Fall To You

Chapter 29. Birthday

Reyra Point of View:

AT FIRST NANIWALA AKO KAY KREID NA NAPASUKAN SIYA NG DUMI BUT I NOTICE NA HINDI NIYA MAN LANG PINUNASAN YUNG MATA NIYA AFTER KO HIPAN. I WONDERED WHY DID HE CRY SUDDENLY IS THERE SOMETHING ELSE THAT REMIND HIM SO I ASK HIM WHY DID HE CRY.

"Uhm.... Wala ito napasukan nga lang talaga itong mata ko ng dumi" sabi niya sa akin.

"Talaga? I don't believe you, because if napasukan ka ng dumi sa mata mo tapos after ko hipan yang mata mo edi sana mag-re-react ka man lang or pinunasan mo agad. Ang ginawa mo lang ay tumalikod ka. Bakit ka tumalikod kasi nahihiya ka or baka naman may naalala ka bigla about this place?" sabi ko sa kaniya.

"Fine!" (humarap siya sa akin) "Diba you want to know the truth? Sasabihin ko na!" sabi niya sa akin.

"Yes I want to know the truth" seryoso kong sabi ko sa kaniya.

"Okay! This place is special to me since I was 7 years old, I and my parents visit here every year for my birthday. We are happy a happy family, enjoying the magnificent view of the sunset here. Sobrang saya ko every time na mag-bi-birthday ako kasi kasama ko si mom and dad at least for my birthday they are with me. I know how busy they are kaya kapag birthday ko lang kami magkakasama even though it was once a year I'm still happy. Not until I became 13 years old hindi na kami pumunta dito because of their work mas lalo kasing dumami ang works nila, nawalan na sila ng time para sa akin. Napunta ako dito kapag birthday ko ako lang mag-sa kasi lagi silang busy, na-mi-miss ko yung mga birthday ko na kasama sila" sabi ni Kreid habang nakatingin sa sunset.

"Ang lungkot pala talaga ng teenage birthday mo but it is just a birthday" sabi ko kay Kreid.

"Si yaya lang ang lagi kong kasama sa bahay parang siya na nga yung magulang ko eh. It's been 3 years since nung huling punta ko dito. I know how stupid I was crying for just a birthday without parent to celebrate it. For you it was just a birthday lang but for me hindi yon basta birthday lang, it is also a memories with them. Kahit sabihin mong nakatira kami sa iisang bahay lang but do you think nakakasama ko sila kumain or even bonding? Nakikita ko lang sila pag 11pm pero mga pagod kaya hindi ko na sila kinakausap para makapagpahinga naman sila" sabi ni Kreid sa akin.

"So close kayo ng yaya mo? Sobrang bait mo palang anak even though hindi ka na nila sinasamahan mag celebrate ng birthday mo ay hindi ka nagagalit. Kung ako yung nasa position mo magagalit ako at baka nasigawan ko pa sila na sana hindi nalang sila naging magulang ko" sabi ko sa kaniya.

"Uhm, hindi lang kami yung basta close lang but super close talaga even my personal problems sinasabi ko sa kaniya. She taught me a lot of things I need to learn and also advice. I'm not a hotheaded person nor resentful person. Hindi ko kayang sabihin sa kanila yan iniiyak ko nalang mga personal problem ko"? sabi ni Kreid.

"That is the problem to you iniiyakan mo nalang hindi mo sabihin sa iba sa yaya mo or sa friends mo yun ay if you have friends" sabi ko sa kaniya.

"Sorry kung ganito ako kasalanan ko kaya ganito kahit simpleng bagay iniiyakan ko. Si yaya hindi ko na sinasabihan ng personal feelings ko ngayon kasi I don't want her to worry about me and yes I do have friends yung kasama ko sa cafeteria namin I don't to add another problem for them because even though hindi nila sabihin sa akin I feel it to them" sabi ni Kreid sa akin.

"You?" sabi niya sa akin.

"Anong you?" sabi ko sa kaniya.

"Lagi mo ba kasama family mo sa birthday mo?" sabi niya sa akin.

"Of course! Kasama ko parents ko and mga friends ko kahit na mga busy sila. Buti nalang yung parents ko they are always with me not like your parents" sabi ko sa kaniya.