Βιβλίο Παραπόνων

29

Πιστεύω ότι, με τόση βότκα και τόσο νες που έχω πιει στη ζωή μου, όταν κάνω παιδί και θηλάζω, αντί για γάλα, απ' το βυζί μου θα τρέχει white russian.

Όπως έχετε καταλάβει, περνάω ακόμη ένα αλκοολικό καλοκαίρι, έχω μονίμως νεύρα, κοιμάμαι ελάχιστα, δεν έχω μαυρίσει καθόλου και παθαίνω συνέχεια ουρολοίμωξη. Και το χειρότερο όλων, είναι ότι σε δύο βδομάδες γίνομαι 25. Τουτέστιν, αλλάζει επισήμως ο μεταβολισμός μου, σταματάει αυτόματα η παραγωγή κολλαγόνου στο σώμα μου, και είναι τουλάχιστον ντροπή να είμαι ακόμα άνεργη και φοιτήτρια. Σ' όποιον μιλάω για την κρίση ηλικίας που με δέρνει, με κοιτάει καλά καλά και μετά σκάει στα γέλια. Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο το ότι είναι πάντα κάποιος που μου ρίχνει δέκα και βάλε χρονάκια.

Σ' αυτό το κεφάλαιο λέω να κράξω τους άντρες πάλι, και χέστηκα αν μ' έχετε βαρεθεί. Οι τύποι κάθε μέρα με κάνουν να αναθεωρώ την εξέλιξη, κι αυτό δεν μου έχει συμβεί με κανένα άλλο είδος. Αλλά φταίω κι εγώ, που το' χω ρίξει στην άσκοπη καυλάντα, και τελευταία βγαίνω με τύπους επειδή βαριέμαι και θέλω να αξιοποιήσω τα νέα μου outfit.

Πρώτη περίπτωση: Ο παντρεμένος. (Όοοοοοχι, δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Δεν χάλασα κανένα σπίτι. Ακούστε τι έγινε).
Την Κυριακή είχαμε πάει στον κουμπάρο του πατέρα μου στο Πόρτο Ράφτη για μπάνιο, και για να γιορτάσουμε τα γενέθλια μιας φιλενάδας του της Θεριακλούς (δε φταίω εγώ για το όνομα, αυτή καπνίζει μέχρι και τα απολεσθέντα φουγάρα του Τζέλα Δέλτα). Εγώ δεν είχα καμία όρεξη, γιατί ήμουν με τεσσεράμιση ώρες ύπνο, οπότε όσο τσαλαβουτούσαν οι άλλοι, θέλησα να ρίξω μια γρήγορη σιέστα στον καναπέ. Δεν πρόκαμα όμως, γιατί είχαν παρατήσει όλοι τους τα κινητά μες στο σπίτι και βάραγαν κάθε τρεις και λίγο πάνω απ' το κεφάλι μου, κι εν τέλει αυτός που είχε γαμηθεί να τηλεφωνεί ήταν ο άσωτος θειός μου, που τον κάλεσαν κι αυτόν στο τραπέζωμα, αλλά χάθηκε μες στους κωλόδρομους και δεν έβρισκε τη θάλασσα. Το πήρα απόφαση λοιπόν ότι δε θα κοιμηθώ, και πήγα στην κουζίνα να μαγαρίσω πρόωρα τα τυριά πριν με δει κανείς. Σιγά σιγά έσκασαν όλοι οι παρατρεχάμενοι και κοπάναγαν τις πόρτες, κι αντί για τον κουμπάρο, τους άνοιγε μια μπουκωμένη γκόμενα με μαγιό, πλατφόρμα και μαύρους κύκλους και σκάλωναν τη ζωάρα τους. Είχαν έρθει λοιπόν κάτι φιλαράκια της Θεριακλούς, κι ο κολλητός του κουμπάρου ο Κερατάς. Ο θείος μου ήθελε να πάει για μακροβούτια, και τον είδα έτσι μόνο του τον ταλαίπωρο και τον λυπήθηκα, οπότε πήγα μαζί του, μπας και με ξυπνήσει το νερό. Τελικά δούλεψε, οπότε αργότερα στο τραπέζι δεν ήμουν σαν τη νεκρή νύφη του Τιμ Μπάρτον. Φάγαμε αρνιά, φάβες και παΐδια, αλλά μετά το σαβούρωμα, έβλεπα τη Θεριακλού να καπνίζει κι ήθελα κι εγώ. Ο πατέρας μου, να σημειώσω πως δε γνωρίζει γι' αυτή μου τη συνήθεια. Άναψα ένα πουράκι στη ζούλα κι άρχισα να καπνίζω κάτω απ' το τραπέζι. Δε λέτε πάλι καλά που ήταν απορροφημένος απ' το φαΐ και δε με πήρε χαμπάρι. (Όχι ότι γενικά φημίζεται για την αντίληψη του, αλλά ντάξει).