαν στο μάθημα των δώδεκα?" Ρωτάω εγώ ενώ φτάνουμε έξω από την καφετέρια.

"Εγώ ας πουμε δεν έχω σκοπό να ξυπνήσω για να πάω σε ένα μάθημα για δυο ωρες. Ενώ τώρα... Μια χαρά... Κοιμάμαι στο αμφιθέατρο και μετά το επόμενο μάθημα το παρακολουθώ κανονικά." Λέει η Άννυ. Έχει ένα point. Εγω μενω δέκα λεπτά μακριά από την σχολή οπότε δεν έχω θέμα να ερθω και για δυο ωρες μάθημα. Αλλά ο Χάρης ας πουμε που μένει μια ώρα μακριά... Έχει. Όπως και η Άννυ.

Τελικά μπαίνουμε μέσα στην καφετέρια η οποία σιγά σιγά έχει αρχίσει να γεμίζει φοιτητές μιας και οι περισσότεροι σνομπάρουν την καφετέρια της σχολής. Εμείς όμως δεν δυσκολευόμαστε να βρουμε να κάτσουμε μιας και η Ζωή με την Αλεξία και τον Παναγιώτη έχουν έρθει εδώ και μισή ώρα αφου τελικά δεν μπήκαν στο μάθημα για έναν λόγο που δεν κατάλαβα ποτέ αλλά σίγουρα θα τον καταλάβω τώρα που τα παιδιά δεν θα είναι σε πανικό.

Καθώς πλησιάζουμε περισσότερο τα παιδιά παρατηρώ την Ζωή και με αυτό που βλέπω τρομάζω λιγάκι. Έχει μια γαζα χανζαπλαστ στο μέτωπο της...

"Ζωή? Κουνελάκι μου? Τι στο καλό έπαθε το κεφαλάκι σου? Που χτυπησες? Είσαι εντάξει μήπως χρειάζεται να σε παμε στο νοσοκομείο?" Την ρωτάω φοβισμένος και εκείνη κουρασμένη με κοιτάζει στα μάτια.

Γαμώτο.

Τα μάτια της είναι υπέροχα...

"Εχω μια ηλίθια κολλητή. Αυτό έπαθα." Λέει η Ζωή και τότε εγώ κάθομαι δίπλα της και την κοιτάζω προσεκτικά από πάνω έως κάτω για να σιγουρευτώ ότι είναι καλά και δεν έχει χτυπήσει πουθενά αλλού.