Red Velvet!

23. Η δεξίωση!

Μελίνα!

Τότε ο Πέτρος έκλεισε την πόρτα δυνατά. Ο θυμός του μεγάλωνε γρήγορα και σχεδόν ανεξέλεγκτα. Τα μάτια του πετούσαν φλόγες και εγώ τις αισθανόμουν διαρκώς στο κορμί μου.

"Πέτρο..." ψέλλισα το όνομά του, κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος του.

Ήθελα να του εξηγήσω και να του πω επιτέλους όλη την αλήθεια. Όμως το βλέμμα του και η ανάσα του με πάγωναν ολόκληρη. Έκαναν το κορμί και την φωνή μου να τρέμουν αρκετά. Δεν ήξερα πόση ώρα στεκόταν έξω από το γραφείο ή τι είχε ακούσει. Είχα τρομοκρατηθεί και μόνο στην ιδέα πως εκείνος θα μπορούσε να γνωρίζει τα πάντα.

"Μελίνα τι κάνεις εσύ εδώ;" με ρώτησε σφίγγοντας αρκετά και νευριασμένα τα χείλη του.

"Είναι εδώ για δουλειά αδερφέ..." είπε ο Αλεξάντερ ξαφνικά και μου τράβηξε την προσοχή.

Μου είχε δώσει αναπνοή για μια στιγμή. Μέσα στο χάος και τον πόνο που εκείνος προκάλεσε στην ζωή μου, έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει ξανά. Όμως όχι και να αποβάλλει τον φόβο της. Και έμενα αυτό με αρρώσταινε όλο και πιο πολύ. Είχε εξαντλήσει το μυαλό και τις δυνάμεις μου. Η αλήθεια πολεμούσε το σκοτάδι διαρκώς. Ήθελε να βγει απεγνωσμένα στο φως. Και εγώ ήλπιζα για πρώτη φορά στην νύχτα. Να την νικήσει για να μπορέσει να με κρύψει.

Ο Αλεξάντερ ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Δεν με έσωσε για την καρδιά του αδερφού του, αλλά για να μπορέσει να πετύχει τα σχέδιά του. Να καταστρέψει πρώτα την δουλειά του και ύστερα τον εγωισμό του.

"Προέκυψε ένα μικρό ζήτημα και δεν ήθελα να σε απασχολήσω για κάτι ασήμαντο..." του είπα εγώ με ένα κόμπο στο στομάχι και τον λαιμό.

Το βλέμμα εκείνου ήταν έντονο, επίμονο και απειλητικό. Μόνο για να κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Για να μην ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που με κρατούσε στα χέρια του.

"Ο Αλεξάντερ προσφέρθηκε να βοηθήσει..." Συνέχισα θέλοντας να ξεσπάσω σε κλάματα, να φωνάξω όλα όσα με έπνιγαν και να λιποθυμήσω.

Δεν τόλμησα να ξεστομίσω την αλήθεια. Οι λέξεις δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν. Τα χείλη μου τις κρατούσαν φυλακισμένες πίσω τους.

"Καλύτερα να το ξέρω την επόμενη φορά!" Μου είπε ψιθυριστά και εγώ του έγνεψα καταφατικά, κλείνοντας τα βλέφαρά μου απαλά.

"Με την ευκαιρία, αυτό είναι για εσένα!" Είπε ο Αλεξάντερ και σηκώθηκε για να του αφήσει στα χέρια μια χρυσή πρόσκληση.