Red Velvet!

21. Μετά την σύγκρουση!

Μελίνα!

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, συνειδητοποίησα πως ήμουν μόνη μου ξανά. Ο Πέτρος έλειπε για άλλη μια φορά από το πλευρό μου και από το κρεβάτι του. Η μεριά του έμοιαζε άδεια και τακτοποιημένη, σαν να μην κοιμήθηκε ποτέ μαζί μου. Και δεν ήταν η πρώτη φορά.

Έτριψα το πρόσωπό μου για να το πάρω απόφαση και να ξυπνήσω. Τα δάχτυλά μου όμως κύλησαν στον λαιμό μου αργά και εξαιτίας της ανάμνησης της χθεσινής βραδιάς. Έψαχναν τα φιλιά του, τον τρόπο που τα χείλη του ταξίδευαν σε αυτόν. Και όταν ένιωσα την φωτιά του και βρήκα το άρωμά του στα μαλλιά μου, δάγκωσα τα χείλη μου από πόθο και επιθυμία.

Ύστερα ανοιγόκλεισα τα βλέφαρά μου και τέντωσα το κορμί μου για να σηκωθώ. Φόρεσα το πουκάμισό του και το κούμπωσα προσεχτικά. Έφτιαξα τον γιακά του και το κράτησα στο σώμα μου σφιχτά. Αναστάτωσα τα μαλλιά μου και εγκατέλειψα το υπνοδωμάτιό του. Έκλεισα την πόρτα και κατέβηκα την σκάλα. Χαμογέλασα αμέσως μόλις τον αντίκρισα στην μεγάλη και κατάλευκη κουζίνα του.

"Καλημέρα..." Είπα περνώντας μια τούφα από τα μαλλιά μου από το αφτί.

"Καλημέρα παράδεισέ μου!" Είπε εκείνος έχοντας την προσοχή του στραμμένη στο πρωινό.

"Μαγειρεύεις;" τον ρώτησα ακόμα έκπληκτη.

"Το προσπαθώ... Αλλά είμαι σίγουρος πως θα σε εκπλήξει. Εμπιστεύσου με..." Είπε εκείνος κόβοντας μερικά λαχανικά.

Τότε εγώ τον πλησίασα αργά. Έδιωξα τα μαλλιά μου από τον έναν ώμο και χάιδεψα το χέρι του. Το διέσχισα από την κλειστή γροθιά του ως το μπράτσο του και το πίσω μέρος του λαιμού του. Όταν κατέληξε στο στέρνο του, το μαχαίρι έπεσε πάνω στον πάγκο κοπής. Έχανε τον έλεγχο σιγά σιγά. Προσπαθούσε να με αγγίξει ξανά και ξανά.

"Μελίνα, τι κάνεις;" είπε με μια βαθιά φωνή.

Αμέσως μόλις έφαγα ένα μικρό κομμάτι καρότο και έγλυψα το δάχτυλό μου, εκείνος με σήκωσε στην αγκαλιά του και με ανέβασε στον πάγκο της κουζίνας. Πέρασε ανάμεσα από τα πόδια μου και φίλησε τα χείλη μου. Άνοιξε το πουκάμισό του ελάχιστα. Τα φιλιά του χάιδεψαν το κορμί μου που άρχισε να αποκαλύπτεται.

"Σε θέλω..." Είπε εκείνος μπροστά από το δέρμα μου.

"Πέτρο..." αναφώνησα εγώ μόλις τα χείλη του άρχισαν να βάζουν φωτιά στο σώμα μου.

"Αυτό δεν νομίζω να το χρειάζεσαι άλλο πια..." Είπε εκείνος και έκανε το αφαιρέσει.

"Πέτρο..." είπα ξανά με μια δύσκολη αναπνοή. Προσπαθούσα να τον σταματήσω.