Fuck her

Evil

Σωτήρης POV

Κοιτάζω την μια εκ των δυο φωτογραφιών που μου έστειλε η μικρή Καλλιρρόη Ζωή. Φοράει ένα φουξια σουτιέν με δαντέλα και ένα μαυρο εσώρουχο. Τα μακριά μαλλιά της πέφτουν πάνω στους ώμους της στο στήθος της μέχρι τους γλουτούς της σχεδόν με αποτέλεσμα να κρύψει πολλά σημεία του σώματός της.

Για αυτό μισώ τα μακριά μαλλιά στις γυναίκες...

Καλά εντάξει για αυτό μισώ τα μακριά μαλλιά της μικρής Καλλιρρόη Ζωής. Σε άλλες γυναίκες μου αρέσουν.

Μπορώ να πω ότι δεν περίμενα όντως να μου στείλει τις φωτογραφίες. Αλλά μάλλον φοβήθηκε μην πάθει κακό ο μπαμπάς της ο οποίος είμαι σίγουρος ότι αν δει μια από αυτές τις φωτογραφίες της κόρης του θα πάθει έμφραγμα.

"Αφεντικό..." Ακουω ξαφνικά τον Δημήτρη να λέει καθώς μπαίνει μέσα στο γραφείο μου και σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω κουρασμένος.

"Τι είναι?" Τον ρωτάω και εκείνος καθαρίζει τον λαιμό του.

"Έχουν έρθει οι γονείς σας." Μου απαντάει και αφού αφήσω μια ανάσα σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου μου.

"Για να δουμε τι έχουν να πουν πάλι..." Λέω και μαζί με τον πιστό μου συνεργάτη πάμε μέσα στο σαλόνι όπου βλέπω τους δυο μου γονείς να κάθονται στον μαύρο καναπέ μου και να κοιτάζουν το σπίτι λες και βλέπουν κάτι περίεργο.

"Τι συμβαίνει? Δεν σας αρέσει η διακόσμηση?" Λέω κοροϊδευτικά καθώς κάθομαι σε μια πολυθρόνα χαλαρά και εκείνοι γυρνάνε και με κοιτάζουν.

"Μικρό είναι το σπίτι σου. Σε γειτονιά. Αν την φέρεις εδώ και φωνάξει οι γειτονες θα την ακουσουν και θα φωνάξουν την αστυνομία πριν προλάβεις να της κανεις κακό." Μου λέει η μητέρα μου ήρεμη σχετικά. Τέλεια. Επιτέλους πήρε τα χάπια της.

"Δεν θα την φέρω σε αυτό το σπίτι. Στο πατρικο μας θα την πάω. Εκεί υπάρχει εκείνη η αποθήκη. Την έχω τακτοποιήσει. Έχει ηχομόνωση. Κανείς δεν θα την ακούσει. Μόλις συνηθίσει και καταλάβει ότι δεν μπορεί να φυγει θα την πάω πάνω και ουτε θα φωνάζει ουτε τιποτα." Εξηγώ ενώ σφίγγω τις γροθιές μου ενοχλημένος.

Μα καλά δεν θα ρωτήσουν για εμενα?

Αν ειμαι καλα πως πανε οι δουλειές αν ειμαι χαρουμενος... Το οτιδήποτε.

"Μα το θέμα είναι να υποφέρει. Οχι να συνηθίσει." Λέει ο μπαμπάς μου και εγώ γνέφω αδιάφορα.