Βιβλίο Παραπόνων

33

 Όπως μάλλον δεν καταλάβατε, προχτές έκατσα να γράψω ένα ολόκληρο κεφάλαιο για τα ζώδια με μοναδικό σκοπό να κράξω τους ιχθύες, αλλά κατέληξα να κράζω εκτεταμένα κι άλλους αστρολογικούς μαλάκες που θυμήθηκα και μου βγήκε αριστούργημα.

 Αυτό για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα όμως, για να μη κουβεντιάζουμε άλλο γι' αυτά τα ευτελή, είναι η οδύσσεια της μικρής άνεργης τελειόφοιτης κουκλίτσας χωρίς προϋπηρεσία. Εν ολίγοις, κλαίω και με τυλίγουν χίλιοι πόνοι, που' χε πει κι ο Πανταζής.

 Το καλοκαίρι λοιπόν, πίστευα η έρμη ότι θα είναι η τελευταία μου εξεταστική, καθότι χρώσταγα δύο μαθήματα όλα κι όλα, και τα' δωσα να ξεμπερδεύω. Οι τυροβρωμίκουλοι οι καθηγητές όμως με κόψαν και στα δύο με 4, και δε με λυπήθηκαν παρ' ό,τι είχα γράψει με μεγάλα στρογγυλά γράμματα στο εξάμηνο σπουδών "ΕΠΊ ΠΤΥΧΊΩ". Συνεπώς, θα φάω άλλον ένα χρόνο στη σχολή για δύο κωλομαθήματα. (Κι αυτό γιατί έχασα την εξεταστική του Σεπτέμβρη στη Μύκονο, κι απ' το πολύ λαβ στόρυ ξεχάστηκα και δε μπήκα ποτέ να δω το πρόγραμμα, και τώρα που γύρισα πίσω έχω σαλτάρει). Δεν κρατώ λοιπόν στα χέρια μου αυτό το πολύ σημαντικό χαρτί, το οποίο υπολόγιζα να έχω μπας και βρω κάτι πάνω στο αντικείμενο μου. Τα σεμινάρια piercing που ήθελα να κάνω μάλλον θα τα πιστολιάσω, γιατί δε με ενθουσιάζει πλέον η ιδέα, κι άσε που έμαθα ότι τελικά είναι η τριπλάσια τιμή από τα λεφτά που έχω μαζέψει. Δεν έχω άλλο χρόνο για χάσιμο λοιπόν, ούτε νιώθω ωραία να κάθομαι να παρτάρω και να τα ξύνω μέχρι την αποφοίτηση: Πρέπει να βρω μια δουλειά άμεσα, αλλιώς θα τρελαθώ.

 Αν δεις το βιογραφικό μου βέβαια, θα σε πιάσει νευρικό γέλιο. Ποια άλλη είναι φοιτήτρια-συγγραφέας-μοντέλο, πρώην ομαδάρχισσα σε παιδική κατασκήνωση, πρώην μεσίτρια και ενίοτε κομπάρσα του Star; Σαν ανέκδοτο είναι. Μόνο ο Πόντιος λείπει.

 Όσοι βλέπουν αυτό το τσίρκο λοιπόν, καταλήγουν να μη με επιλέγουν (λες και χρειάζεται ειδικά σκιλς για την εστίαση και για δουλειές γραφείου, όπου έχω κάνει παλιότερα αίτηση -όλες οι δουλειές που έχω κάνει, πιο δύσκολες είναι απ' το να σήκωνα ένα δίσκο, believe me). Το κακό μ' εμένα είναι ότι είμαι κατά του dresscode (το θεωρώ το λιγότερο φασιστικό), και δεν είμαι διατεθειμένη ν' αλλάξω ούτε εκατοστό της εξωτερικής μου εμφάνισης προκειμένου να έχω να φάω. Αποφάσισα λοιπόν να στραφώ προς αγγελίες που ξεκινάνε με "Ζητείται κοπέλα εμφανίσιμη", κι άγιος ο θεός. Το ψάξιμο μου με οδήγησε σε πολλά μπαρ και κλαμπ που έψαχναν κορίτσια για υποδοχή (κοινώς, να είσαι κάθε βράδυ στην τρίχα και να χαιρετάς όποιον μπαίνει, και να σε πληρώνουν γι' αυτό -υπέροχο!). Έστειλα μέιλ σε κάνα δυο μαγαζιά προς Γλυφάδα και Κολωνάκι (μπέσα, πιο κοντά δε βρήκα), αλλά με το που έστειλα, μου απάντησαν ότι ζητούνται κοπέλες συνοδοί πολυτελείας και μασέζ για Αθήνα και Μύκονο. Τα πήρα, αλλά παρ' όλα αυτά δε σταμάτησα το ψάξιμο (τι να κάνουμε, τα clickbaits είναι κι αυτά μες στη φάση, πολλοί ψάχνουν για πουτάνες και δε θα το βγάλουν και με τελάλη).