Βιβλίο Παραπόνων

26

Όπως θα έλεγε κι η σοφή Άντζελα Δημητρίου, οι άντρες με κούρασαν πολύ.

Δε φτάνει που ήμουν ήδη ράκος απ' το γυμναστήριο.

Σε όλη μου τη σύντομη, μα και θυελλώδη ζωή, δε θυμάμαι ποτέ να γνώρισα άντρα που δεν πίστευε ότι του χρωστάω κάτι. Όλοι τους, ακόμα κι αν φαίνονταν ήσυχοι και πράοι στην αρχή, κατέληγαν εγωιστές του κερατά, χειριστικοί και καραπουτσακλαντάν με τα όλα τους. Δεν ξέρω αν φταίει κάτι που τρώνε, το πώς έχουν μεγαλώσει, ή η ουσία που ρέει μέσα στους όρχεις τους, αλλά υπάρχει ένα κοινό μοτίβο στο πώς συμπεριφέρονται. Θα μου πεις, τι σχέση έχει ο άντρας μου, κυρα- Αριέλλα μου, με τον κάγκουρα του ελέους, τον άπλυτο πλεμπαίο που μου την πέφτει στα μπαρ και στέλνει dickpics από δω κι από κει λες και η πούτσα του είναι η υπογραφή του; Και θα σου πω, απλά, περίμενε. Γιατί ο γκόμενος σου, που τον εμπιστεύεσαι κιόλας, θα καταλήξει να σε κάνει να τον σιχαθείς δέκα φορές χειρότερα απ' όσο σιχαίνεσαι τους κοινούς παρατρεχάμενους. Μπορεί να το καμαρώνεις αυτό το πουλί και να σ' αρέσει τώρα να το βλέπεις, αλλά σε λίγο καιρό θα εύχεσαι να του το είχες μαγκώσει με φόρα σε καμιά μπαλκονόπορτα (απ' τις σύγχρονες, με τα βαριά κουφώματα).

Το λοιπόν, αυτοί που κατά κύριο λόγο με έχουν κάνει να αποστρέφομαι τους άντρες, είναι όσοι με γνώριζαν καλά. Διότι δε φτάνει που ήμουν κορώνα στο κεφάλι τους (όπως πίστευα ότι όφειλα, το ερωτευμένο βόδι), μου κάναν και τη ζωή Κόσοβο με τα ψυχολογικά τους. Το χειρότερο είναι ότι μερικοί από αυτούς είχαν και παραείχαν λεφτά να ξεκινήσουν ψυχανάλυση. Αλλά, σου λέει, γιατί να κάθεσαι τώρα σαν το μαλάκα να ξεμπερδεύεις το δικό σου το κουβάρι τρίχα τρίχα, ενώ είναι πολύ πιο εύκολο να τριγυρνάς πέρα δώθε και να ανακατεύεσαι στα κουβάρια των αλλωνών; Πόσω μάλλον στο δικό μου, που γνωρίζεις πολύ καλά τι ιδρώτα έχω ρίξει να το ξεμπλέξω, αλλά σου δίνει φαίνεται τεράστια ευχαρίστηση να έρχεσαι να χώνεσαι σαν τη μουχρίτσα και να απαιτείς να ασχοληθώ και μαζί σου. Όποιος και να' σαι, εσύ ο επόμενος αψυχολόγητος παπάρας που θα με ορεχτεί, να ξέρεις ότι έχω έτοιμη μια σουβλερή σακοράφα, και θα στη χώσω εκεί που ξέρεις.

Ώρα λοιπόν να απαριθμήσω, με βάση τα παθήματα μου, τα διάφορα είδη τοξικών και entitled ανδρών που ξέρω.

Πρωτίστως, ας μιλήσουμε γι' αυτούς που με πλησίαζαν για την εμφάνιση μου. Κι είναι πάααααρα πολλοί. Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι ανήκουν (και) σ' αυτή την κατηγορία. "Ωραία αυτή η φίλη σου, να μου τη γνωρίσεις να βγούμε". "Δες με τι τούμπανο μιλάω στο ίνστα!". "Έλα να βάλουμε στόρι έτσι ωραία που είσαι ντυμένη". Αυτά όλα από μόνα τους δεν είναι δα και τόσο κακά. Μπορεί απλά να σημαίνουν ότι ο άλλος λιώνει για σένα κι είναι στα χάι του όταν σ' έχει πλάι του. Αλλά όταν αυτά συνοδεύονται με παγερή αδιαφορία απέναντι στα αισθήματα σου, τα χόμπι σου, τα βιώματα σου και τις απόψεις σου, καλό είναι να κόβεις λάσπη. Εκτός κι αν θες να γίνεις το αξεσουάρ του βουτυροχλεχλέ. Που όσο κι αν έχεις ανασφάλειες με τον εαυτό σου, δε σου αξίζει, κούκλα μου. Μόνο κακό σου κάνει.