Fall To You

Chapter 11. Rain or Hug?

Loxcy Point of View:

AFTER KONG MAGPALIT NG DAMIT SA LOCKER ROOM AY KINUHA KO AGAD YUNG BAG KO. PAGLABAS KO NG LOCKER ROOM AY NAKITA KONG NAGLILINIS SINA KREID AT VARDEZ.

"Guys! Mauuna na ako, mag-grocery pa ako" sigaw ko sa kanila.

"Okay, uhm bili mo na rin ako ng grapes. Nag-c-crave ako ngayon sa grapes e" sabi sakin ni Vardez.

"Sige noted. Ikaw Kreid may ipapabili ka ba?" agad kong tinanong si Kreid.

"Hoy, Kreid!" sigaw ni Vardez sabay hagis ng pamunas ng lamesa sa mukha ni Kreid.

"Sino naghagis nito sa mukha ko? Magsabi na hangga't maaga pa" galit na bigkas ni Kreid.

KITANG-KITA SA MUKHA NI KREID AND NANLILISIK NIYANG MGA MATA NA KONTI NALANG MAGKAKAROON NA NG WORLD WAR 3. IKAW BA NAMAN KASI ANG HAGISAN SA MUKHA NG PAMUNAS NG LAMESA TINGNAN NATIN KUNG HINDI KA MAGALIT.

"A-ako, ikaw kasi kanina ka pa namin tinatawag I mean sinisigawan hindi ka nasagot p kahit tumingin man lang sa amin. Bakit ka na naman ba wala sa isip dyan habang naglilinis, hulaan ko si ma'am Reyra na naman yan" sagot ni Vardez.

"Feel ko din si ma'am nga ang kanina niya pa iniisip. Mukhang ang lakas talaga ng tama mo kay ma'am" dagdag kong sagot na may halong biro sabay tawa ng malakas.

"Ah, e shh nalang kayo. Miss ko na kasi siya, sana bumalik na siya dito. At nagkampihan pa talaga kayo para lokohin ako" sabi niya habang para-paraan na kinakamot yung ulo niya.

"Oh see? Sabi ko na nga ba you like ma'am Reyra" agad na nagsalita si Vardez.

TUWANG-TUWA SI VARDEZ NA AKALA MO NAMAN NANALO SIYA SA LOTTO NG MALAMAN NA SI MA'AM REYRA ANG DAHILAN KUNG BAKIT MINSAN PARANG WALA ISIP SI KREID. VARDEZ IS NOT THE ONLY ONE NA NAG-IISIP NA SI MA'AM REYRA NGA ANG LAGING NASA ISIP NI KREID.

"Next time wag kasi basta-basta manghahagis. Pasalamat ka Vardez mabait na ako ngayon" kalmadong sabi ni Kreid.

"Mabait? LMAO, e kanina nga yung mga mata mo ay nanlilisik konti nalang magkakaroon na ng world war 3" agad kong sagot sa kaniya.

"Ah yun ba? Wala yun, forget it. Hmp ano ba kasi ang tinatanong niyo sa akin?" tanong niya sakin.

"We are asking you if may ipapabili ka sa akin, pupunta kasi akong grocery store" sabi ko kay Kreid.

"Hindi mo naman agad sinabi sa akin" sabi ni Kreid na akala mo naman hindi namin siya tinanong.

"Actually, kanina ka pa namin tinatanong kaso wala ka sa isip mo kanina. Kaya ka tuloy nahagisan ng pamunas ng lamesa kanina" pabiro kong sinabi sa kaniya sabay tawa ng malakas.

"Ah, e... w-wala ako ipapabili, ako nalang bibili mamaya nung akin. Bibili kasi ako sweater mamaya sa mall" sagot sakin ni Kreid.

"Sige, sige.. Bye guys!" katamtaman kong sigaw sa kanila.

"Aishh, bakit naman umulan bigla. Hmp, buti nalang malapit lang yung car ko kung hindi basang-basa ako pagpasok sa grocery store mamaya" pagalit kong sabi sa sarili ko.

