Μελίνα!
Και τότε η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα και δυνατά. Σαν να είχε υποστεί μια ισχυρή δόση ταχυπαλμίας. Το έβαλα στα πόδια. Προσπάθησα να τρέξω μακριά. Όμως δεν τα κατάφερα. Τα βήματά μου σταματούσαν έξω ακριβώς από την πόρτα του Ιβανόβ. Έγειρα στον τοίχο τον ώμο μου και ανέβασα το χέρι μου στην ψυχή μου. Έψαχνα μια αναπνοή, για να συνέλθω και να σταματήσω τα βουρκωμένα μάτια μου.
Όμως το σώμα μου καιγόταν από μια φωτιά αργά και σταδιακά. Ανεξήγητη και πρωτόγνωρη. Αντιδρούσε στην δική του επαφή και παρουσία, όπως εκείνο το σκοτεινό και μοιραίο βράδυ στην Αθήνα.
"Όχι δεν μπορεί!" Ψέλλισα στον εαυτό μου, επειδή δεν μπορούσε να είναι εκείνος. Ήταν αδύνατον.
"Μελίνα;" Είπε έντονα και ανήσυχα η Βιολέτα, μόλις με αντίκρισε. "Τι συνέβη; Τι κάνεις εσύ εδώ; Μην μου πεις..." έλεγε μέχρι που συνειδητοποίησε την αλήθεια και με αγκάλιασε.
"Νομίζω πως έσπασα τον έναν και μοναδικό κανόνα αυτού του ξενοδοχείου..." της απάντησα δειλά και εκείνη κάλυψε το ανοιχτό της στόμα με το χέρι της.
"Με συγχωρείς Μελίνα! Εγώ φταίω! Δεν έπρεπε να σε αφήσω ούτε στιγμή μόνη σου. Δεν το πιστεύω!" Έλεγε εκείνη φανερά ανήσυχη για εμένα. Κατηγορούσε μονάχα τον εαυτό της.
"Δεν μπορούσες να ξέρεις... Όπως και εγώ! Έπρεπε να κάνω αυτό που μου ζήτησαν. Ο αδελφός μου είναι το παν για εμένα." Της εξήγησα και τότε εκείνη με κράτησε από το χέρι για να φύγουμε.
"Θα μάθω τι συνέβη και δεν θα το αφήσω έτσι. Όμως, τώρα πρέπει να φύγουμε από εδώ."
Με τράβηξε πίσω, στο παλιό ασανσέρ του προσωπικού. Με οδήγησε στον σωστό όροφο, πολύ μακριά από εκείνη την κόκκινη και απαγορευμένη σουίτα. Πολύ μακριά από εκείνον τον άντρα. Και τότε την ακολούθησα στο πρώτο δωμάτιο, αυτού του διαδρόμου. Με τις καθαρές πετσέτες καλά διπλωμένες στο χέρι μου.
"Τα πάντα πρέπει να είναι έτοιμα και στην εντέλεια για την αυριανή βραδιά." Είπε εκείνη φανερά αγχωμένη για την δουλειά που μας περίμενε ως το ξημέρωμα.
"Τι είναι αύριο βράδυ;" την ρώτησα με περιέργεια.
"Η οικογενειακή δεξίωση των Ιβανόβ. Ένας μεγάλος φιλανθρωπικός χορός με μάσκες, όπου οι γυναίκες ντύνονται στα κόκκινα και οι άντρες στα μαύρα. "Μου εξήγησε όσο τελειώναμε τα απαλά μαξιλάρια και στρώναμε τα πανάκριβα μπεζ παπλώματα. "Είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοση του ξενοδοχείου." Είπε καθώς έκλεινε την πόρτα και προχώραγε στο επόμενο δωμάτιο.
أنت تقرأ
Red Velvet!
عاطفيةΤο ξενοδοχείο Red Velvet ανοίγει τις πύλες του για μία ιστορία πάθους, έρωτα και εξουσίας. Ανάμεσα στην φλογερή Μελίνα και τον επικίνδυνο Πέτρο. Μία συμφωνία πάθους και κυριαρχίας. Μια απαγορευμένη σουίτα που σε βάζει σε πειρασμό. Σκοτεινά μυστικά π...
