Fuck her

Σημαντική απόφαση

Στέφανος POV

Το να έχεις μεγαλώσει σε ένα κακοποιητικο περιβάλλον είναι απαίσιο από μόνο του.

Το να μην σε αγαπάει ο μπαμπάς σου τραυματικο.

Το να μαθαίνεις ότι ο βιολογικός σου πατέρας ήταν επίσης ένα τέρας είναι απλά μια ακόμα απογοήτευση που σου δίνει η ζωή χωρίς καμία απολυτως αιδώ όπως θα έλεγε και η Ζωή.

Νομίζω όμως... Οτι το χειροτερο ειναι το να είσαι ηλίθιος. Όπως είμαι εγώ.

Είμαι πολυ ηλίθιος.

Πάρα πολύ ηλίθιος.

Ο λόγος? Οτι πάντα... Πάντα... Είχα αυτή την μικρή... Ηλίθια ελπίδα...

Την ελπίδα... Ότι κάποια στιγμή ο μπαμπάς μου θα με ψάξει... Θα με ψάξει να με βρει να γίνουμε οικογένεια... Με τον Άρη φυσικά...

Θα έλεγα και με τον Διονύση αλλά μετά την απουσία του από την κηδεία του Άγγελου δεν θέλω να τον ξανά δω.

Καταλαβαίνω οτι θελει να ξεχάσει όλα όσα περάσαμε... Αλλά ξέχασε και όλους εμάς... Αυτό είναι άδικο.

Όπως και είναι άδικο που με δεν έχω καμία οικογένεια...

Μόνο τον Άρη... Αλλά κανέναν άλλον...

Άραγε τι θα έχω στο μέλλον? Ο Άρης θα μείνει αυτός κοντά μου ή θα φύγει?

Γαμώτο... Δεν ξέρω... Με... Με πλήγωσε πολύ... Που ο μπαμπάς μου, εκτός από το ότι έχει πεθάνει, ήταν ένας κακός άνθρωπος. Ένα τέρας.

"Στέφανε? Είσαι καλά?" Ακουω την Ζωή να με ρωτάει ενώ με αγκαλιάζει και γνέφω αδιάφορα.

"Ναι είμαι. Είμαι. Γιατί όχι? Τίποτα δεν άλλαξε για εμένα. Συνεχίζω να είμαι ένα ορφανό. Οι γονείς μου πάντα ήταν κακοί. Αυτό δεν άλλαξε. Απλά έμαθα και ότι ο βιολογικός μου πατέρας θα μου άφηνε τα ίδια τραυματα που μου άφησε και ο κανονικός μου μπαμπάς." Της λέω και εκείνη χαιδευει τον λαιμό μου.

"Στέφανε... Ο άνθρωπος που σε μεγάλωσε δεν είναι καν ο μπαμπάς σου. Εννοώ δεν έχετε καν κοινό DNA. Γιατί τον λες ακόμα μπαμπά σου? Εννοώ... Είναι ένα τέρας..." Με ρωτάει η Ζωή και γελάω λιγάκι πικρά.

"Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη να έχουν έναν μπαμπά. Όπως και να χει... Και εγώ είχα ανάγκη να λεω κάποιον μπαμπά. Ήξερα βέβαια από την αρχή ότι εκείνος δεν ήταν ο βιολογικός μου μπαμπάς... Όμως... Δεν με ένοιαζε. Ήθελα έναν μπαμπά. Αυτόν είχαν τα αδέλφια μου άρα αυτόν έλεγα μπαμπά." Της εξηγώ και εκείνη με αγκαλιάζει.