ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

41'🩸

Annemi görmüştüm, güne gözlerimi açtığımda annemi gördüğümü babama söylemek istemiştim. Günün gecesi yine annemi görmüştüm. Bu sefer beni dünyaya getirdikten sonra vahşice canına kıyıldığının resmiydi. Neredeyse sararmak üzere olan resme bakarken dudaklarımın arasından bir çığlık kopmuştu.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken acı içerisinde inliyot ve ağlıyordum. Karşımdaki şerefsiz acı çekişimizi zevkle izliyordu.

Adamlarından biri arkama geçip ellerimi çözmeye başladığında acı dolu bakışlarımı ona çevirdim.

"Sana yemin olsun Hazar! Allah da şahidim olsun! Burada ölmeyeceğim! Ve yine yemin olsun ki karını annemle aynı kadere mahkum edeceğim!"

Ellerim çözülür çözülmez ayağa kalkarak arkamdaki adama dirseğimle vurarak geriye sendeledim. Hemen ardından silahını alıp ona doğrulttum.

Adamları aynı anda bana silahlarınu doğrultmuşlardı. Acımı içime bastırmadan ağlamaya devam ederken adamlarına silahlarınu indirmelerini işaret etmişti.

"Buradan kaçış yok Arzu hanım, karımı da almak için çoktan yola çıktılar. Ama beni karımla tehdit ettiğin için ekstra olarak daha fazla acı vereceğim sana. Şimdi kaç..."

Bulanık gören bakış açımla ona son kez baktım. Hemen ardından bulunduğum bölümün kapısını açıp arkama bakmadan koşmaya başladım.

Bugün ölmeye niyetim yoktu. Annemin resminden sonra asla yoktu.

Ağlaya ağlaya duvarlardan destek alarak koşmaya devam ediyordum. Karanlık ve neredeyse küf bağlamak üzere olan bu yerin neresi olduğunu çözemiyordum.

Koşmaya devam ediyordum, sadece koşmam gerektiğini biliyordum. Başım o kadar çok dönüyordu ki hızlanmamı engelliyordu.

Alnımdan akan terler boynuma doğru süzülürken hıçkırıklarım koca yerde yankılanıyordu. Annemin görüntüsü gözlerimin önünden gitmiyordu.

"Arrrzuuu..."

İsmimi uzatarak söylediğinde nefesimi tutarak sesin geldiği yöne baktım.

"Arrzuuu...."

Her yerden geliyordu....

"Sana ikinci bir gerçeği söylememi ister misin?"

Bakışlarımı etrafa çevirdim. İlerdr solda bir kapı vardı. Duvardan destek alarak koşar adımlarla o kapıya doğru ilerledim.

"Annenin ölümüne sebep olan en büyük suçlu amcan. Babanın öz kardeşi."

Kapıdan içeri girip nefes nefese etrafıma bakındım. Makinalar vardı, burası bir fabrikaydı...

"Hikayenin sonunda annen değil amcan ölecekti ama annen babanın böyle bir acıya kurban gitmesini istemedi. Tam bir sürtüklük yaparak anlaşmayı kendine çevirdi."

Sesin yaklaştığını hissediyordum. Dev makinalar vardı. Makinaların arasına girip olduğum yere çökerek elimle ağzımı kapattım.

"Yani burada anlatılmak istenen asıl suçlu ben ya da Rasim değildi veya Ateş. Asıl suçlu senin kanından!"

Bir anda sesini yükselttiğinde gözlerimi sıkıca kapattım.

"Ve sen annen gibi sürtük olduğun için suçu hep başkalarında aradın!"

Bulunduğum bölüme girdiğini ayak seslerinden anlamıştım. Elimdeki silahı daha sıkı kavradım. Duvara birşey sürtüyordu, dişlerimi gıcırdatan ve beynimi uyuşturan o ses bölümün içinde yankılanıyordu.