CafunéㅣLoki

Final

Gecenin serinliği açık pencereden içeri süzülüp yüzümü okşuyordu. Geniş pencereler bize tüm zarafetiyle yıldızlarla süslenmiş karanlık gökyüzünü izleme fırsatı sunuyordu. Tenimde dolaşan parmak uçları sanki dokunduğu yeri yakıyordu. Başımı göğsünden kaldırıp yüzümü ona döndüğümde bakışlarının benim üzerimde olduğunu fark ettim. Bir süre sessizce yüzündeki ayrıntıları inceledikten sonra uzanıp dudaklarına öpücük kondurdum. "Bir rüyadaymışım gibi geliyor. Her şey o kadar güzel ki..." Hissettiğim mutluluğu, huzuru ve aşkı tanımlamaya kelimelerimin yetmeyeceğini anladığımda derin bir nefes aldım. Loki nasılsa beni anlardı.

Beline sardığım kolumu kaldırıp yüzüne uzandım. Parmaklarımı yüzünde dolaştırırken bir kez daha onu çizme konusunda ne kadar yetersiz kaldıklarını anladım. Gerçi bu ilahi yüze sahip adamı çizebilecek yetenekte kimsenin olduğunu sanmıyordum.

"Sana bir şey göstermek istiyorum." Loki'nin boğuk sesle konuşmasından sonra merakla sordum. "Ne göstereceksin?" Diliyle dudaklarını ıslattı. "Anılarımdaki Asgard'ı." Parmaklarını alnıma koydu. "İzin verir misin?" Aramızdaki tüm duvarları aşmıştık ama o hala böyle şeyler için izin isteme nezaketi gösteriyordu. Bu adamın ne kadar eşsiz olduğunu anlamak zor değildi. Kafamı sallayarak onu onayladığımda gözlerimin önündeki görüntüsü kayboldu.

Bir anda kendimi Bifrost'ta bulduğumda beni karşılayan manzara sayesinde nefesimin kesildiğini hissettim. Böyle görkemli bir yerin artık olmadığını bilmek acı vericiydi. Avucumun içine dokunan parmaklar sayesinde yanımda olan Loki'nin varlığını fark etmiştim. Üzerindeki kıyafetlerini görünce bakışlarımı kendi üzerime çevirdim. Yarın giymemiz gereken kıyafetler üzerimizdeydi. Loki'yi kıyafetlerin içerisinde bir süre izledim. "Senin gibi bir adama sahip olmak için nasıl bir iyilik işledim acaba. Kendimi kutsanmış hissediyorum."

"Bunu dile getiren ben olmalıyım Leydim." Daha sonra yüzünde alaylı bir ifade belirdi. "Ne iyilik işledin bilemem ama Thor'un, senin beni çizgi roman sayesinde etkine aldığına dair tuhaf bir teorisi vardı. Bazen haklıymış gibi geliyor. Sanki büyüne kapıldım. Gözüm senden başka kimseyi görmüyor." Uzanıp dudaklarından öptüm.

"Hadi gel." Bifrost'ta yan yana yürürken başımı omzuna yasladım ve giderek yakınlaşan sarayı izledim. Altın renklerindeki saray tam bir görsen şölendi. Ön bahçesi yeşillendirilmişti ve daha önce hiç görmediğim cinslerde ağaçlar vardı. Bifrost'un son bulduğu yerde adımlarımızın yönü değiştiğinde Loki'ye baktım. Direkt olarak saraya gideceğimizi düşünmüştüm ama sanırım önce uğramamız gereken başka yerler vardı.

Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından durduğumuzda önümüzdeki görüntü yüzünden büyülenmiş haldeydim. Şaşkın bakışlarımı ona çevirdiğimde yüzüne hakim olan huzuru gördüm. Bakışlarımı yeniden denize çevirdiğimde Loki'nin Wakanda'dayken bana bu deniz hakkında anlattıklarını hatırlamaya çalışıyordum. "Henüz büyü bilmiyorken annem denizin üzerinde rengârenk havai fişekler patlatırdı. Gözlerimi onlardan ayıramazdım. Bana yapması imkânsız bir şey gibi gelirdi." Eliyle önümüzde uzanan gölü işaret etti. "Burası bana annemi ve evimi hatırlatıyor."

Loki'nin elini kaldırması ile denizin üzerinde havai fişekler patlamaya başlamıştı. Bir çocuk gibi heyecanla havai fişekleri izleyip durmadan gülüyordum. Havai fişekler son bulduğunda Loki alnını alnıma yasladı. Gözlerindeki mutluluğun ve huzurun yanında yer edinmiş özlemi de fark ettiğimde ellerimle yüzünü kavradım. "Keşke burası hala var olsaydı. Keşke annen de burada olsaydı ve senin ne kadar mutlu olduğunu görebilseydi. Bir yanının eksik kalmasının ne kadar zor olduğunu biliyorum. Keşke seni bu ıstıraptan kurtarabilseydim."

"Annem seni çok severdi." Kollarımı boynuna dolayıp ona sarıldım. O da kollarını anında belime sardığında gözlerimden bir yaş düşmesine engel olamamıştım. Loki ile ne çok yol almıştık. Ona ilk kez sarıldığımda Wakanda'daki o gölün yanındaydık ve o sarılmama bırak karşılık vermeyi kıpırdamamıştı bile. Gergin bir şekilde öylece durmuştu. Ama şimdi ona sarıldığımda huzuru hissedebiliyordum.