Red Velvet!

39. Πριν δώσεις ένα τέλος!

Μελίνα!

Έκανα αυτό που μου επέβαλλε η καρδιά μου. Απομακρύνθηκα αμυδρά. Επέλεξα την καταστροφή.

"Δεν μπορώ, Πέτρο... Δεν μπορώ... Όχι, αγάπη μου... Συγγνώμη!" Του είπα πλαντάζοντας στο κλάμα. Ελευθερώνοντας όλα εκείνα τα δάκρυα που φύλαγα από την πρώτη στιγμή.

Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν. Το ίδιο και η καρδιά μου. Η ψυχή μου πονούσε φριχτά. Είχα καταστρέψει μόνη μου τα όνειρά μου και την ζωή μου. Τα είχα χάσει όλα και μαζί με αυτά και εκείνον που αγαπώ.

Τον είχα διαλύσει μέσα σε μια στιγμή. Του είχα στερήσει το δικαίωμα της ζωής και της αναπνοής. Τον κόσμο που τόσο πολύ εκείνος ήθελε να ζήσει, την στιγμή που έμαθε να χαμογελάει και να παλεύει για κάτι.

"Μελίνα τι λες;" με ρώτησε σαστισμένος και τρελαμένος.

Ήθελε να είναι όλα ένα ψέμα. Να πιστέψει σε αυτό σαν τρελός. Δεν τον ένοιαζε η αλήθεια. Δεν μπορούσε να την δεχτεί εκείνη την στιγμή. Η καρδιά και το κορμί του κατέρρεαν αργά, μα απότομα. Όπως ένας πύργος από άμμο. Όμως τα κομμάτια τους έπεφταν ανάμεσά μας και κατέληγαν στο πάτωμα. Κυρίως μπροστά στα μάτια μου.

"Όχι..." ψέλλισε και έφυγε μακριά. Βιαστικά και ξαφνικά.

Στάθηκε μπροστά από την Νέα Υόρκη. Ήρθε αντιμέτωπος με αυτήν. Η σιωπή και ο πόνος έρχονταν σε σύγκρουση με την φασαρία και την ζωή. Με την νύχτα, που μόλις γκρεμίστηκε για εμάς.

Κρατούσε τα κάγκελα σφιχτά και με όλες τις δυνάμεις του. Μέχρι να πονέσει το σώμα του και να ματώσουν τα δάχτυλά του. Μέχρι να ξεχάσει όλον τον πόνο που είχε μέσα του.

Τα μάτια του είχαν βουρκώσει φανερά και αρκετά. Πάλευε με τον εαυτό του και με τους χτύπους της καρδιάς του. Προσπαθούσε να σκοτώσει αυτήν την ανάμνηση και να διαγράψει τα λόγια μου.

Όμως δεν μπορούσε να το κάνει. Δεν μπορούσε να τα καταφέρει.

Σταύρωσε τα χέρια του στο κεφάλι, ενώ ξεφυσούσε δυνατά και θυμωμένα. Δεν με κοιτούσε στα μάτια. Δεν ήξερε την αλήθεια.

"Δεν μπορείς να μας σκοτώσεις έτσι απλά... Το καταλαβαίνεις;" μου έλεγε μία χαμηλά και μία δυνατά. Πιο μπερδεμένος και πληγωμένος από ποτέ.

Κρατούσε τα χέρια μου και χάζευε τα μάτια μου. Έψαχνε μέσα από εμένα και το διαλυμένο του βλέμμα, έναν λόγο για να παραμείνει ζωντανός. Έναν λόγο για να δικαιολογήσει την καρδιά του.