Fuck her

Έτοιμη για νέα ζωή

Μερικές μέρες μετά...

"Θα φυγεις οριστικά ε?" Με ρωτάει η φίλη μου η Αλεξία με παράπονο στην φωνή της.

"Εντάξει... Δεν... Δεν θα φυγω και θα ρίξω μαυρη πέτρα πίσω μου. Απλά μέχρι την εξεταστική του Ιουνίου θα μείνω στην Αμερική. Να ηρεμήσω λιγάκι." Της απαντάω ενώ μαζευω σιγά σιγά τα πράγματα μου και εκείνη φαίνεται να στεναχωριέται αρκετά.

"Φοβάμαι ότι θα φυγεις, δεν θα γυρίσεις ποτέ ξανά και θα μας ξεχάσεις." Λέει λυπημένη και αμέσως γυρνάω και την κοιτάζω.

"Αλεξία... Είσαι η καλυτερη μου φίλη. Εσυ, ο Παναγιώτης, η Νάνσυ, η Άννυ... Ακόμα και ο Χάρης και ο Άρης... Έχετε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου." Απαντάω και με κοιτάζει πονηρά.

"Ναι αλλά τον Στέφανο παίρνεις μαζί σου..." Με κοροϊδευει λιγάκι και γελάω και γελάω και εγώ λιγάκι.

"Έχει βρει μια πολυ καλη δουλειά στην Αμερική για αυτό." Απαντάω εγώ δήθεν αθώα.

"Ναι. Σερβιτόρος στο εστιατόριο του νονού σου." Λέει ειρωνικά.

"Ξέρεις πόσα δολάρια θα βγάζει τον μήνα? Περισσότερα από τον μέσο Έλληνα σε ένα χρόνο." Της απαντάω.

"Δηλαδή?" Με ρωτάει και καθαρίζω τον λαιμό μου.

"Εφτά χιλιάρικα τον μήνα." Απαντάω και μένει με το στόμα ανοιχτό.

"Εγώ όταν είχα πάει σεζόν στην Σαντορίνη μετά τις πανελλήνιες έβγαλα 2 χιλιάρικα. Μήπως θέλετε και εμένα να κάνω κάτι? Κάνω ότι θέλετε. Και όχι για εφτά αλλά δυο χιλιάρικα τον μήνα. Εδώ από τα ιδιαίτερα βγάζω 400 ευρώ..." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Θα ρωτησω τον νονό μου και θα σε ενημερώσω. Αλλά μπορείς να δουλέψεις και σε ένα εστιατόριο της Nona Jasmine. Είναι η γειτόνισσα μου. Έχει υπερβολικά πολλά εστιατόρια. Αλλά η καημένη Nona Jasmine δεν έχει ουτε παιδιά ουτε ανηψιά. Είναι μόνη της. Για αυτό συνέχεια την επισκέπτομαι για να της κάνω παρέα. Όταν πέρασα στην Αθήνα της πήγα ένα σκυλάκι να της κάνει παρέα και όταν πάω στην Αμερική την επισκέπτομαι συνέχεια." Απαντάω και εκείνη για κάποιο λόγο με κοιτάζει έκπληκτη.

"Ζωή... Γνώρισε με σε αυτή την γριά. Θα πάρω και τον Χάρη μαζί μου. Θα με αφήσει έγκυο. Να κάνω μου κόρη και να της δώσουμε το όνομα της. Επίσης θα την επισκέπτομαι κάθε μέρα. Δεν θα την αφήσω στιγμή μόνη της. Μπας και μου αφήσει κάτι." Λέει και γελάω μαζί της.

"Μπα? Και αν τελικά κανεις γιο πως θα πάει το σχέδιο?" Την κοροιδευω.

"Αλαντίν. Αυτό είναι το θέμα μας τώρα ή ότι σε βλέπω να κληρονομεις εκτός από τους πλούσιους συγγενείς σου και μια γιαγιά γειτόνισα? Εγώ το μόνο που έχω να κληρονομήσω είναι ένα οικόπεδο στην Δραπετσώνα που το έχουμε με τον θείο μου τον Μάκη ο οποίος έχει τρία παιδιά. Ανάθεμα με που είναι το μεσαίο παιδί..." Συνεχίζει την γκρίνια και εγώ γελώντας την αγκαλιάζω.