Isla Marsielle Series 1: ZEV | ✓

Chapter 42

Umagaw sa aming pansin ang  pagpasok ng babaeng nakasuot ng kulay puting lab gown na nakasukbit ng Stethoscope sa parteng leeg nito. I notice her name tag in the upper part of her chest. She's Doctor Shei Leiz Presseo.

Inalalayan akong makatayo ni Zev mula sa pagkakasalampak sa malamig na tiles ng Hospital. Pinahiran ko ang luha sa aking mata ng maglakad ang doctor palapit sa kama ng anak ko para check-up-in.

"Kayo po ba ang magulang ng pasyente?" The doctor ask when she finish checking my son's dextrox.

"A-ako po, Doctora. Ako po ang Mama niya" nanginginig ang boses na sagot niya sa doctor. Tumango-tango ito sa akin bago nito tiningnan ang checkboard na dala dala nito papasok kanina.

"Nasa maayos ng kalagayan ang anak mo, Mrs. Mabuti na lang at hindi napuruhan ang katawan niya sa aksidente may kaunti lang tayong problema sa ngayon. Kailangan ng anak mong masalinan ng dugo."

"Maraming dugo ang nawala sa kanya. His immune system might lose kapag hindi natin siya masalinan ng dugo ngayong araw" paliwanag ng doctor sa kanila.

Tila ako nabunutan ng tinik sa dibdib ng marinig ang sinabi ng Doctor. Ligtas na ang anak ko. Ligtas na ang baby Yvan ko.

Dyos ko! Maraming salamat po at hindi niyo pinabayaan ang anak ko.

"S-sige po, doc! Gawin niyo po ang lahat mapagaling lang ang anak ko. Willing po akong maging donor ng dugo para sa anak ko." Pagmamakaawa ko sa kanya.

Nagsisimula na namang tumulo ang luha sa mata ko. Pinipigilan ako ni Zev na huwag mag-panic sa harap ng doctor. He's holding my waist and arm. His trying to comfort me in front of the doctor.

Desperada na kung desperada.

Kung kinakailangang lumuhod ako sa harap ng doctor na ito ay gagawin ko mapagamot niya lang si Yvan. Kung kinakailangang umutang ako ng malaking halaga kay Wade o kay sino mang-tao ay gagawin ko masalinan lang ng dugo ang anak ko.

Kaya pala ang putla putla nitong tingnan at maraming mantsa ng dugo ang damit ng anak ko. Willling akong mag-pakuha ng dugo maibigay lang iyon sa anak ko.

Mapagaling lang si Yvan at masilayan ko muli ang masayang ngiti nito.

"But the problem is your son's blood type is very rare. Can I ask what's your blood type, Mrs?"

"M-ms. pa po ako. Saka Type B po ang blood type ko. A-anong ibig niyo pong sabihing rare?"

"Well, what I meant is your son's blood type is very rare. He had a Blood type RH that is very now a days. Pili nalang ang taong mayroong klaseng blood type na ganito sa bansa. Medyo nakakagulat rin. This kind of blood type is actually seen in royal blood or rich type of person. As I can see you had a Type B blood so it must be he get his type of blood in his father or his father's side. Katulad ng Ama ng Daddy niya or Grand parents ng Daddy niya." The doctor explained with a amaze expression in her face.

Namutla ako sa sinabi ng doctor. Ngayon ko lang nalamang magkaiba ang Blood type namin ng anak ko. Mula pa noong isinilang ko siya ay hindi ko alam na ibang-iba pala ang blood type niya sa akin

Kung pagbabasehan ay wala sa aming pamilya ang may gano'ng blood type.

My son had a rare blood type according to Doctor Presseo.

Paano nangyari yon?

Ibig bang sabihin no'n ay hindi sa pamilya namin nagmula ang blood type niya. Ibig sabihin ay..

"S-saan po tayo makakahanap ng gano'ng klaseng dugo, doc? Kung rare pala ang blood type na gaya ng sa anak ko" napalunok ako upang pawiin ang pagbabara ng lalamunan ko.