Fuck her

"...Ανηψιε..."

Καλλιρρόη Ζωή POV

Κάθομαι στο κρεβάτι μου χαιδεύοντας τα μαλλιά του αγαπημένου μου Στέφανου που είναι ακόμα αναίσθητος...

Δεν έπρεπε... Δεν έπρεπε να είχε μπλεχτεί σε όλο αυτό...

Δεν του αξίζει αυτό...

Έχει ήδη περάσει δύσκολα με τους γονείς του...

Δεν του αξίζει όλο αυτό...

Καλυτερα που είναι αναίσθητος...

Δεν ακουει τις φωνές αυτών των ανθρώπων...

Αυτοί λένε... Ότι ο Στέφανος μου είναι γιος του νεκρου τους γιου... Άρα εγγόνι τους...

Αλλά αυτοί δεν είναι καλοί άνθρωποι.

Είναι τέρατα.

Με χτυπησαν με βασάνισαν και μεγάλωσαν ένα παιδί κάνοντας του κακό...

Δεν είναι καλοί γονείς και σίγουρα αν μπουν στην ζωή του Στέφανου θα του κάνουν κακό...

Δεν θέλω να βασανιστεί ξανά...

Χαιδευω το πρόσωπο του και ναι... Είναι πανέμορφος... Μου είχε λείψει...

Περνούσαμε τόσο όμορφα μαζί...

Γαμωτο...

Γιατί έπρεπε να έχει βάλει εκείνο το στοίχημα με τον Χάρη?

Ξέρω ότι ήταν μια βλακεία που έκαναν επειδή είναι τέρμα ηλίθιοι και ανώριμοι... Ότι δεν ήθελαν να μου κάνουν κακό ουτε να με μειώσουν ουτε να με πληγώσουν... 

Όμως μαντέψτε. Και με πλήγωσαν και με μείωσαν.

Αλλά τον αγαπάω...

Τον αγαπάω πολύ...

Τον έχω ερωτευτεί τόσο πολύ που δεν νομίζω ότι μπορώ να τον μισήσω ή να τον αφήσω...

"Σε αγαπάω Στέφανε μου..." Του λέω τελικά ενώ συνεχίζω να χαιδευω το υπέροχο πρόσωπο του εκείνος όμως δεν νομίζω να το άκουσε.

Φταίνε και τα ναρκωτικά στον οργανισμό του.

Ξαφνικά τον βλέπω να ταράζεται λιγάκι και τον νιώθω να σφίγγει το πόδι μου.

"Μη... Μη... Μη..." Αρχίζει να λέει φοβισμένος και στεναχωριέμαι λιγάκι για εκείνον.

"Σσσς Στέφανε μωρό μου ηρέμησε... Ηρέμησε εγώ είμαι εδώ..." Του λέω και εκείνος μοιάζει να θέλει να κλάψει.

"Μη... Μη... Μπαμπά μου σε παρακαλώ... Μη... Μη!" Φωνάζει και τελικά πετάγεται σχεδόν όρθιος όμως επειδή ήταν στην άκρη του κρεβατιού πέφτει κάτω.