Red Velvet!

28. Έκρηξη πάθους!

Πέτρος!

Η Μελίνα έστρωσε το κλασικό μαύρο φόρεμά της και με ακολούθησε ως την είσοδο του μαγαζιού. Δεν αποχωριζόταν το άγγιγμά μου ή το χάδι μου στην μέση της. Εκεί όμως ο άντρας της υποδοχής κοντοστάθηκε μπροστά μας. Τα μάτια του εστίασαν στο κορμί της, στον τρόπο που το ρούχο της το αναδείκνυε και το αγκάλιαζε.

"Τι συμβαίνει φίλε;" τον ρώτησα χτυπώντας τα δάχτυλά μου ενοχλημένος μπροστά από το πρόσωπό του.

"Με συγχωρείτε!" Είπε εκείνος και αμέσως μέριασε τον εαυτό του. "Καλή σας διασκέδαση!" Πρόσθεσε και άνοιξε την πόρτα.

Η Μελίνα χαμογέλασε έντονα και φανερά. Δεν μπορούσε να το συγκρατήσει ή να το κρύψει. Με κοιτούσε και αυτό εκδηλωνόταν ακόμα πιο πολύ.

"Τι θα κάνω εγώ μαζί σου;" ψέλλισε φέρνοντας το σώμα και τα χέρια της στο στέρνο μου.

"Θα μείνεις για πάντα δίπλα μου!" Της απάντησα εγώ και τότε εκείνη έγειρε στο αφτί μου.

"Ο μόνος που επιτρέπω πάνω στο κορμί μου είσαι εσύ... Μα θέλω και εγώ τα μάτια σου αποκλειστικά δικά μου!" Μου είπε με την ανάσα της να τρέχει στον λαιμό μου και να με αναστατώνει.

Έπαιζε με τα χείλη της και τις αισθήσεις μου. Χρησιμοποιούσε το άρωμά της για να με αιχμαλωτίσει και να κερδίσει την προσοχή μου. Και τότε η επιθυμία να αγγίξω και να φιλήσω κάθε κομμάτι του κορμιού της άρχισε να μεγαλώνει. Να καίει την αναπνοή μου...

"Είμαι δικός σου..." της είπα, χωρίς να της επιτρέπω να απομακρυνθεί.

Απαιτώντας με το βλέμμα μου μια στιγμή από τα χείλη της. Κρατώντας το πρόσωπό της τρυφερά. Κοιτώντας την στα μάτια με πάθος και φωτιά.

"Είμαι δική σου..." μου απάντησε εκείνη σε απόσταση αναπνοής με βαθιά φωνή.

Ύστερα άρχισε να ψάχνει με τα μάτια της τον αδερφό της. Έντονα και ασταμάτητα, μέχρι να τον συναντήσει...

Το κλαμπ ήταν σκοτεινό και γεμάτο από κόσμο που διασκέδαζε και απολάμβανε την δυνατή μουσική. Οι σερβιτόροι πηγαινοέρχονταν κάτω από τον χαμηλό και αμυδρό φωτισμό, με δίσκους και ποτήρια άδεια. Ανυπόμονα να νιώσουν μέσα τους το αλκοόλ. Να βρεθούν στα χείλη όλων όσων βρίσκονταν εδώ. Η βότκα και το ακριβό ουίσκι κυριαρχούσαν σε κάθε τραπέζι. Περίμεναν ακόμα και εκείνους που χόρευαν μπροστά από το γκρίζο μεταλλικό μπαρ.

Και τότε εκείνη τους εντόπισε σε μία από τις σουίτες του μαγαζιού. Κράτησε το χέρι μου για να το διασχίσουμε και να φτάσουμε μαζί σε αυτήν. Ανεβήκαμε τα δύο μικρά σκαλιά, που υπήρχαν εκεί για να την ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα τραπέζια και τους πλησιάσαμε.