Orman Perisi [DÜZENLENECEK]

5. Bölüm

*Herkese merhaba nasılsınız?*

*Wattpad'de kalın yazma özeliği var. Onu nasıl yazıyorlar? Ben bulamadım. Biliyorsanız söyler misiniz?*

*İyi okumalar ve iyi eğlencelerrr :)*

Müzik : Najoua Belyzel - Au féminin

*Güzel bir şarkı dinlemenizi tafsiyye ederim. Şiddet gören iki kadının, birinin diğerine söyledikleri hakkında konu alıyor. Fransız şarkısıdır iyi dinlemeler.*

                           **********

ALİCE

Sabah erkenden kalkıp banyo yapmıştım. Banyoda bornozu giyinip  çıkarken  burnuma bir kelebek konmasıyla irkilmiştim. İrkilmemle kelebek uçmuştu. Daisy'nin kelebeklerine alışmam gerekiyordu. Banyodan çıkıp odama doğru giderken Daisy'nin odasından sesler duydum. Uyanık olmalıydı. Odasına doğru irelileyip kapıyı çaldım. 'Gel' sesiyle yavaşca kapıyı açıp içeriye girdim. Masasında oturmuş bir şeylerle uğraşıyordu. Yavaşca arkasına dönüp bana gülümsedi. Gülümseyip yatağa oturdum.

"Sabah erkenden neler yapıyorsun?"

"Resim çiziyorum, sen neden uyanıksın"

"Sabah biraz dolaşmak istedim. Aslında böyle erkenden uyanan birisi değilim. Ne çiziyorsun?"

Daisy çizdiği resmi bana gösterd. Karanlık birşeyler çizmişti. Anlamamıştım ama çok güzel görünüyordu.

"Çok güzel gerçekten"

"Diğerlerinide göstereyim"

Diyip masadan kalktı. Dolabı açıp bir kaç tuval getirdi. Şimdi gosterdiği çizdiginin aksine çok renk-arenk'ti. Sırayla çizdiklerini gösteriyordu. Bir tane çiçek cizmişti. İçinde ışık parıltıları vardı. Çok güzeldi. Suratım nasıldı bilmiyorum ama kıkırdamıştı.

"Beğendin mi?"

"Evet çok güzel çizmişsin"

"Teşekkür ederim"

Nefesini verip tuvalları dolaba yerleştirdi.

"N'oldu?"

"Hiç resim çizmeyi özlemişim sadece"

"Her zaman çizmiyor muydun?"

Derin nefes alıp verdi ve  konuşmaya başladı.

"Ben resim okulunda okuyordum. Hayvan perisi olduğumu biliyordum ama kelebeklerim onlar henüz ortaya çıkmamişlardı. Bir gün resim çizerken tuvalime bir kelebek kondu. Kelebekler ortaya çıkmıştı. Dısarıda manzara resmi çizdiğimiz için önemsemedim aklıma bile gelmemişti hayvanımın ortaya çıkacağını. Bir baktım herkes bana bakıyor. Öğretmenim, arkadaşlarım hespi garip bakışlarla bana bakıyorlardı. Bende ne oldu diye üzerime bkaınca etrafımda kelebeklerin uçuştuğunu fark ettim. Aklıma gelince panik olmuştum. İnsanlar görmemeliydi bizleri bilmemeliydiler. Sonra herkes aniden dondu kimse kıpırdamıyordu. Baş perimiz yanıma gelip elimi tutdu ve beni götürdü. Hep benimle olacaklarını tehlikeli olmadıkları için ruhuma karışmayacaklarını, böyle insan içine çıkamayacağımı söyledi. Ozamandan kursa gidemedim. Hep evde çizdim. Yaşadığım şehirden beni aldılar ve başka bir şehire taşındık. Orada herkes hayvan perisiydi ama orada işte okul falan yoktu tek okul Hondvardı. Bende bu okulu kazanmak için çaliştım hiç vaktim olmamıştı şimdi çizerken nekadar özlediğimi fark ettim. Resim benim ruhum gibi"

"Artık hep çizersin"

Gülümseyip ayağa kalktı

"Ozaman ben gideyim biraz dışarıda gezmem gerekiyor"