Σημαντική

413 49 86
                                    

Στέφανος POV

Δεν ξέρω πόσες ώρες έχουν περάσει από την στιγμή που χάλασε το ασανσέρ και κολλήσαμε με την Καλλιρρόη Ζωή μέσα σε αυτό... Αλλά μπορώ να πω ότι είναι σίγουρα πάνω από δέκα και είμαι υπερβολικά κουρασμένος.

Η Ζωή αυτή την στιγμή κοιμάται μέσα στην αγκαλιά μου κάτι που με κάνει να χαμογελάω και να νιώθω απίστευτα όμορφα. Δεν ξέρω γιατί... Αλλά νιώθω να εδώ στην αγκαλιά μου έναν μικρό θησαυρό...

Η μάλλον ένα σεντούκι θησαυρού που μέσα του απλά κρυβει την ευτυχία και την Χαρά...

Είναι απίστευτα γλυκουλα... Και αστεία και όμορφη και έξυπνη... Μέχρι στιγμής αυτες τις λίγες μέρες που την γνωρίζω δεν εχω δει κάτι πάνω της που να μην μου αρέσει.

Ακόμα και ο τρόπος που συμπεριφέρεται όταν πανικοβάλλεται είναι πολυ αστείος και την κάνει να μοιάζει ακόμα πιο γλυκιά και αθώα...

Πραγματικά η Ζωή είναι απλά σαν ένα μικρό γλυκο λευκό κουνελάκι το οποίο πηγαίνει συνέχεια πάνω κατω σε ένα λιβάδι με λουλούδια.

Πως φαίνεται πάντως το ότι σπουδάζω φιλόλογος με αυτές τις λογοτεχνικές παρομοιώσεις που κάνω...

Πάντως αν πάρω το πτυχίο μου με 5.1 ευχαριστημένος θα είμαι.

Όμως δεν με ενδιαφέρει και πολυ για το πτυχίο μου... Το μόνο που με ενδιαφέρει ειδικά αυτή την στιγμή είναι η Καλλιρρόη Ζωή...

Δεν ξέρω τι έχω πάθει μαζί της αλλά με κάνει πραγματικά χαρουμενο και ευτυχισμένο...

Μάλλον επειδή και εκείνη είναι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη... Το βγάζει προς τα έξω και αυτό είναι υπέροχο.

Συνήθως όλοι οι άνθρωποι γκρινιάζουν για κάτι που τους λείπει και ας έχουν τα πάντα. Πλέον δεν υπάρχουν τόσοι θετικοί και ευχάριστοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι βγάζουν μιζέρια και βρίσκουν πάντα κάτι να τους φταίει και να τους ενοχλεί.

Ενώ η Ζωή είναι απλά πάντα χαρούμενη. Ένα κουνελάκι.

Χαίρομαι που είναι αυτό... Το μικρό κουνελάκι. Γιατί μεγάλωσε όμορφα χωρίς δυσκολίες... Μπορεί να φοβάται λίγο τα πάντα αλλά έτσι και αλλιώς τα κουνέλια δεν είναι και τα πιο γενναία ζώα.

Ενώ εγώ... Που μεγάλωσα έτσι όπως μεγάλωσα... Δεν είμαι και ο πιο ευχάριστος άνθρωπος. Και πολλές φορές γίνομαι και σαν τους γονείς μου... Θέλω να ασκήσω βία...

Το σιχαίνομαι όταν συμβαίνει αυτό... Δεν θέλω με τίποτα να γίνω σαν αυτους. Να χτυπάω και να βασανίζω αδυναμους όπως έκαναν αυτοί...

Fuck herDonde viven las historias. Descúbrelo ahora