Fuck her

Οι Σερλοκ Χολμς

Στέφανος POV

"Στέφανος δεν μπορείς να πιστέψεις τι συνέβη εχθές το βράδυ!" Ακουω τον Χάρη να φωνάζει καθώς μπουκάρει μέσα στο σπίτι μου και εγώ τον κοιτάζω με απορία.

Ωχ.

Τι έκανε παλι ο βλάκας?

"Να μαντέψω. Έκανες σεξ με ανήλικη?" Τον ρωτάω και εκείνος γυρνάει και με κοιτάζει κάπως εκνευρισμένος.

"Μην εισαι ηλίθιος. Φυσικά και όχι. Εκανα κάτι χειρότερο. Πήγα με... Την Αλεξία." Μου λέει και τον κοιτάζω έκπληκτος.

Οκέι αυτό δεν το είδα να έρχεται.

"Χάρη. Θα ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι η αγαπητή μας Ζωή μενσια στο σπίτι μου και αυτή την στιγμή είναι στην κουζίνα και μαγειρευει κάτι ταιλανδεζικο προκειμένου να μας ευχαριστήσει για την φιλοξενία μας. Η μάλλον για να μας στείλει στον άλλο κόσμο. Θα μπορουσες να μην φωνάζεις ότι πηγές με την κολλητή της ενώ πριν λίγες μέρες την εκραζες που δεν σου έκατσε ουτε μια φορά αυτά τα δυο χρόνια που είχατε σχέση." Του λέω σιγά προκειμένου να μην ακουσει κάτι η Ζωή η οποία είναι εδώ και μια ώρα στην κουζίνα και μας μαγειρεύει.

"Συγνώμη... Είπες ότι η Ζωή μαγειρευει ταιλανδεζικο?" Με ρωτάει κάπως έκπληκτος.

"Ναι γιατί σου κανει εντυπωση? Αφου είναι χορτοφάγος και η ταιλανδεζικη κουζίνα έχει πολλές επιλογές για χορτοφάγους. Τουλάχιστον έτσι μου είπε." Του απαντάω και εκείνος φαίνεται να αγχώνεται λιγάκι.

"Η Ζωή γενικά δεν μαγειρευει πολυ συχνά. Συνήθως μόνο όταν είναι στεναχωρημένη γιατί την βοηθάει να ηρεμει. Συνήθως τρώει ότι της ετοιμάζει ο θείος της η ότι έχει η λεσχη στην σχολή." Μου λέει και το σκέφτομαι λιγάκι.

Οκέι δεν είναι και τόσο περίεργο που μαγειρευει τώρα. Αφου... Θέλει να μας ευχαριστήσει. Στο κάτω κάτω... Δεν έχει συμβεί κάτι τόσο κακό για να είναι στεναχωρημένη... Οκέι μπορεί να... Εμ... Έφυγε από το σπίτι της... Αλλά οκέι... Όλα είναι καλά τώρα... Μια χαρά ζει με εμένα και τα αδέλφια μου...

Εκτός και αν... Αν την ενόχλησε τόσο πολύ το φιλί που της έδωσα...

"Μήπως της έχει συμβεί και κάτι άλλο? Ξέρεις μήπως ο τυπος που μπήκε στο σπίτι της... Εμ της έστειλε και άλλο μήνυμα?" Με ρωτάει ο Χάρης κάπως ανήσυχος και αμέσως ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα.

"Όπα αυτό δεν το σκέφτηκα?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει κάπως ειρωνικά.

"Στέφανε μεταξυ μας τώρα. Δεν είσαι και η μεγαλυτερη ιδιοφυΐα." Με κοροιδευει και μουτρωνω.