Βιβλίο Παραπόνων

35

Έχει πολλή πλάκα να σου λένε το φλιτζάνι. Πρώτον, γιατί το μέλλον σου το ξέρεις ήδη (βάσει τα χάλια του παρόντος σου), και δεύτερον γιατί σου λένε πάντα τα γνωστά: ότι μεγάλη πόρτα θα διαβείς (για τους άλλους μεγάλη, εγώ τέτοιο κυπαρίσσι που' μαι, θα κουτουλήσω στο κούφωμα), ότι μια φίλη σου σε ζηλεύει και θέλει να σου φάει τον άντρα που δεν έχεις, κι ότι θα παντρευτείς (κάπου στο εξωτικό Νιού Γιόρκ σίτυ, καθότι σίγουρα θα πάρω γυναίκα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα).

Η νονά της μάνας μου είναι ενενηνταπέντε χρονών, Ιταλίδα, καθολικιά, και ενίοτε μαντάμ Ζαΐρα (το γιαούρτι βέβαια, δεν το διαβάζει. Ούτε το λάιτ, ούτε το πρόβειο. Ερασιτέχνισσα). Είναι όμως από τους νορμάλ ανθρώπους του σογιού, που δε θα σε κρίνουν επειδή ντύνεσαι σαν τον Σλας σε συναυλία, ούτε θα σε πουν δαιμονισμένη επειδή απ' την εκκλησία δεν περνάς ούτε απ' όξω. Είναι μια καλοκάγαθη, αιωνόβια χερσαία χελώνα, που θα σου φτιάξει καφέ, θα στον πει κιόλας μόλις τον πιείς, και θα φροντίσει να σου πει μόνο τα ευχάριστα, κάνοντας τα στραβά μάτια στα δεινά που θα σε βρουν. (Έτσι, για να σε πατήσει διώροφο τουριστικό λεωφορείο αύριο μεθαύριο, και να μην ξέρεις ούτε από πού σου' ρθε).

Εγώ λοιπόν, τον τελευταίο καιρό έχω πάθει την πλακάρα μου με μια κοντή, και νιώθω μια τέτοια ανελέητη καψούρα που δεν έχει προηγούμενο. Της γράφω ποιήματα, ακούω Κότσιρα τα βράδια, ξεροσταλιάζω να μου στείλει μπας και βγούμε, και με τρώει σύγκορμη η αγωνία αν της αρέσω καθόλου, ή αν μ' έχει μουντζώσει ο θεός κι είναι κι αυτή στρέιτ (που δεν της φαίνεται, αλλά αν είναι, θα φαρμακωθώ και θα με κλαίτε ούλοι). Έχασα και τέσσερα ολόκληρα κιλά! Τέτοιο γυμνασιακό παραλήρημα, χρόνια είχα να το πάθω μ' άνθρωπο.

Ένεκεν της αγωνίας μου για τον έρωτα μου τον αγιάτρευτο λοιπόν, ζήτησα από τη μάγισσα νονά να μου πει τι βλέπει στο ντελβέ. Αλλά, μετά λύπης μου, δεν μου' δε καμία κοντή να κολυμπάει στο φλιτζάνι. Το μόνο που είδε, ήταν ένα Ν να με σκέφτεται, πικραμένο που το παράτησα, και να ετοιμάζει τα μπαγκάζια του να' ρθει να με βρει (κοινώς, η Νυφίτσα όχι μόνο μ' έχει πρήξει στα μηνύματα στο Viber -απ' όπου ξέχασα να τον μπλοκάρω- αλλά θα μου κουβαληθεί κι απ' τη Μύκονο να πιάσει όντως σπίτι εδωπέρα, όπως μου είχε πει. Τι έχουμε να τραβήξουμε, Παναγία μου). Μου είδε ότι δεν είμαι σταθερή κι όλο κλωτσάω την τύχη μου με τους άντρες (που πώς κρατήθηκα και δεν κλώτσησα τους ίδιους είναι απορίας άξιον), κι ότι έχω λεφτά και τα σκορπάω πέρα δώθε (και στο άκουσμα αυτής της συνταρακτικής αποκάλυψης, τα εξτέ μου, το υαλουρονικό στα μούτρα μου και τα χτιστά μου νύχια πάτησαν όλα μαζί ένα λυγμό που ακούστηκε μέχρι την Κορέα). Μου είδε επίσης έναν αξιόλογο νεαρό από το εξωτερικό, τον οποίο θα γνωρίσω μετά την πρωτοχρονιά κι έρχεται με το αεροπλάνο, κι έχει ωραίο αμάξι (σαν να μη μας τα λες καλά εδώ, μεγάλε γκουρού, γιατί αν έρχεται αεροπορικώς, πού το φόρτωσε το αμάξι; Το έστειλε εξπρές με αερόστατο;). Τόσα υπέροχα νέα μαζεμένα, δε μπορούσα να τα πιστέψω.