I STARTED TO RUN AS FAST AS I CAN BUT SUDDENLY THERE WAS ONE GUY WHO HOLD MY ARM AND I DON'T KNOW WHO HE IS BECAUSE I AM FACING TOWARD TO MY CAR. ALL I KNOW IS, THAT HE WAS HOLDING AN UMBRELLA DAHIL HINDI AKO NAUULANAN.

"Why are you running in the middle of the rain?" he said.

"Uhm, b-be.." sabi ko then he pushed me right away towards his body.

"Come to me, miss may I know where you are going?"

I-I FEEL WARM AND IN FAIRNESS HE IS MASCULINE. WAIT, WAIT... THEN I STARTED TO SHAKE MY HEAD. BAKIT AKO NAGKAKAGANTO NI-HINDI KO NGA KILALA ITONG GUY NA ITO, BUT I THINK HIS VOICE SOUNDS FAMILIAR SO I PUSHED HIM AWAY.

"Wait, who are you?" pa-sigaw kong sabi sa kaniya.

I WAS SHOCKED WHEN I SAW HIS FACE. IT WAS CLEXTER XENION THE CUSTOMER OF OUR SERECAPHILE WHOM I MAD AT.

"I-Ikaw? Bakit mo hinigit kamay ko at niyakap ako?" pagalit kong tanong sa kaniya.

"Yes! It is me. I was just passing by and wanted to buy a coffee then I saw you running in the middle of the rain so pinayungan kita. Is there any problem with that?" sagot niya sakin habang nakangiti.

"That's all? Bigla mo nalang hinigit kamay ko para payungan? And what's your reason sa pagyakap sa akin?" tanong ko ulit sa kaniya.

"Uhm, okay, okay kalma lang let me explain first. Inuulit ko kaya ko hinigit kamay mo is para payungan ka yun lang. And yung sa pagyakap I don't know either why I suddenly hugged you maybe it is my reflexes, but all I know is that hihigitin ko ulit kamay mo para humarap ka sakin at hindi tuluyang mabasa suot mo that's all" he explained.

"WHAT? You don't know? And it was because of your reflexes? REFLEXES YOUR ASS!" galit kong sabi sa kaniya.

"I am an athletic person so I think it is the reason why I hugged you" paliwanag niya ulit.

"CHEE! Bahala ka na sa buhay mo sana hindi na tayo magkita. Kanina pa sana ako nasa car ko kung hindi ka nanghigit ng kamay grrrr..."

AFTER KONG SABIHIN YON AY TUMAKBO NA AKO PAPUNTANG CAR KO AT NAKINIG KO SUMIGAW SIYA NG "MAGPAYONG KA, BAKA MAGKASAKIT KA". HINDI AKO LUMINGON SA KANIYA AT NAGPATULOY AKO NG PAGTAKBO PAPUNTANG CAR KO. THEN NANG MAKARATING NA AKO SA CAR KO AY NAGPASOK AGAD AKO AT NAG-DRIVE PAALIS.

"WHAT IS HER PROBLEM? AKO NA NGA ANG NAGMAMALASAKIT SIYA PA ANG NAGAGALIT. SA SUSUNOD KASI SELF, WAG BASTA-BASTA MANGHIHIGIT ESPECIALLY HUG. I STILL DON'T KNOW THE REASON WHY I HUGGED HER. WAIT... IS IT BECAUSE I LIKE HER? NO, IT'S IMPOSSIBLE I DON'T LIKE WEIRD GIRL ESPECIALLY HER." curious na tanong ni Clexter sa sarili niya.

"AISSHHHHH!... Sana talaga hindi na kami mag-meet in my entire life. Nakakainis siya e, first nung nasa coffee shop, second yung kanina naman. Grabe naman kasi yung ulan ang ganda din naman ng timing e kung kailan ako aalis saka uulan" pagrereklamo ko habang nagdadrive ng car ko.

To be continued...