Red Velvet!

7. Αντιμέτωπη!

Μελίνα!

Εκείνοι σταμάτησαν ξαφνικά, με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησαν. Τα βλέμματά μας όμως είχαν παραμείνει ένα. Το δικό μου βουρκωμένο και τρομοκρατημένο. Το δικό του παγωμένο και αδύναμο. Προσπαθούσε να κρύψει τον πόνο. Τον πολεμούσε διαρκώς. Σαν να ήταν ο ένας και μοναδικός εχθρός του.

Στο δωμάτιο επικρατούσε χάος. Σπασμένα γυαλιά στο κρεβάτι, στο πάτωμα και γύρω μας. Όπως και αρκετές σφαίρες. Η θέα τους με τρόμαζε, ενώ ο ήχος τους ηχούσε ακόμα στα αφτιά και στο μυαλό μου.

Ο Πέτρος απομακρύνθηκε προσεχτικά. Το τραύμα του τον εμπόδιζε να κάνει απότομες και βιαστικές κινήσεις. Όμως εκείνος το προσπερνούσε. Δεν του επέτρεπε να αποφασίζει για αυτόν. Μου έδωσε το χέρι του αμέσως μόλις στάθηκε στα πόδια του για να σηκωθώ. Με βοήθησε να σταθώ και εγώ στα δικά μου.

"Είσαι εντάξει;" με ρώτησε με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και εκείνος ο άντρας στην Αθήνα. Χωρίς να υπολογίζει τον δικό του τραυματισμό.

Αμέσως κέρδισε το βλέμμα μου και την προσοχή μου. Όμως ήμουν τόσο τρομαγμένη και σαστισμένη μετά από όλο αυτό, που δεν του απάντησα αμέσως. Η φωνή μου δεν είχε αρκετές δυνάμεις. Ταυτόχρονα προσπαθούσα να κρύψω το πόσο δυνατά έτρεμε το κορμί μου. Όμως ήταν αδύνατον. Ότι και να έκανα εκείνη την στιγμή έπεφτε στο κενό.

Και τότε εκείνος με πλησίασε. Αφαίρεσε από τα μαλλιά μου ένα μικρό και κοφτερό κομμάτι γυαλί. Το σώμα μου τον υπάκουσε. Αντέδρασε ξανά, μονάχα επειδή ήταν κοντά του. Χωρίς καμία λογική. Ένα δάκρυ μικρό και διάφανο ξεπρόβαλε από τα μάτια μου. Είχε καταφέρει να ξυπνήσει το κορμί μου και την καρδιά μου.

"Έχετε χτυπήσει!" του είπα με βαθιά και ανήσυχη φωνή.

Το αίμα κυλούσε με ορμή έξω από την πληγή του. Είχε πλημμυρίσει το χέρι του και δεν σταματούσε.

"Είμαι εντάξει!" Μου απάντησε και άνοιξε την πόρτα για να φύγει.

Βγήκε στον διάδρομο τραυματισμένος και ιδρωμένος. Τον ακολούθησα. Ανησυχούσα για εκείνον ενώ ταυτόχρονα πάλευα να ξεχάσω αυτή την βραδιά.

Ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο για να πάρει μια αναπνοή. Με κοίταξε με την άκρη του ματιού του και δεν μίλησε. Άρχισε να ψάχνει το κινητό του στην εσωτερική τσέπη του.

"Πρέπει να φροντίσουμε την πληγή πριν μολυνθεί." Του είπα μεριάζοντας τα μαλλιά μου και ψάχνοντας με πανικό το κουτί πρώτων βοηθειών.