Red Velvet!

9. Το πρώτο βράδυ!

Μελίνα!

Σήκωσα το επάνω μέρος του σώματός μου και μύρισα τα μαλλιά μου. Η καρδιά μου χτυπούσε ξαφνικά και δυνατά. Με εκείνον τον μοναδικό τρόπο, όταν βρίσκεται στον Πέτρο κοντά. Όταν επρόκειτο να τον συναντήσει. Ήταν εδώ και το ήξερα καλά. Όσο τρελό και αν ακουγόταν αυτό. Όσο και αν έμοιαζε απίστευτο και αδύνατον.

Το άρωμά του ήταν δυνατό. Εξουσίαζε το μυαλό μου και τις σκέψεις μου. Έκανε το κορμί μου δικό του. Ακόμα και αν είχα θυμώσει μαζί του, ακόμα και αν εκείνος με πόνεσε με τον τρόπο του. Eγώ τον αναζητούσα, επειδή δίπλα του ένιωθα κάτι μοναδικό και ανεξήγητο. Κάτι απαραίτητο... Μια έλξη που σιγά σιγά γινόταν ανεξέλεγκτη. Ποτέ φόβο!

Επέστρεψα στο κρεβάτι μου και έδιωξα το λεπτό λευκό σεντόνι μου. Έκλεισα τα μάτια μου και άγγιξα τον λαιμό μου απαλά και σχεδόν ανέπαφα. Τα δάχτυλά μου άρχιζαν να διασχίζουν με αυτόν τον τρόπο και το υπόλοιπο κορμί μου. Από τον ωμό μου ως την περιοχή πάνω από το στήθος μου. Από το σώμα μου ως το εσωτερικό των μηρών μου.

"Πέτρο!" Έλεγα το όνομά του χαμηλόφωνα. Έντονα μέσα από τις βαθιές και δύσκολες αναπνοές μου.

Ήθελα να γνωρίσω το χάδι του στο κορμί μου. Τον έρωτά του στα χείλη και το δέρμα μου. Την φωτιά που μου προκαλεί μονάχα με την φωνή και την ανάσα του. Αυτήν που δεν μπορώ να ελέγξω ή να κρύψω. Τον σκεφτόμουν έντονα ακόμα και αν δεν έπρεπε. Τον χρειαζόμουν εδώ... Ακόμα και αν δεν θα το παραδεχόμουν ποτέ αυτό.

Ύστερα σηκώθηκα και φόρεσα την ρόμπα μου. Έστρεψα το βλέμμα μου στην νύχτα. Μονάχα για μια στιγμή. Ήθελα να καταλάβω εκείνον. Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει.

Όμως τα συναισθήματά μου για αυτήν και το σκοτάδι της παρέμεναν ίδια. Το χρώμα και η εικόνα της υπήρχαν στα μάτια του. Ήταν μόνιμα ζωγραφισμένη εκεί. Μα καταβάθος πίστευα πως πίσω από αυτήν υπήρχε η μέρα εγκλωβισμένη.

Ετοίμασα ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ και το έσφιξα στα χέρια μου. Ήθελα να αντέξω την μέρα αυτή που θα ξημέρωνε. Επειδή απόψε θα άνηκα ολοκληρωτικά στον Πέτρο Ιβανόβ. Η ζωή μου και το σώμα μου θα περνούσαν πλέον στα χέρια του. Αυτή η βραδιά θα άλλαζε και θα καθόριζε τα πάντα.

Και τότε ο ήλιος άρχισε να ξεπροβάλει αμυδρά. Η μέρα αυτή έμοιαζε βροχερή και γκρίζα, επειδή οι ακτίνες του ήταν αδύναμες να σκίσουν τα σύννεφα της επικείμενης καταιγίδας.

Σκούπισα το δάκρυ μου και ξεφύσησα δυνατά. Τελείωσα τον καφέ μου και ντύθηκα για το ξενοδοχείο βιαστικά. Έτρεξα ως την είσοδό του για να προστατευτώ από την βροχή.