Red Velvet!

18. Με τον κίνδυνο και τον έρωτα να παραμονεύουν!

Μελίνα!

Η καρδιά μου δεν μπορούσε να κάνει λάθος. Ούτε τα βράδια που με οδηγούσαν στα χέρια του. Οι παλμοί της ήταν δυνατοί. Ο ένας πιο ισχυρός από τον άλλον. Άνηκαν σε εκείνον...

"Αυτό δεν νομίζω να σου χρειαστεί ξανά!" Είπα στην Τζέσικα, αμέσως μόλις πέταξα πάνω στο ημίγυμνο σώμα της την στολή της.

"Ντύσου!" Την διέταξα αδιαφορώντας για τα βουρκωμένα της μάτια. "Εξαφανίσου!" Της είπα αμέσως μετά και με τον τρόπο που θα το έκανε ο Πέτρος.

Την συνόδευσα ως την πόρτα για να την κλείσω. Κλείδωσα και επέστρεψα αργά σε εκείνον. Κατεβάζοντας την τσάντα από τον ώμο μου και κοιτάζοντάς τον δυναμικά και έντονα στα μάτια.

"Δεν θα την άφηνα ποτέ να ξαπλώσει στο δικό μας κρεβάτι!" είπε όσο παρέμενα σιωπηλή. "Δεν θα την άγγιζα..." συνέχισε να μου λέει μέχρι την στιγμή που τον φίλησα δυνατά.

"Πραγματικά, εσένα δεν μπορώ να σε αφήσω μόνο ούτε μια στιγμή..." του είπα κάνοντας να απομακρυνθώ.

"Όχι δεν μπορείς... Απαγορεύεται!" Είπε και με γύρισε πίσω για ένα ακόμα φιλί.

Με έφερε αντιμέτωπη μαζί του. Το κορμί μου κατέληξε στο σώμα του, ενώ το κράτημά του στην μέση μου κτητικά. Τα χείλη του διεκδικούσαν τα δικά μου και έβαζαν φωτιά στο μυαλό και τις αισθήσεις μου.

"Μου έλειψες!" Είπε εκείνος μέσα από το φιλί μας. "Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ παθαίνω να σου βγάλω αυτό το φόρεμα από το πρωί." Είπε με τα χάδια του να εξαπλώνονται στο κορμί μου και να ψάχνουν το φερμουάρ.

"Πως μπορώ να επανορθώσω;" τον ρώτησα αμέσως μόλις το κράτησε. "Τι μπορώ να κάνω για εσάς κύριε Ιβανόβ;" συνέχισα με μια χαμηλή και αισθησιακή φωνή.

Τότε εκείνος το κατέβασε αργά. Άνοιξε το φόρεμά μου και οδήγησε το άγγιγμά του στην γυμνή πλάτη μου. Ένα άγγιγμα τόσο καυτό, που αναστάτωνε το κορμί μου και δυσκόλευε την αναπνοή μου. Εκείνη πλέον ήταν βαριά και βαθιά, σαν να περίμενε την άδειά του για να ελευθερωθεί.

"Κλείσε τα μάτια σου!" Είπε με έναν ψίθυρο που χάιδευε το κάτω χείλος μου και έκανε την καρδιά μου να τον υπακούει.

"Θέλω να αγγίξω το κορμί σου ξανά!" Είπε και αφαίρεσε το φόρεμα μου αργά, μέχρι να καταλήξει στο πάτωμα και να απελευθερωθώ.

Τότε τον ένιωσα να απομακρύνεται ξαφνικά και να χάνεται μέσα στο σκοτάδι. Το απαλό αεράκι να περνάει μέσα από το ανοιχτό παράθυρο και να με χαϊδεύει απρόσμενα και τρυφερά. Τον εμπιστευόμουν. Ήθελα μια νύχτα μαζί του. Έστω μια... Δεν φοβόμουν το μαύρο στο οποίο είχα βρεθεί. Ήξερα πως ήταν εκεί.