Fuck her

Εκεί που τα βρήκαν

Ζωής POV

Κάθομαι πάνω στο κρεβάτι μου και διαβαζω κάτι σημειώσεις μου...

Κυρίως επειδή βαριέμαι απίστευτα πολυ...

Ο Σωτήρης δεν έχει έρθει σπίτι ακόμα... Με πήρε από την στάση του λεωφορείου με έφερε σπίτι και εφυγε βιαστικά λέγοντας μου ότι θα αργήσει...

Δεν έχω τι άλλο να κάνω μιας και δεν με αφήνει να χρησιμοποιώ το κινητό ή τον υπολογιστή μου αν δεν είναι και εκείνος μπροστά... Δεν έχω κανένα μουσικό όργανο βαριέμαι την ζωγραφική και όλα μου τα βιβλία θα έχω ήδη διαβάσει πολλές φορές...

Μήπως θα πω να μαγειρέψω κάτι?

Ο Σωτήρης εκτιμάει την vegetarian almost vegan κουζίνα μου...

Μμμμ... Θα φτιάξω ταιλανδεζικο... Το αγαπημένο μου...

Κλείνω το τετράδιο με τις σημειώσεις μου και πηγαίνω κάτω στην κουζίνα. Βγάζω δυο κατσαρόλες μια πιο μεγάλη και μια πιο μικρή και τις αφήνω πάνω στην κουζίνα...

Όμως πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε ακουω το κουδουνι να χτυπάει και τρομάζω λιγάκι.

Ποιος είναι τώρα?

Στον θείο Σταύρο και στον νονο μου μίλησα πριν μια ώρα και εκείνοι θα έφευγαν για ένα ταξίδι στο Παρίσι...

Οι γονείς μου μένουν στην Αμερική...

Οι φίλοι μου ξερουν οτι δεν μπορώ να δεχτώ κόσμο έτσι απλά...

Κάπως φοβισμένη πλησιάζω την πόρτα και ακουω το κουδουνι να χτυπάει ξανά.

"Ζωή άνοιξε ο Στέφανος είμαι!" Ακουω τον βλακα να φωνάζει και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.

"Δεν σου ανοίγω! Φυγε!" Φωνάζω αμέσως με πείσμα.

"Ζωή σε ικετεύω! Δέκα λεπτά μόνο να σου εξηγήσω και μετά θα φυγω σου το ορκίζομαι!" Μου λέει όμως έχω πεισμώσει.

"Οχι δεν σου ανοίγω!" Λέω ξανά κοπανοντας το πόδι μου στο πάτωμα και το μετανιώνω αμέσως.

Πονάει και το ξέχασα.

"Οκει εσυ το ζήτησες..." Λέει ο Στέφανος και τότε ακουω κλειδιά στην πόρτα και μπαίνει μέσα στο σπίτι μου έτσι χαλαρά ενώ εγώ μενω και τον κοιτάζω εκπληκτη.

"Έχεις αντικλείδι για το σπίτι μου?" Τον ρωτάω και εκείνος με κοιτάζει λιγάκι ειρωνικά.

"Οχι. Απλά εσυ εισαι χαζό και παρά το γεγονός ότι σου το έχω πει 100 φορές συνεχίζεις να έχεις αντικλείδι κάτω από το χαλάκι σου." Μου απαντάει και μουτρώνω.