Red Velvet!

29. Ένας έρωτας αντιμέτωπος!

Μελίνα!

Ήξερα πως η ευτυχία μου δεν θα κρατούσε πολύ. Ποτέ δεν κρατούσε άλλωστε... Ήξερα πως αυτό ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει η καρδιά μου για όλα όσα έχει κάνει σε εκείνον που αγαπά. Όμως αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ.

Ένιωθα παγιδευμένη σε ένα όνειρο, που δεν θα τολμούσα ποτέ να φανταστώ. Σε ένα κακό όνειρο, από το οποίο δεν μπορούσα να ξυπνήσω ή να ξεφύγω.

Το κορμί μου έτρεμε από φόβο. Έψαχνε ένα μέρος για να κρυφτεί και να στηριχτεί. Παραπατούσα ζαλισμένη. Σχεδόν δεν είχα αναπνοή.

"Όχι..." ψέλλισα με μάτια βουρκωμένα.

"Μελίνα σύνελθε!" Φώναξε εκείνος κρατώντας τα χέρια μου δυνατά.

"Όχι αδερφέ! Εσύ να συνέλθεις και να ακούσεις!" Του απάντησα παίρνοντας τον εαυτό μου πίσω, πατώντας γερά στα πόδια μου και κοιτάζοντας εκείνον με σιγουριά.

Δεν θα άφηνα τον Πέτρο. Κανείς δεν μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη. Κανείς δεν μπορούσε να σβήσει την πρώτη μου νύχτα μαζί του. Τον τρόπο που ήρθε και άλλαξε έτσι ξαφνικά την ζωή μου. Επειδή εγώ ήξερα πως ήταν αθώος. Ήξερα την καρδιά του καλύτερα από τον καθένα.

"Να ακούσω τι; " συνέχισε να φωνάζει σαν να μην τον χωράει ο τόπος. "Αυτός ο άνθρωπος προσπάθησε να με σκοτώσει. Το καταλαβαίνεις;" έλεγε μέχρι την στιγμή που εγώ επενέβη ξανά.

"Ο Πέτρος δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο!" Του είπα χωρίς να σκέφτομαι το πόσο γρήγορα και απότομα μεγάλωνε ο θυμός του.

"Θες να με τρελάνεις εντελώς Μελίνα; Γιατί πραγματικά είμαι στα πρόθυρα... Πως μπορείς να πιστεύεις κάποιον που γνώρισες μόλις εχθές; " Είπε και χτύπησε το χέρι του στον τοίχο.

"Επειδή ο Πέτρος είναι..." προσπάθησα να του πω για να σταματήσω αυτή την παράνοια, μα εκείνος με διέκοψε.

" Δεν θέλω να ξανά ακούσω το όνομά του..." φώναξε σφίγγοντας τα χείλη του δυνατά.

"Μην μου το κάνεις αυτό... Σε παρακαλώ!" Του ζητούσα με τα δάκρυά να κυλούν ασταμάτητα στο πρόσωπό μου.

"Μιχάλη, η Μελίνα έχει δίκιο... Αρκετά..." είπε η Βιολέτα ξαφνικά και με ήμερη φωνή, στην προσπάθειά της να τον ηρεμήσει και να τον σταματήσει.

"Τελείωσε! Πήρα την απόφασή μου και εσύ θα την σεβαστείς Μελίνα!" Είπε εκείνος κάνοντας να φύγει για το δωμάτιό του.

"Όχι αδερφέ! Θα με ακούσεις είτε το θες είτε όχι!" Είπα ξανά και αποφασιστικά, σκουπίζοντας τα δάκρυά μου και σταματώντας ακριβώς πίσω του.