ANNEMİN İNTİKAMI🩸(+18) (TOXİC SERİSİ II)

16'🩸

Ayak sesleri kulaklarıma usul usul dokunurken yatakta rahat bir biçimde oturmuş üzerimdeki elbiseyle oynuyordum. Verdiği panzehir beni sonunda kendime getirmiş üstelik düşünmeme de zaman vermişti.

Kapı açıldığı zaman istifimi bozmadan elbisemle oynamaya devam ediyordum.

"Kendine gelmişsin."

Öfkemi içime bastırmayı her ne kadar başarsam da adamın sesi sinir damarlarımı attırıyordu. Alaycı bir yüz ifadesiyle bakışlarımı ona çevirdim.

"Seni öldürebilecek gücümü yeniden kazandım evet."

Gülerek sandalyesine oturduğunda gözlerim onu takip ediyordu.

"Teyzenle biraz sohbet ettik, bana senden bahsetti."

"Yani?" dedim aynı rahatlıkla.

"Yarım büyümek nasıl bir his bilirim."

"Öyle mi?" diyerek kendime çektiğim dizlerimi indirdim.

"Aldığım bilgilere göre annen yaşıyor ve annemi öldüren baban da yaşı gereği geberdi."

Anında kaşlarını çatmıştı.

"Annemi nereden biliyorsun?"

Gülerek ayaklarımı yataktan sallandırdım.

"Aklının alamayacağı şeyleri biliyorum ben Ateş Turnaz."

"Öyle mi?" diyerek yaslandığı sandalyeden üzerime doğru eğildi.

"Babamın beni ve annemi terk ettiğini de biliyor musun? Aklımın yettiği günden bu yana babamı hiç tanımadığımı da biliyor musun?"

"Bu bilgiler benim için gereksiz, seni terk etmiş ya da etmemiş benim için hiç fark etmez. Sen o katilin oğlu olduğun sürece benim ezeli düşmanımsın ve seni öldürmeden de burdan gitmeye niyetim yok."

Yeniden arkasına yaslanıp ellerini dizlerinin üzerinde birleştirdi.

"Ölene kadar benimle kalacaksın desene."

Oturduğum yerden kalkıp üzerine yürüyerek tam karşısında durdum.

"O kadar emin olma, seni öldürmem iki saniyemi bile almaz."

Sözlerimi umursamadan gözlerini bedenimde gezdirmeye başladığında yumruklarımı sıkarak birini yüzüne geçirmek istediğimde bileğimi sıkıca kavrayıp beni üzerine çekmişti.

Bedenimi onun kucağında bulduğumda nefesi dudaklarıma çarpıyordu.

"Baban kadar sinir hastası ve annen kadar zeki olabilirsin Arzu ama benim reflekslerim ve ön görüşüm her ikisini de tekte yer. O yüzden yapacağın her hareketi iki saniye öncesinden tahmin edebiliyorum."

Bakışlarımı dudaklarına çevirip gülümseyerek cevap verdim.

"Annem kadar zeki babam kadar sinir hastası olabilirim ama beni ikisinden de soyutlayan birşey var Ateş Turnaz."

Elimdeki küçük çakıyı sıktığım yumruğumun içinden çıkartıp şah damarına dayadım. Yüzündeki o hoşnut ifade bir anda solmuştu.

"Ben asla duygularıma yenik düşmem. Yani şu an küçük aletinin kalktığını kalçamda hissetmem ve nefesinin dudaklarıma çarpması beni azdırmaz."

Gözlerimin içine sade bakışlar atarken çakıyı biraz daha bastırarak devam ettim.

"Adamların o kadar işe yaramaz ki göğsümün altındaki küçük çakıyı göremediler. Daha doğrusu kontrol etmeye cesaret edemediler. Bende zehirin etkisiyle unutmuştum. Ama şimdi herşey yerine oturdu. Hayatın ellerimin arasında, seni öldürüp ellerimde senin kanınla annemin mezarına gitmem bir saatimi alır. Ne dersin? Benden daha mı zeki ve reflekslisin?"