Fall To You

Chapter 15. Bus Stop

Vernale Point of View:

KALALABAS KO LANG NG AKING WORK SA FOZMIRE COMPANY AND NAPAKALAKAS NG ULAN.

"Ang lakas pala ng ulan, buti nalang may payong akong dala" sabi ko sa sarili ko.

DALI-DALI AKONG PUMUNTA SA BUS STOP PARA MAABUTAN KO ANG LAST BUS PAPUNTA SA BAHAY KO. PINAPAAYOS KO PA ANG CAR KO SO TOMORROW KO PA MAKUKUHA KAYA AKO MAGBU-BUS. NAKATIRA KASI AKO SA DEL WERIO VILLAGE MALAYO DITO SA PINAGTATRABAHUHAN KO. NANG MAKARATING NA AKO DITO SA BUS STOP AY SUMAKAY AGAD AKO SA BUS KASI SOBRANG LAKAS NA NG ULAN. 

NAGPUNTA AKO DOON SA LIKOD KASI DOON LANG MAY VACANT SIT AND MAY NAKITA AKONG GWAPO SA KABILANG PART NG NAPILI KONG UPUAN. AFTER KONG MAKAUPO IS TININGNAN KO NG AYOS ANG GWAPONG GUY AT NAPANSIN KONG HE IS SILENTLY CRYING IN HIS SIT WITHOUT ANYONE BESIDE HIM TO COMFORT. I DON'T KNOW WHAT IS THE REASON KUNG BAKIT SIYA UMIIYAK AND THIS IS THE FIRST TIME I SAW A GUY CRYING. IF ANG REASON IS NAKIPAG-BREAK-UP GIRLFRIEND NIYA AY NAKO ANG GWAPO NIYA SOBRA TAPOS IIWAN SIYA AY MALI YON. DAHIL NGA UMIIYAK SI KUYA EDI NAISIP KONG TABIHAN SIYA.

"Uhm, excuse me. M-may I sit here?" mahinahon kong tanong sa kaniya.

"Yes, you can seat here" sabi niya sakin nang hindi natingin sa akin kundi sa bintana ng bus lang.

EWAN KO BA, GUSTO KO SIYA KAUSAPIN BUT NAHIHIYA AKO. SIGURO NGA GANTO KASI TALAGA AKO EVERYTIME NA MAKAKITA NG TAONG UMIIYAK OR MALUNGKOT NA NAG-IISA.

"Thank you. Ito oh tissue I think you need this. And don't mind me, you can cry all you want or. or do anything you like" sabi ko sa kaniya habang siya ay kinuha ang hawak kong tissue.

"Thank you for this, and sorry if hindi ako makaharap sa iyo just because nahihiya ako. Most of men kasi ay hindi pinapakita sa iba na umiiyak sila or malungkot sila kasi ayaw nilang mapahiya in front of people" sabi niya sa akin habang siya ay nakatalikod pa rin sa akin.

"It is okay you don't have to say sorry, especially huwag ka mahiya na umiiyak ka dahil lang sa lalaki ka. Hindi lang naman ikaw ang lalaki sa buong mundo na umiiyak in public or in front of people. I don't know kung, kung ano reason bakit ka umiiyak, kung gusto mo umiyak go lang para naman mabawasan ang sakit na nararamdaman mo and naniniwala ako na malalagpasan mo rin yan. Uhm s-sorry if madami ako sinasabi" sabi ko sa kaniya then humarap na siya sa akin.

"No, okay lang. Thank you for cheering me up even though we're not that close and ngayon lang tayo nagkita. I'm glad na nagkita tayo but sayang sa ganitong situation pa na umiiyak ako" sabi niya sakin habang nakangiti.

"Ako nga pala si Vardez Welmery and you are?" bigla niyang sabi sa akin at inabot ang kamay niya para makipag shake hand.

HALAHH! SELF KALMA KA LANG WAG MO IPAHALATA NA GUSTO MO SIYA. HINDI PA ITO ANG TAMANG PANAHON PARA SABIHIN MO ANG FEELINGS MO. ANG COOL NG NAME NIYA I LIKE IT.

"Ah, e, my name is Vernale Dazior, you can call me Vern in short. Vern, V, E, R, N not BURN, B, U, R, N. Okay?" seryosong sagot ko while nakataas ang kilay.

I EXTEND MY LEFT HAND AND HE EXTEND HIS RIGHT HAND TO SHAKE HANDS WITH ME.

"Oh, okay Vern! To be honest, I like your name, it pretty much suits you" seryosong sabi niya while nakangiti siya.

MAS GWAPO PALA SIYA PAG NAKANGITI, I REALLY LIKE HIM WHEN HE SMILES THAN CRYING. PAEPAL NAMAN YUNG BUS HINDI MAN LANG BAGALAN NG DRIVE AYAN TULOY ANDITO NA AKO SA BABABAAN KO. KAASAR TALAGA KUNG KAILAN NAMAN NAPAPASAYA KO NA SIYA AT MADAMI NA KAMING NAPAG-UUSAPAN ABOUT SA MGA LIFE NAMIN AY SAKA PA KAILANGAN KO NG BUMABA.