Red Velvet!

20. Αδύνατον να αντισταθείς!

Μελίνα!

Φοβόμουν το σκοτάδι από μικρό παιδί. Δεν τολμούσα να το πολεμήσω. Προτιμούσα να κρυφτώ για να του ξεφύγω. Έσφιγγα τα βλέφαρά μου για να μην το κοιτάξω στα μάτια. Καθόμουν στο κρεβάτι μου για να μην με πλησιάσει η σκιά του. Προσπαθούσα να αντισταθώ και άναβα το φως. Το ίδιο που προσπάθησα να κάνω και απόψε.

Όμως δεν μπορούσα. Ένιωθα το σώμα μου κολλημένο. Ήταν αδύνατον να με υπακούσει. Ακόμα και όταν άρχισα να ακούω μερικά βαριά και σχεδόν αθόρυβα βήματα.

Με πλησίαζαν αργά και αποφασιστικά. Προκαλούσαν στο κορμί μου έναν έντονο πανικό. Έκοβαν την αναπνοή και την φωνή μου στα δύο. Κανείς δεν άκουγε τις κραυγές μου.

"Πέτρο!" Άρχισα να ουρλιάζω δυνατά. Ή τουλάχιστον να πιστεύω και να προσπαθώ να το κάνω.

Ένας άντρας με μαύρα ρούχα στεκόταν μπροστά μου, μέσα στο σκοτάδι. Το φως της πόλης δεν ήταν αρκετό για να τον αποκαλύψει και εγώ δεν μπορούσα να δω καθαρά το πρόσωπό του. Ήξερα όμως πως ήταν εκείνος. Είχα να κάνω με έναν βαρύ και επικίνδυνο κάθαρμα. Τον πατέρα μου...

Το όπλο του με άγγιξε αργά, επειδή απολάμβανε τον φόβο στα μάτια μου. Ήθελε να δώσει ένα τέλος στην ζωή μου και σε όλα όσα άφησε στην μέση. Με είχε ανακαλύψει και μου είχε στερήσει ήδη την αναπνοή. Όταν άρχισε να παίζει με αυτό και να με απειλεί, άνοιξα τα μάτια μου δυνατά.

"Πέτρο!" Είπα έντρομη και τρελαμένη.

Ύστερα σήκωσα το πάνω μέρος του σώματός μου από το κρεβάτι. Κράτησα την ψυχή μου και έτριψα τον λαιμό μου. Ξέσπασα σε κλάματα. Είχα ξυπνήσει από έναν τόσο έντονο και αληθινό εφιάλτη.

Ο φόβος και ο θυμός βασάνιζαν το μυαλό μου συνεχώς. Έπαιζαν μαζί του τα πιο βρώμικα παιχνίδια. Δεν με εγκατέλειπαν. Μονάχα με τρέλαιναν.

Σηκώθηκα από το μεγάλο και αναπαυτικό κρεβάτι του Πέτρου, διώχνοντας αργά τα σκούρα μπλε σατέν σεντόνια του και ψάχνοντας εκείνον. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω την αλήθεια και να ξεχάσω το άσχημο όνειρο που είδα. Να προσγειωθώ στην πραγματικότητα και να κοιτάξω την νύχτα στα μάτια.

Πλησίασα την θέα της πόλης. Ήταν μαγική και απίθανη. Πανοραμική από το σημείο που στεκόμουν. Το σπίτι βρισκόταν στην κορυφή της και τα μεγάλα παράθυρα την χάριζαν απλόχερα σε ολόκληρο το δωμάτιο. Σε κάθε γωνιά του, αφού υπήρχαν τριγύρω του και είχαν αντικαταστήσει τους τοίχους του.