ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

18'🩸

"Evin arka kapısından çıkacağız-"

"Ateş bey geldiler!"

Silahın sürgüsünü çekip Ateş'in karşısında durdum.

"Araba hazır mı?"

Verdiğim tepkileri umursamadan önümden yürümeye başladı.

"Hazırlanmıştır ve..."

Arkasından ilerlerken bir anda durmuş ve bana dönmüştü.

"Ne olursa olsun polise sakın sıkma."

Cevap vermemi beklemeden önümden hızlı adımlarla ilerlemeye başladığında silahı iki elimle tutarak etrafa dikkatlice baka baka arkasından yürümeye devam ettim.

Merdivenleri hızlı hızlı çıktığımızda dışarıdan gelen çatışma sesleriyle gözlerimi devirdim.

"Hani polise sıkılmıyordu?"

"Fazla konuşma."

Mutfağa doğru koşar adımlarla ilerlerken arkasından yürümeye devam ettim.

Mutfağın kapısını açıp önden çıkmamı işaret ettiğinde oyalanmadan önünden çıkıp etrafa göz attım.

"Etrafınız sarıldı, Ateş Turnaz teslim olun."

Polis anons yaparken Ateş arkamdan geçip etrafa bakındı. Gerçekten arka taraftan çıkış var derken bundan mı bahsediyordu?

Bakışlarını etraftan sonunda çekmeyi başardığında olduğu yerden adımlarını birleştirerek on adım ilerlemiş ve bir noktada durmuştu.

"Ne yapıyorsun?"

Çatışma sesleri daha çok artmış ve sesler yaklaşmaya başlamıştı.

Bana cevap vermeden üstünde durduğu çimene çöküp çimeni çektiği anda kaşlarımı çatmıştım. Burası nasıl bir yapımdı? Kapağını açtığı girişe girmeden bana döndüğünde onu izlemeye devam ediyordum.

"Yürü."

"Burası-"

Adımlarını hızlıca bana yöneltip kolumdan tuttuğunda onu kendimden itip önden yürümeye başlamıştım.

"Bir daha bana dokunma."

Açtığı kapağın altında küflenmek üzere olan merdivenlere yönelmiş ve yavaş yavaş inmeye başlamıştım. Hemen arkamdan gelip kapağı kapattığında içetiyi karanlık basmıştı.

Boru şeklinde ilerleyen yerde merdivenleri in in bitmiyordu ve en kötüsü de kapalı alana fobim vardı.

"Neden bitmiyor!"

Altından inerken bağırmıştım.

"Az kaldı inmeye devam et."

Nefes alış verişim hızlanırken adımlarımı daha da hızlandırdım. Beş dakikanın sonunda ayağım yere bastığı için rahatlarken etrafıma bakındım.

"Hassiktir!"

Hemen arkamdan inmiş ve önümden yürümeye başlamıştı.

"Burası çok karanlık."

Cevap vermiyordu, muhattabına almıyordu bile beni. Arkasından yürümeye devam ediyordum ama kalbim göğüs kafesimden çıkmak üzereydi. Karanlık olduğu yetmiyormuş gibi yol dar ve oksijen azdı.

Duvarlara dokunarak Ateş'in adım seslerini takip ediyordum ama her saniye daha da nefessiz kalıyordum.

"Bu lanet yol ne zaman bitecek!"